YALAN HAYAT

24-Balayı

24-Balayı

Laura Kamer Güneş

Yemek sonrasında sadece iki kadeh viski içmiştim ancak uzun zamandır tüketmemiş olduğum içki beni tüketmişti. Masadan herkes benden daha dinç kalkmıştı. Ki buna benden 2 yaş küçük Leyla da dahildi. Arabanın ön koltuğuna iyice gömüldüm. "Ne kadar yolumuz kaldı?"

"Daha 40 dakika var. İyi değilsen mola verelim." Başımla reddettim. "Hayır lütfen direkt gidelim. Midem bulanıyor. Off Tuğrul neden bu kadar uzak bir yer seçtin!"

"Büyük ihtimalle en lüks olan yer buraydı." Gökhan kusmamam için beni konudan uzak tutmaya çalışıyordu. Bu hiçbir işe yaramasa da hoşuma gitmişti. "Gökhan."

"Efendim?" Tebessüm ettim. Zorlanarak doğruldum. "Seni seviyorum." Gülümsemesi büyüdü. "Sarhoşsun."

"Bu sevmeme engel değil. Bu itiraf etmeme engel değil." Göz ucuyla bana baktı. Gece vakti gözünü yoldan ayıramıyordu. "Ayrı arabanın olması iyi oldu. Çok güzel mahremiyet sağlıyor." Küçük bir kahkaha attım. Midem ağzıma gelmişti. "İyi misin? Kenara çekiyorum."

"Hayır, hayır iyiyim." Gözüm yaşarmıştı. Derin bir off çektim. Midem hiç iyi değildi. "Aptal kafam uzun zamandır ağzıma bile sürmedim. Bunu tahmin etmeliydim. Gökhan!"

"Efendim?"

"Yemekleri sevdin mi?" Konudan konuya atlamama şaşırdığı belliydi. Sadece merak etmiştim. "Evet, çok beğendim. Ki birkaç tanesini daha önce deneme fırsatım olmuştu." Tebessüm ettim. Mutfaklarımız iç içeydi. Gözlerimi kapattım. Yola bakmak istemiyordum. "Bende sana yapabilirim bu yemekleri. Mutfakla aram yok hatta buradakiler kadar güzel yapamam ama denerim."

Arabanın yavaşladığını hissettim. Yüzüme yaklaştı. Nefesini yanağımda hissediyordum. Gözlerimi açmadım. Dudaklarıma bir öpücük bıraktı. Ardından araba tekrar hareket etti. "Sadece beni öpmek için kenara mı çektin?"

"Evet." Küçük bir kahkaha attım. Gözlerimi sıkı sıkı kapatıyordum. Açarsam kusmaktan korkuyordum. "Odamız kaçıncı katta?"

"Tuğrul bizim için balayı süiti ayarlamış en üst katta." Sırıttım. "Tamam şu anda Tuğrul'u seviyorum. Ancak yol çok uzun olduğu için sevmiyorum. Ne kadar kaldı."

"Maalesef 30 dakika daha var." Midem tekrar ağzıma geldi. "Off..."

✨

Uyku ile uyanıklık arası bir yerdeydim. Soğuk rüzgar yüzüme çarpmıştı. Birinin kollarındaydım. Gökhan. Gökhan'ın kollarındaydım. Beni otele getirmişti. Midem biraz daha yatışmış hissediyordum.

Huzursuzlukla mırıldandım. Birileri konuşuyordu. "Şşşt..." Kulağıma fısıldayan sesi duydum. Gökhan buradaydı. Uyumaya devam ettim.

✨

Sıcacık bir yatağın içindeydim. Gözlerim tekrar açıldı. Midem hala bulanıyordu. Yatağın önünde üstünü değiştirmiş Gökhan'a baktım. "Saat kaç?" Bana döndü. Yüzünde bir gülümseme vardı.

"Çok geç bir saat." Kıkırdadım. Yanıma gelmesini işaret ettim. Montum çıkartılmıştı. Kıyafetlerim aynı duruyordu. "Benimde üstümü değiştir." Dudak büzdüm. Yanıma kadar gelmişti. Saçımı sevdi. "Maria'dan yardım istememi ister misin?" Başımla reddettim.