Ester's KookV short stories

Daddy's Kitty 😾😾😾+3

"ဟင်း... ဟာ့ ...အာ့ ...မြန်မြန်လေး "
ဂျောင်ကုကီရဲ့လက်ထဲမှာပဲ အဖြူရည်ကြည်တွေထုတ်လွှတ်မိတော့သည်။

"မောင့်အဆိုးလေးက ပြီးတာမြန်လိုက်တာ
..."

"ဟင့်... ဘာတွေပြောနေတာလဲ...အာ့...နာတယ် လို့ နို့မထွက်တာကို ဘာလို့ဒီလောက်စုပ်နေတာလဲ"

ထယ်ဟျောင်းက Cookyရဲ့ ခေါင်းကို ကာပြီး
တွန်းထုတ်ပေမဲ့ Cookyက လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့
ထယ်ဟျောင်းရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်သို့ မြှောက်ကာ ချုပ်ထားလိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းထိပ်လေးတွေကို ကိုက်ဆွဲပြီး အငမ်းမရစုပ်‌ နေပြန်၏။ Cookyရဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးတွေကြား ထယ်ဟျောင်းရဲ့ အသီးပွင့်လေးတွေဟာ မလွန်ဆန်နိုင်တော့ ...

"အာ့...နာတယ် ...လွှတ်ပေးပါ"

ထယ်ဟျောင်းရဲ့ အပေါ်ပိုင်း sweet pointက ထို
ပန်းနုရောင်ဆာကူရာ ပွင့်ချပ်လေးတွေပဲဖြစ်မည်။ လက်နဲ့ပွတ်ဆွဲပြီး ဖိညှစ်လိုက်တိုင်း ခါးလေးတွေကော့ကော့လာသည်။
မျက်လုံးလေးတွေမှေးစင်းပြီး သူ့ကို လွှတ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုလာတိုင်း အသွေးအသားထဲကနေ ထိုလူသားပေါက်စလေးကို ကိုက်ဖြတ်ပြီး အကြမ်းပတမ်းလုပ်ပစ်လိုက်ချင်သည်။
ဒါပေမဲ့လည်း ဒါကမောင့်ယူနီဗာ့စ်လေးရဲ့ပထမဆုံး အကြိမ်မဟုတ်လား? မောင်က ညင်ညင်သာသာနဲ့ အပြစ်ပေးရမှာပေါ့

ဂျောင်ကုကီကအတွေးတွေနှင့်အတူတူ ထယ်ဟျောင်းရဲ့ လည်တိုင်နှင့် ခေါင်းကြား မှာ မျက်နှာတိုးဝင်ပြီး အမှတ်အသားတွေပေးနေသည်။
အဖြူရောင် နှင်းဆီပွင့်ဖက်ချပ်လေးမှာ မြသွေးရောင် ဝိုင်ရည်တွေ ပက်ဖျန်းလိုက်သလို ရဲရဲနီနီနေတဲ့ သွားရာလေးတွေဟာ လည်တိုင်ကျော့ကျော့ လေးထက် သူ့အပိုင်‌ လေးဟုတံဆိပ်ခတ်နှိပ်ထားသလိုပင် ။
တကိုယ်လုံးကို အနီရောင် အဆင့်မှ
ခရမ်းပုတ်ရောင် အဆင့်သို့ ဆေးရောင်လှလှလေးခြယ်မှုန်းရမယ့်အချိန်တန်ပြီလေ။

ထယ်ဟျောင်းရဲ့ ချက်နားတစ်ဝိုက် ဖွဖွလေးကိုက်ခံရပြီးနောက် ပေါင်တံနှစ်ဖက်ဟာ ဆွဲမြှောက်ခြင်းခံလိုက်ရသည်။

"အာ့...အဟင့်... ရပ်ပါတော့...မနေတတ်တော့ဘူး"

ပေါင်အတွင်းသားတွေကို လျှာနဲ့ လျက်(ယက်)ပြီး
ကိုက်လိုက် အနမ်းပေးလိုက် လုပ်ခံနေရတာမို့
ယားကျိကျိဖြစ်လာသည်။
ပေါင်ကနေတဆင့် ခြေသလုံးကြွက်သားတွေကို တတိတိကိုက်ဖြတ်ခံနေရသည်။
ခြေသလုံးတလျှောက် လက်ဖဝါး‌တွေရဲ့ ပွတ်လျှပ်မှုဟာ မထိတထိနှင့်မို့ အသွေးအသားတွေထဲထိ ချမ်းစိမ့်စိမ့်ဖြစ်သွားရသည်အထိ။