Mahkumiyet (+18)

89. Bölüm : İMKANSIZ

Özledim sizi. <3
Yorumlarda kavuşalım!!!

İmkansız

Alihan ve Leyla karşımda oturuyor bana bakıyorlardı. Heyecanlı heyecanlı Uzay'ın gelmesini bekliyordum, artık eğlenme vaktiydi. Leyla bir şeylerin ters gittiğini anlamıştı ama sesini çıkarmıyordu. Kocam ise bana sinsi sinsi bakıyor beni süzüyordu.

Kısa süre sonra zil çaldı ve kapının ardında Uzay'ı gördüm. Ona sıkıca sarılırken o da beni sarmıştı ve saçlarımı seviyordu. Onu o kadar özlemiştim ki, kelimelere dökemezdim.

Kolundan tutarak onu bahçeye götürdüğümde Leyla'nın ağzı açıldı. Uzay da şaşkınlıkla ortama bakarken çabuk toparlandı ve Alihan'ı selamladı.
"Selam."

"Hoşgeldin." dedi Alihan düz ve umursamaz bir tonda.

"Hoşbuldum." dedi Uzay.

"Selam, sen ne yapıyorsun burada?" diye soran Leyla'ya yönelik gülümsedi Uzay. "Beklemiyordum..."

"Ben de davetliydim."

"Cidden mi?"

"Evet, hepimiz bir ortamda olalım istedim." dediğimde yerime oturdum. Uzay yanımda yerini alırken gülümseyerek ona baktım. "Hem Uzay'ı çok özledim. Dördümüz aslında çok iyi takılabiliriz."

Yanağımdan uzun bir makas aldı Uzay ve saçlarımı kısaca okşadı. "Ben de seni özledim küçük cadı. Üzüyor mu Alihan seni?"

"Yoo, beni gerçekten çok mutlu ediyor." dediğimde gülümsedi. Alihan gözlerini devirerek bizi izlerken eline uzanıp sıkıca tuttum. "Birlikte cidden mutluyuz. Nasıl olamayız ki?"

"Çok hak ediyorsunuz zaten..." diyen Leyla'ya baktım. Yüzündeki gülümseme çok içtendi. "Umarım hep böyle mutlu olursunuz."

"Ley!" diye kızdım ona. "Sen mutlu değilsen ben de mutlu olamam."

"Mutluyum sarı bebek, nereden çıkarıyorsun mutsuz olduğumu?" diye sorguladığında Uzay suskundu. "Sen mutluysan ben daha ne isterim ki?"

Onun da elini tuttuğumda hem kocama hem de en iyi arkadaşıma baktım. "İyi ki varsınız."

"Sen iyi ki varsın."

"Acıktım." diyen kocama bakarken güldüm. Aslında ortamı biraz dağıtmaya çalışıyor gibiydi. Ayağa kalkıp herkese göz attım.

"Herkese bir tabak koyuyorum?"

Hepsi kafa sallarken Alihan bana yardım etmeye geldi. İkimiz mutfağa girdiğimizde bana baktı. "Sence bir gün birlikte olurlar mı?"

"Sevgili anlamında mı?"

"Evet." dedi. "Leyla'yı böyle görmek beni geriyor. Neredeyse dokuz senedir Emre'yi sevdiği için kalbini kapatamaz. Kabullenmek istemiyor ama o yaşadıkları cinsellik illa bir gün aşka dönüşecek."

"Onu da anlıyorum ama."

"O zaten." diyen kocama baktım. "Aklım onda takılı. Çok yükleniyor kendisine, olgunlaşıyor ve artık cidden kendisini düşünmesi gerekiyor. Çok zaman geçti, demesi zor da olsa artık Emre'yi geride bırakmalı."

"Haklısın ama bunu ondan beklemek de doğru olmaz." dedim ve belimi tezgaha yasladım. "Uzay'ı sevmiyor. Aşk anlamında sevmiyor, onun dışında ona gerçekten değer veriyor. Bu bir gün aşka dönüşür mü bilemeyiz."

"Aralarını yapmak istiyorum." dediğinde gülümsedim. Bana yemekleri koymamda yardım ettiğinde onu izledim. "Mutlu olmasını gerçekten istiyorum."