15

3.7K 119 4
                                    

I didn't care about the guns pointing at me. I cocked my head on the side and looked at the man infront of me. He wasn't looking at me, or at anybody else. Nakatungo lamang ito habang nakatuon ang pansin sa papel na hawak niya.


"Put your guns down." Mr. Chandler commanded and they did. Marahan nilang itanago ang baril na hawak nila at tinitigan na lamang ako. They remained expressionless.


The left corner of my lips turned up. "Why so serious?" I asked to no one specifically. Nanatili lamang sila nakatingin sa akin.


Paano ba namang hindi nila ako tututukan ng baril kung inihahagis ko lang sa ere na parang wala lang ang granadang hawak ko?


Kinuha ko ito sa lalaki kanina matapos niya sabihing hinihintay ako ni Mr. Chandler. It was inside his jacket. I intentionally bumped at him at kinuha sa loob ng jacket niya. Nagulat pa ito sa ginawa ko ngunit bago ba siya makareact ay hindi na ito nakaimik ng itutok ko ang baril na hawak ko sa ulo niya.


Hanggang ngayon ba naman ay hindi parin sila sanay sa ugali ko? Hindi ko maiwasang hindi mapaismid.


"Out. Now." His cold voice echoed in the whole room. Nabaling ang tingin ko sa kanya. Inilapag niya ang papel sa kanyang table. Nakasuot ito ng corporate attire at walang mababakas na emosyon sa kanyang boses. Walang nasayang na segundo at agad silang lumabas.


Nabalot kami ng katahimikan. Seryosong aura ang bumalot sa amin matapos lumabas ng mga tauhan niya. Itinago ko na rin ang hawak kong granada. Minabuti ko na lamang na itikom ang aking bibig at maghintay ng susunod na sasabihin niya.


"Sam." Slowly, he looked up. His piercing deep-green eyes met mine. He has the same cold look plastered on his face.


This man infront of me is really powerful. Tingin palang niya ay makikita mo agad na hindi siya ordinaryong tao lamang. Matanda na ito ngunit hindi maipagkakailang may itsura parin.


Nakatitig lang ako sa kanya at blanko parin ang expression ko.


"Sam." I repeated. It sounded more of a snort. I clenched my fists inside my pocket. You don't call me Sam.


"Why not?" He asked as if he could read my mind. "Sayumi Alcher Mavro?" I looked directly at his eyes while masking my emotions.


Because you only care if you need something.


You're not calling me Sam when I'm not with my twin. I could feel my nails digging on my palm.


You could only see us if there are missions. You would always go here and leave the country after telling us what to do next. I couldn't help it but to feel a sudden pang in my chest.


You weren't our dad anymore..


You left us during our vulnerable state. How could you left us alone when we need you most. You didn't care about us. You didn't care about your children. Me. Shiro. You only care about yourself.

That Infamous GirlTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon