ညက အိပ်မက် လှလှလေး မက်ခဲ့တယ်။
ချီဟန် မနက် ၉နာရီ ထိုးတဲ့အထိ မနိုးသေးပေ။
ပြတင်းပေါက် အပြင်ဘက်ရှိ နေရောင် က လိုက်ကာတွေမှ တဆင့် အခန်းကို လင်းထိန်စေသည်။
ချီဟန် ခါတိုင်းလို အိပ်ရာထကာ ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့် ထိုင်နေသည်။ သူ့မျက်လုံးတွေ က သူ့လက်ကောက်ဝတ်မှာ ချည်ထားတဲ့ အနီရောင်ကြိုးကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့ပြီး မိနစ် အနည်းငယ် ကြာပြီးနောက်မှ သူ့မှတ်ဉာဏ်တွေ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။
ဒါက.. ရုန်ရှူ!
သူ အမြန် ဆင်းပြီး ဖိနပ်စီးကာ ရုန်ရှူရဲ့ အခန်းဆီ ပြေးသွားသော်လည်း အခန်းက လွတ်နေခဲ့သည်။
ကုတင် က စောင်ကို သပ်သပ်ရပ်ရပ် ခေါက်ထားပြီး၊ ရှဥ့်ရုပ်လေး က ခေါင်းအုံးကို မှီထားဆဲဖြစ်သည်။ ပြတင်းပေါက် က တစ်ဝက်ပွင့်နေပြီး ဖောက်ထွင်းမြင်ရတဲ့ အဖြူူရောင် လိုက်ကာတွေ က လေကြောင့် ညင်သာစွာ လွင့်နေသည်။
ပြောပြလို့ မရနိုင်တဲ့ ခံစားချက်တစ်ခု ရှိနေသည်။
ချီဟန်ရဲ့ ဆံပင်တွေ ရှုပ်ပွပြီး အသိပြန်ရလာချိန်မှာပဲ အောက်ထပ်ကနေ ရုတ်တရက် အသံထွက်လာသည်။
သူ လှေကားဆီသို့ ခြေလှမ်း အနည်းငယ်လှမ်းကာ အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ရုန်ရှူရဲ့ အေးစက်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေ ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ထိုမျက်လုံးထဲရှိ နှင်းခဲတွေ က ရုတ်တရက် အရည် ပျော်သွားပြီး အပြုံးလေးတွေ ပေါ်လာသည်။
"နိုးပြီလား?"
ခြံဝင်းထဲတွင် ပန်းအချို့ စိုက်ပျိုးထားပုံရပြီး နွေရာသီရဲ့ နွေးထွေးတဲ့လေ က ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာကာ ပန်းရဲ့ရနံ့တွေ ကို သယ်ဆောင်လာ၍ လန်းဆန်းစေသည်။
ချီဟန် အသက်ပြင်းပြင်း ရှူလိုက်တာနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး ပိုနိုးကြားလာသည်။
"မနေ့ည က ခြေထောက် နာသေးလား?"
သူ့ဆံပင်တွေကို သပ်လိုက်ပြီး အောက်ထပ်ကို ဆင်းသွားခဲ့သည်။
ဒါက ထင်ယောင်ထင်မှား ဖြစ်တာလား မသိပေမယ့် လေထဲမှာ ကြက်သွန်မြိတ် ကိတ်မုန့်ရဲ့ အနံ့လေးတွေ ရှိနေပုံ ရသည်။
YOU ARE READING
သနားစရာကောင်းတဲ့ မသန်စွမ်း ဗီလိန်ကြီးကို ကယ်တင်ခြင်း( ဘာသာပြန်)
RandomI Saved The Disabled Villain by Pretending to Be Pitiful Chapter 97 ချီဟန်ဟာ ညှင်းပန်း နှိပ်စက်ပြီး ခွေးသွေးဆန်တဲ့ ဝတ္ထုကို တစ်ညလုံး ဖတ်ခဲ့သည်။ နားလည်မှု လွဲမှားတာ တစ်ခုကြောင့် ဝတ္ထုထဲ က ဆန်ကုန်မြေလေး Gong က သူ့ရဲ့ အချစ်ဦး လရောင်ဖြူလေးနဲ့ က...
