❗️Kitap ağır cinsellik ve vahşet içerir❗️
...
"Söz verebilir misin, Liya?"
"Sana söz veriyorum, seni sevmekten asla vazgeçmeyeceğim. Senden vazgeçtiğim gün, kendimden vazgeçtiğim gün olur ve o gün canımın bir değeri kalmaz çünkü ben seninle hayat bu...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İtiraf
Salonda beklemekten sıkılmış, yardım amaçlı Leyla'nın yanına mutfağa gitmiştim. Kurabiyeleri fırından çıkarmış, ikimize de çay dolduruyordu şuan. Neden bu kadar hazırlık yaptığını anlamış değildim.
Anladığım tek şey ise Leyla gerçekten iyi ve düşünceli bir insandı.
„Leyla ne gerek vardı bunca şeye?" dedim düşünceli bir ses tonunda.
Leyla alaycı bakışlarını bana çevirmiş ellerini koluma koymuştu. „Kızım, sen ilk kez bana gelmişsin. Bi kurabiye yapıp çay demlemişim çok mu?"
Samimice gülümseyip tabağa koyduğu kurabiyeleri aldım, o da çayları aldı ve ikimiz de salona gittik. Leyla ve Koray arkadaşca birlikte yaşıyorlardı. Ve evleri çok moderin ve şirindi. Çapraz bir şekilde karşılıklı oturduk.
„Evin çok güzelmiş." dedim samimi bir şekilde.
Leyla'nın güzel yüzüne kibirli bir gülüş yansımıştı. „Benim evim tabii ki güzel olur kızım, ne sandın?"
Deli halleri beni güldürmeyi başarmıştı. İkimiz de salonda aramızda gülerken merdivenlerden gelen sesler ile ikimizin de bakışı oraya yöneldi. Odağıma giren ilk kişi Koray ardından Alihan'dı.
Geldiğimizden beri ikisi yukarıdaydı ve bişeyler konuşmuşlardı.
„Biz çıkıyoruz kızlar." dedi Koray ikimize de bakarak. Ardından Alihan'ın sesi kulaklarımı doldurdu.
„Dişarıda işlerimiz var biraz. Uzun sürebilir. Kapıda korumalar var."
Bunları derken aslında sadece bana bişeyler diyor gibiydi. Gözlerini gözlerimden çekmiyor öylesine bakıyordu. Dalıp gittiğimi anladığımda hızlıca kendime geldim ve önümde ki tabağa gitti gözlerim.
„Siz, aranız iyi mi şimdi?"
Leyla'nın birden gelen sorusu ile hepimizin dikkati ondaydı. Ortalık sessizliğe büründüğünde sessizliği bozan Alihan'ın alaycı kıkırdamasıydı.
Bu da demek oluyordu ki 'Hayır, aramız düzelmedi aptal!'.
Önden yürüyüp kapıya gitti ve arkasına bakmadan çıktı. Leyla kafasını olumsuz anlamda salladı.
„Sanmıyorum, Leyloş. Neyse keyfinize bakın siz."
Koray'da Alihan'ın ardından çıktı ve kapıyı kilitledi. Leyla dudağının kenarını ağzının içine almış kemiriyordu. Üzülmüş gibi duruyordu. Elimi bacağına götürüp destek verircesine hafifçe sıktım.
„İyi misin?" diye sordum şefkat dolu bir ses ile.
Leyla umutsuzca omuzlarını düşürdü ve burnundan bir nefes verdi. „Onları böyle görmeye alışkın değilim. Düşman gibiler. Koray'ın canını sıkıyor hissediyorum. Tabii Alihan Bey'in keyfi hep yerinde."
