Evde kitaplarımın ve denemelerimin üst üste kule olduğu ahşap masamda şu an sadece kimden geldiği belli olmayan mor bir kutu ve artık tazeliğinden eser kalmamış lavantalar duruyordu.
Harika. Artık üzerine düşünmem gereken başka bir şey daha vardı.
Belki Eylül'e danışsam bana fikir verebilirdi ama onu da rahatsız etmek istemiyordum. Dürüst olmam gerekirse Eylülle konuşacak enerjim yok.
Notu tekrar okudum. Geçmiş... Geçmiş derken neyi kastediyordu? Bu koku bana neyi anımsatmalıydı? Lavantalarla ilgili bir anım yoktu. En azından... Hatırladığım bir anım. Ve evet. Kazayı biliyor olmalıydı. Onu unuttuğumu da bildiğine göre.
Saatlerdir incelemiştim kutuyu ama hala bir ipucu bulamamıştım. Birinin yardımına ihtiyacım var gibi hissediyordum.
Derin bir nefes alarak arkama yaslandım.
Bunu veren kişi Deniz olsaydı ne güzel olurdu...
Bir anlığına kafamda o cümleleri Deniz'in yazdığını hayal ettim.
Düşüncesi bile midemde kelebekler uçuşturuyordu. Sahiden kutuyu Deniz vermiş olsaydı keşke. Şuna bak... Aptal aptal gülümsüyorum.
Ama bu demek olurdu ki Deniz beni öncesinde de tanıyordu.
"Bugün sınavınız varmış."
Annemin sesiyle irkildim. Ne kadar sinsi gelmişti öyle? Ruhum bile duymamıştı ayak seslerini. Sandalyemle birlikte anneme döndüm. Kapının eşiğine yaşlanmış, kollarını göğsünde birleştirmiş yargılayıcı bir şekilde bana bakıyordu.
Kaçış yoktu belli ki. Bu tavırlar yüzünden bazen okulu bırakıp her şeyden çekilmek istiyorum. Nir ebeveyn çocuğunu koşulsuz sevemez mi? Annemle olan ilişkim neden matematikten kaç soru çözdüğüme göre değişiyor? Kahretsin, önceki hayatımda Jeffrey Dahmer falan mıydım ben?
Çok kötü geçti anne. C sınıfına bile gidemeyeceğim.
Gergin bir şekilde yutkundum. "Evet anne. Karma sınavımız vardı." Sınav sonrasındaki o tanıdık mide bulantısı tekrar başlamıştı.
Annem samimiyetsiz bir şekilde gülerek sordu
"Bu sefer B gelir mi?"
"Bilmiyorum anne."
Annem zoraki gülümsemesine devam etti. Bu gülümseme bu konuşmanın sonunda hiç iyi şeyler olacağını göstermeyen bir gülümsemeydi. Annemin gülümsemesi sahteleştikçe gerginliğim kat kat artıyordu.
"Ne demek bilmiyorum Arya? Haftalardır çalışıyorsun kızım?"
"Anne, sınav çok zordu. Çalıştım ama-"
İşte o an annemin tüm gülümsemesi yüzünden uçup gitti. Demiştim iyi şeyler olmayacak diye.
"Çalıştım aması yok Arya. Demek ki çalışmadın."
İşte başlıyoruz.
"Çalışan benim anne. Bir kere bile beni anlasan..."
YOU ARE READING
Lavantalar
Action"Biliyorum ne kadar silmeye çalışsam da... Kokusu kalacak adını yazdığım sayfalarda lavantaların..."
