Unicode~
မော်စကိုမြို့တော်၏ မထင်မရှားဇနပုဒ်လေးမှာ သူတို့သားအဖ အေးချမ်းစွာ ရှိနေခဲ့သည်တဲ့လေ။
ရိုးရိုးကုပ်ကုပ် အလုပ်ကြိုးစားသော Mr. Kimက အကြွေးဆပ်ဖို့ရာ ပိုက်ဆံရှာနေခဲ့ပုံပါ။ အေးအေးချမ်းချမ်း ရှင်သန်နေကြတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးလား။ JungKook နှာခေါင်းရှုံ့မိသွားသည်။
သူက Taehyungလေးကို ပလ္လင်ပေါ် တင်ထားမည့်သူပါ။ သူပိုင်သမျှ ရုပ်၀တ္ထုအစ စိတ်ဝိညာဥ်အဆုံး အပိုင်စားပေးပစ်ဦးမှာ။ ဒါကို လက်မခံချင်တာလောက် မိုက်မဲတာ ရှိပါ့ဦးမလား။
သူ့အသက် ၁၅နှစ်။ ထိုအရွယ်မှာ သူပထမဆုံး စီးကရက်ဟုခေါ်သည့်အရာကို လက်တည့်စမ်းဖူးသည်။ အစပိုင်းမှာ မွှန်သလိုလိုရှိပေမဲ့ နောက်ပိုင်းမှာ အသားကျလာသည်။ အတက်အကျအပြောင်းအလဲသိပ်မြန်လွန်းသော သူ့စိတ်အတွက် စီးကရက်က ဖြေဆေးတစ်မျိုးဖြစ်ခဲ့သည်။ သူ့ဆရာ၀န်ကတော့ ညွှန်ကြားထားခြင်းမရှိပါ။ အဖေကလည်း သဘောမကျ။
သူကသာ တိတ်တိတ်ကလေး စွဲလမ်းနေရုံ။
"စီးကရက်တွေ ခိုးသောက်နေတာလား"
"ဘယ်လိုသိလဲ"
"မင်းအဖေလုပ်နေတာ မသိဘဲ ရှိမလား။ စီးကရက်က ကလေးအတွက် မကောင်းဘူးနော် JungKook"
ဒုတိယစကားကို အသေမှတ်ထားလိုက်သည်။ စီးကရက်က ကလေးအတွက်မကောင်း၊ Taehyungလေး သူ့ဆီရောက်လာရင် သူဒါကို ရှောင်ရမည်။
သိပ်ခက်မည်မထင်ပါ.. စီးကရက်က သူ့အတွက်တော့ Taehyungအစားထိုးပစ္စည်းသက်သက်ပဲ မဟုတ်ပါလား။
"အခုပဲ သွားခေါ်ကြစို့လေ"
"အခုအဲ့ရွာကို သွားတဲ့လမ်းက ပိတ်သွားပြီလေ။ မနက်ကျတော့ ပို့ပေးမှာပေါ့။ မော်စကိုထိတောင်ရောက်လာပြီပဲ.. မလောပါနဲ့"
အဖေက မတက်သာလို့သာ အလိုလိုက်ပေးနေရသည်မှန်း သူမသိဘဲမနေ။ အဖေ့ဆန္ဒအရဆို သူတစ်ယောက်တည်းရှင်သန်နိုင်သည်အထိ၊ Taehyungကို မေ့သွားသည်အထိ စောင့်နေဦးမှာ။
သူကတော့ Taehyungကို အကြာကြီး မစောင့်ချင်ပါ။ ရိုးရိုးလေး စွဲလမ်းနေမိရုံပါ။ ထိုစွဲလမ်းမှုမှာ အရောင်တွေမပါခဲ့သလို သူကိုယ်တိုင်ကလည်း အရောင်တွေအကြောင်းမသိခဲ့။
သူညီလေးတစ်ယောက်လိုချင်နေသည်ဟု ထင်ကောင်းထင်ကြပါလိမ့်မည်။ လူတွေရဲ့ထင်ကြေးကို ဖတ်ပြီး လူလုပ်နေတဲ့ကောင်မဟုတ်။ သူ့ခံယူချက်က ရှင်းရှင်းလေး.. Taehyung သူ့အနားရှိဖို့။ သူရှင်သန်ဖို့ Taehyungက လေထုကဲ့သို့သော မရှိမဖြစ်အရာ။
YOU ARE READING
𝒀𝐞𝐬 𝒕𝐨 𝑯𝐞𝐚𝐯𝐞𝐧
FanfictionCold war? Funny how it cannot be as cold as your feeling to me. Knowing that you're by my side, you're hella abstract after all. Countless times of being an escapee, you never feel sick of it. There's no way I can feel relieved whether you are with...
