WANDA For You

Tears

Arman's POV

Dahan-dahan akong lumapit sa natutulog na si Gia. Hindi ko alam kung bakit dito siya natutulog or may kasama ba siya dito kanina. Pero mas nakakuha ng atensyon ko ay ang tila butil ng luha na tumulo mula sa nakapikit niyang mga mata—— Is she's sleeping while crying?  Or she's in the middle of her dream— a nightmare?

Hindi maalis ang tingin ko sa mukha nito. Ang bait-bait niya kapag tulog. Sana lagi na lang siyang tulog at hindi na ako bibigyan pa ng kahit na anong problema.

Umupo ako sa floor ng Yacht at isinandal ang likuran ko sa bench na hinihigaan ni Gia. Nakatingin na ako ngayon sa madilim na karagatan. Na ang tanging ilaw lamang na nakikita ko ay ang tila light house mula sa malayo. Habang nakaupo ako ay muli kong nilingon si Gia na kasalukuyang tulog parin , may airpods pala ito sa parehong tenga. Nagulat ako ng medyo gumalaw si Gia kaya muntik ng mahulog ang phone nito , mabuti na lang at nahawakan ko. Pero pagbalik ko ng ayos ng phone niya sa dating pwesto ay ito namang pagdilat ng mga mata ni Gia.

I'm shocked and felt a little bit awkward when she open her eyes—- Nakatingin ito sa akin, pero saglit lang dahil pumikit muli siya—- pero dahil yata tuluyan ng nagising ang diwa niya ay muli itong nagdilat ng mata at sumigaw—-

"Hoy!! Bakit ka nandito?????" Gia, the over acting witch—— nagulat ito, napaupo siya at medyo lumayo sa akin na tila ba may gagawin akong masama. OA. Niyakap niya ang sarili niya na tila ba pinoprotektahan niya ang katawan niya. See—- OA. Baliw. Deep inside, I want to laugh——-

"OA? Kung makatanong ka kung anong ginagawa ko dito, parang pag-mamay-ari mo tong Yate hah? Ikaw lang ba ang pwedeng pumunta dito? Tsk." tanging sabi ko sabay tayo at umupo sa kabilang side ng bench. Mas lalo itong umusog palayo sa akin na tila ba may nakakahawa akong sakit.

"Wag kang lalapit!" sigaw muli nito.

"Bakit? Mukha ba akong mamamatay tao? Baliw ka na ba?" Umirap ito tsaka niya inayos ang sarili niya ng magets niyang medyo Over react na siya. Pero nanatili siya sa dulong bahagi ng bench.

"Gaano ba kabigat ang problema mo at kahit tulog ka, umiiyak ka." I ask without looking to her. I saw on my peripheral view na napalingon siya sa akin at tila nagtataka sa sinabi ko.

"Wag ka mag-alala, mas mabigat parin yung problema mo." sagot nito. Now, tumingin na ako sa kanya. I smile to her.

"I greeted her on her birthday." nakangiting pagmamayabang ko kay Gia.

"Who? Thea?" Gia, on her interested tone voice. Medyo lumapit ito ng kaunti sa akin na tila ba gustong makasagap ng chismis dahil sa sinabi ko. Ako naman ang medyo lumayo para asarin siya.

Ano ba tong ginagawa ko. Dapat consistent ang galit ko sa kanya—- Why Am I sharing something to her. This is not me. D*mn Arman.

"So kailan mo siya binati? Anong sabi niya? Okay na ba kayo?" magkakasunod na tanong nito na tila nakalimutan din niya sa sarili niya na kanina eh galit na galit siya sa akin.

"Nawala na ba galit mo sa akin?" pang iinis na tanong ko at di ko sinagot ang huling tanong niya about Thea.

"Galit parin!!!! hmp—- Pero makikichismis muna ako. So ano na nga??? Okay na kayo???? Hoooy! Arman! Magsalita ka! Magsasalita ka o ihuhulog kita sa dagat???" pagbabanta nito. Pinipigilang kung ngumiti kaya tumingin muna ako sa ibang direksyon para pigilan ang pagngiti ko.