Yaşadığı travmalar yüzünden ailesi tarafından şımartılarak büyütülen Ahsen'in, yolu diktatör bir yüzbaşı ile kesişir.
(Hikayede adı geçen bütün kişiler, kurumlar ve olaylar hayalimin ürünüdür. Gerçeklikle bir alakası yoktur.)
18.03.2023 #GençKurgu 1.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gerçekten iki gece için bu kadar eşya getirmeye gerek var mıydı Zehra?" Diye sordu abim.
Dünden önce ki gün Zehra ve abim de yanımıza, Mudanya'ya gelmişlerdi. Abim ve Emrah ne kadar her fırsatta işleri olduğunu söylese de birlikte güzel bir iki gün geçirmiştik.
Tabii benim için ne kadar güzeldi orası tartışılır. Beş gün olmuştu fakat Cahit aramayı bırak mesaj bile atmamıştı. Ben burada öfkemi, kırgınlığımı bir kenara bırakmış onu deli gibi özlerken o hiç özlememiş miydi?
Düşüncelerimi durduramıyordum. Kafamı ne zaman başka bir şeye verip dağıtmaya çalışsam konu yine onu hatırlatacak bir yere geliyordu. Aklıma geliyor bile diyemiyordum çünkü gelmesi için gitmesi gerekiyordu. Bir an bile gitmiyordu. Ne kadar öfkem yüzünden gitmesini istesem de gitmiyordu.
"Vardı Barış abi." Dedi Zehra rahat bir şekilde.
"Hadi." Diye seslendi arabadan Emrah.
"Ben gidiyorum." Deyip arkamı döndüm ve arabaya bindim.
"Biz niye tek arabayla dönüyoruz?" Diyerek arabaya bindi Zehra'da.
"Trafik yüzünden."
"Evet babaannem geç kalırsak hepimizi mahveder." Dedi.
Bir de akşama çok sevgili babamın doğum günü yemeği vardı.
Oflayarak başımı geriye yasladım ve gözlerimi kapattım.
"Ahsen sen iyi misin?" Diye sordu abim.
"İyiyim." Dedim gözlerimi açmadan. Ama bedenen de ruhen de iyi hissetmiyordum.
"Emin misin iyi olduğuna? Bir rengin solmuş gibi." Dedi yanımda oturan Zehra.
"İyiyim." Dedim tekrardan. "Uykum var sadece."
Uyumanın bana iyi geleceğini düşünerek yol boyu uyumuştum. Eve gelince abimlerin ısrarı yüzünden gözlerimi araladım.
"Ne var ya?"
"Geldik güzelim." Dedi abim.
Derin bir nefes aldım. Uyumak iyi gelir demiştim ama hiç iyi gelmemişti.
Arabadan inip eve girdim.
"Hadi çocuklar." Dedi babaannem eve girer girmez. "Hazırlanın bir an önce."
Kimseye bakmadan üst kata yöneldim ve odama girdim. Ne hazırlanmaya, ne de başka bir şey yapmaya halim vardı. Kendimi yatağa atıp tekrardan gözlerimi kapattım.
-
"Ahsen."
Gözlerimi açmadan diğer tarafa döndüm.
"Ahsen." Dedi tekrardan abim. Uykum iyice dağılırken oflayarak gözlerimi araladım.
"Ne var ya?" Dedim uykulu bir şekilde. Lafımın bitmesiyle öksürmeye başlamam bir oldu.
