YALAN HAYAT

10-Evlilik Prosedürleri

10-Evlilik Prosedürleri

Laura Kamer Rivera

Yağmur yağıyordu. Rüzgar derimi kesecek kadar soğuk esiyordu. Babam beni son on dakikadır bekletiyordu. Buluşmak istediğimi söylediğimde tamam demişti. Şimdi neden gelmedi bilmiyorum. Bizi ekmez değil mi? Hiçbir fikrim yok.

Birkaç dakika sonra babamı gördüm. Yanındaki adamlarla konuşuyordu. Beni gördüğünde yüzünde sakin bir tebessüm belirdi. Karşıma yerleşti. "Merhaba, nasılsın?" Tebessüm ettim. "İyiyim, sen?" Tebessüm etti.

"Aynı. Sen konuşmadan bir şey demek istiyorum. Yarın akşam benim evime yemeğe gelir misin? Kardeşlerin ile düzgün bir tanışma yaşamanı istiyorum." Başımı salladım. Makul bir istekti zaten benim az sonra diyeceğim şeyden sonra bu isteği iptal etme ihtimali çok yüksekti. "Ben şey diyecektim..."

"Önce bir yemek isteyelim. Çok acil değil değil mi? Biraz yemek yiyelim, normal şeylerden sohbet edelim, sonra anlatırsın. Ne dersin?" Tamam, neden uzatıyordu anlamıyorum. Başımı salladım. Sakin kalması tercihimdi. Yemekler geldi ve sessizce yedik. Okul hakkında konuştuk. Okula devam etmem gerektiğini söylemişti. Söylemesi kolaydı önce dili halletmek zorundaydım.

Yemek bittikten sonra bir süre sessiz kaldık. "Şey Erkan Bey ben evleniyorum." Çay bardağı elinde asılı kaldı. Kaşları çatıldı. Bardağı geri bırakıp şüphe ile bana baktı. "Yanlış duydum sanırım?" Güldüm

"Yok doğru duydunuz. Evleniyorum." Kaşları daha çok çatıldı. "Kiminle? Ne ara? Neden?" Bu defa kaşlarını çatan ben oldum. "Şöyle insanlar neden evlenir. Aşık olur evlenir. Bende ondan işte aşık oldum."

"Kime? Ya sen Türkiye'ye geleli daha ne kadar oldu ki? İtalya'dan biri mi? Yabancı mı? Okuldan arkadaşın falan mı?" Dudağımı ısırdım. "Adı Gökhan." İnanmadığı belli bir ifadesi vardı. "Adı mı Gökhan? Yeni mi tanıştınız?"

"Baba, senin tanıdığın Gökhan." Sessiz kaldı. Uzun, upuzun bir süre sessiz kaldı. "Bana inat olsun diye mi? Neden? Ya daha bir haftadır tanıdığın bir adamla neden evleniyorsun? Vatandaşlık için mi? Bak yanlış yoldasın Kamer. Gel vazgeç bu sevdadan. Benim teklifim hala geçerli görüşme onlarla ben yardımcı olayım." Adama bak ya bir adım geri gitmiyor. İnanmamasını bekliyordum ama bu kadar değil ya. Vatandaşlık için olduğunu bildi ama cidden hala bana şart koşuyor. İnat etti adam!

"Hayır, alakası bile yok. Aşık oldum ben! İlk görüşte aşk. Ben gitmek zorunda kalmayayım diye evleniyoruz ama aşk ile!" Kaşlarını daha çok çattı. "Kamer sen beni anlıyor musun? Kızım onlar iyi insanlar değil! Onunla evlenemezsin. Ondan sana hayır gelmez."

"Neden öyle diyorsun? Ben sana aşık oldum diyorum." Sürahiyi aldı kendine bir bardak su doldurdu. Yavaş yavaş içti bana cevap vermiyordu. "Baba?" Derin bir nefes aldı.

"Benden izin mi istiyorsun? Yoksa haber mi veriyorsun?"Hah al cevap ver. Ne diyeceksin? Belki 'evlenme gerek yok ben yardım edeceğim sana' dersin diye, düşündüm de! Düşünüyorum susar mısın?

"Şöyle ki... bilmiyorum. Sadece yanımda olursan sevinirim. Bir de yani işte ol istiyorum, yanımda." Kaşları çatıldı sonra bakışı yumuşadı. "O kadar yani?" Başımı salladım. "Peki, peki madem. Bir şey daha var. Cidden Gökhan mı yani cidden o mu? Olmasa? Cidden aşık mı oldun?" Başımı salladım. Şu an dürüst müsün yalan mı söylüyorsun? Emin değilim. Bende...