~Hümeyra~

25 Bölüm

İYİ OKUMALAR

-----------------&&&-------------------

Savaş, yavaş yavaş kafasını bize doğru çevirmişti. Gözleri yine endişe dolarken sert bir şekilde yutkunup bize doğru gelmeye başladı. 

O anda kaçmak istedim ondan. Ama yapamadım. Güçlü ol diyordu içimde ki bir ses. Güçlü olmayı seçtim bende. Yanımıza gelmesine 2-3 adım kala sildim yaşlarımı. 

" Babam " dedi Savaş gülümseyerek. Melek son zamanlarda onu pek göremediğinden özlemişti. Kollarını açıp onu almasını bekledi. Savaş hemen karşılamıştı bu istediğini. 

" Güzel kızım benim. Sen baba mı dedin bana? " 

" Baba" dedi Melek. Savaş daha da gülümsemişti. Elini yanağına yaslayıp öpücük bıraktı yanağına. Sonra kafasını bana doğru çevirdi. 

" Nereden geliyorsunuz böyle? " dese de kafamı kaldırıp bakmadım. 

" Fırına gittik de. Gerçi bilsem böyle bir kötülüğü arkadaşıma yapmazdım " dedi Gül. Savaş, Gül'ü duysa da gözlerini hiç çekmedi benden. 

" Sadece hastaneye gittik. DNA testi için. İnanmadım ona. O da test yapalım dedi. Onun için yanlarındaydım " dese de hiç umursamadım. Konuşmadım da. Sadece kafamı kaldırıp kızımı aldım kucağından. 

" Gidelim Gül" 

Gül kafasını sallayıp benimle birlikte hareket etmeye başlayacakken Savaş önümüze geçti. 

" Hümeyra yemin ederim sadece test için. " 

" Çekil önümden " 

" Sürekli arayıp duruyordu. Sinirlendim bende. Test istedim-" demesiyle öfkeden kararmış gizlerimi öyle bir diktim ki ona şaşıp kaldı. 

" Bir de utanmadan test istedim diyorsun. Biraz adam ol da bari onlara sahip çık. " 

" Onlar benim umurumda değil. " dedi sürekli gitmek için hareket ettiğimizden bizi durdurmak zorunda kaldığından biraz yorulmuştu. Sert bir nefes verip devam etti. " Ben sizi, seni istiyorum Hümeyra. Biliyorum. İğrenç bir durumun içindesin. Ama bende aynıyım. Sürekli Hale'nin oyunlarına karşı kendimi açıklamaktan yoruldum. Yıllar önce yaptığım bir hata bu. Ne olur biraz da beni anla. Gör halimi. Hiç mi güvenin yok bana karşı?" 

" Yok " dedim gözlerinin içine bakara. " Boşanacağız yakında. Sende çabalamayı bırakır yerleşirsin Haleciğinin yanına."

" Benim kimsenin yanına yerleşeceğim falan yok "  

"Yakında onu da yaparsın  sen. Ayrıca arada biraz bize de zaman ayır da yarın git aç davayı. Daha fazla insanlara rezil olmayayım bende " deyip konuşmasına izin vermeden gittim yanında. Gül de hemen arkamdaydı. Sinirimden yarım saatlik yolu 15 dakikada gelmiştik. 

Gül, önden gelip kapıyı açtı. 

Ayakta duramadığımı hissettiğim için kızımı Gül'e verdim hemen. Melek'i alıp kenara çekildi. Zor banyoya attım kendimi. Melek'in sürekli beni ağlarken görmesine istemiyordum ama yaşadıklarımdan sonra ağlamam da mümkün değildi. 

1 Saate yakın ağladım banyoda. 

Benim için endişelenen Gül, kapının önüne gelmiş bana sesleniyordu. 

" Hümeyra? İyi misin? " 

" İ-iyi değilim Gül" 

" Tamam aç kapıyı konuşalım biraz" diye sorunca onu da daha fazla endişelendirmek istemediğim için ayaklanıp açtım kapıyı.