YALAN HAYAT

1- Dönüm Noktası

1-Dönüm Noktası
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
iyi okumalar.

Laura Kamer Rivera

Çalışma masasını kapının önüne ittim. Kıracak kadar sert vuruyordu. "AÇ ŞU KAPIYI KEVAŞE!" Ricardo kapıyı yumruklamayı bıraktı. Sert sesi daha yumuşak çıkmaya başladı. Rol yapıyordu. Kapıyı açtığım an öldürürdü beni. "Annen salonda, kanlar içinde, ona yardım etmeyecek misin? Ölecek Laura." Yutkundum. Bir apartman dairesine sıkışıp kalmıştım. Çığlıklarımı kimse duymamıştı. Zaten yaşadığımız apartmanda sadece kafası güzeller kalıyordu ve hepsi şu saatte sızmış olmalıydı.

Ricardo tekrar bağırmaya başladı. "KAÇABİLECEĞİNİ Mİ ZANNEDİYORSUN! ÖNCE ANNENİ ŞİMDİ SENİ ÖLDÜRECEĞİM! AÇ SU KAPIYI LAURA!" Yatakla duvar arasına saklandım. Ellerimi birleştirdim. Tek dua'm şu an sıkılıp gitmesiydi ya da canının uyuşturucu çekmesiydi. Bir süre sessizlik oldu. Sıkılmış ve gitmiş olmalıydı. Biraz daha kal. Çıkma. Çıkma! Yatakla duvar arasından çıktım. Çalışma masasını çekmedim. Bir dakika geçmeden beyzbol sopası ile kapıya vurmaya başladı.

Eski kırık dökük kapı çok dayanmadı. Beşinci kattaydık, kaçamazdım. Kırık kapıdan yüzünü gördüm. Elleri kan içindeydi. Kaşı yarılmıştı. "Şimdi nereye kaçacaksın?" Yüzünde alay dolu bir ifade vardı. Yastığın altına sakladığım bıçağı aldım. Geceleri korkumu dindiriyordu. Kapı tamamen kırıldığında ve tahta masayı ittirdiğinde üstüme atıldı. Çığlığım tüm apartmanda yankılanıyordu. Yere düştüm.

Elleri boğazıma dolandı. Diziyle karnıma bastırıyordu. "Bırak. Lütfen bırak." Nefesim kesik kesik çıkıyordu. Bıçağı kaldırdım ve karnına sapladım. Körelmiş eski bıçak kesmedi. Ricardo kestiğini düşünüp korkup afalladı. "Para edeceğini düşünmüştüm ama artık umrumda değil. Seni öldüreceğim!" Uyuşturucu yüzünden çelimsiz kalmış vücudunu ittirdim. Yere attığı sopayı aldım. Şimdi yerde olan oydu. Vur. Onun sana yapacağını yap. Sopayla kafasına vurdum. Ayaklanmaya çalıştı. Daha sert vurdum. Bu defa duyulan çığlık onundu.

"KEVAŞE NEREYE KAÇACAKSIN! İKİ SOKAK SONRA SENİ BULACAĞIM!" Sopayla daha sert vurdum. Sesi tamamen kesilene kadar defalarca kez vurdum. Sesi kesilip gözleri kapanmıştı. Odadan çıktım. Salonun girişinde annemin bedeni vardı. Yanına çöktüm. Sadece benim sayabildiğim 13 bıçak yarası vardı. Nefes almıyordu. Titreyen ellerim ile nabzına bakamadım. Yanağımı burnuna yaklaştırdım. Nefes almıyordu. Yanından kalktım. Beni affet anneciğim. Annemin yatağının altına elimi uzattım. Burada para vardı. Ricardo'dan saklayabildiği biraz para.

4 yıl önce hayatım böyle değildi.  Yani Ricardo hayatımıza girmeden önce. Sakladığı paraları aldım. Paraların yanında bir kutu vardı.

Kutunun içinde 3 mektup ve bir kolye vardı. Ay şeklindeki gümüş kolyeye baktım. Pahalı bir şeye benziyordu. Bunu neden satmamıştı? Mektuplardan birini açtım. Yabancı bir dilde yazılmıştı. Diğeri de yabancıydı arkasında küçük bir not daha vardı. Sanırım adresti? Daha fazla evde kalmak istemedim. Annemin çantasını aldım. Kolyeyi kaybetmemek için boynuma taktım. Parayı çantaya attım. Hızlı adımlarla odama döndüm. Ricardo hala hareketsiz yatıyordu. Vicdan azabı hissetmeliydim ancak annemi düşündükçe vicdanım köreliyordu. Kıyafetlerimi çantaya attım. Gitmeliyim. Nereye? Bilmiyorum ama gitmeliyim.

Evden çıktım. En yakındaki parka girdim ve banka oturdum. Çantamdan mektupları çıkardım. Kamera çevirisi ile mektubu çevirmeye çalıştım ama yazı çok bozuktu. Arkasını çevirip arkasındaki adresi okuttum.

Akif caddesi Çiçek sokak no27 Bodrum/Türkiye* (adres uydurmadır)

Türkiye? Derste sadece birkaç kez duymuştum. Başka hiç görmediğim bir yerin annemle bağlantısı ne olabilirdi? Mektubu çevirmem lazımdı. Türkçe bilen biri var mıydı? Rehberimde tur attım. Liseden kalan bir arkadaşımı aradım. O ya biliyordur ya da bilen birini tanıyordur. Benden telefon beklemediği açıktı. Bu sesine yansımıştı. " Laura bir sorun mu var?"