Zemheri | Tamamlandı

44.Bölüm

Elimde ki kutuyu sıkı sıkı tutmaya devam ederken derin bir nefes aldım ve zile bastım.

Bir kaç saniye içersinde kapı açıldı.

"Ahsen?" Dedi yengem gülümseyerek. "Hoşgeldin."

"Hoşbulduk yenge."

Geçmem için kenara çekilince içeriye girdim.

"Zehra evde mi?"

Bunu gelmeden önce de arayıp öğrenebilirdim ama öğrenmek istememiştim. Yani Zehra'nın geleceğimi öğrenmesini istemedim demek daha doğru olabilirdi.

"Evde, odasındaydı."

"Tamam." Dedim.

"Bir şey mi oldu?"

"Yok." Dedim gülümseyerek. "Ona bir hediye getirdim de."

"O zaman hadi git odasına ne duruyorsun."

"Tamam." Dedim ve alt kata inen merdivenlere yöneldim. Hızlı hızlı merdivenleri inip Zehra'nın odasının kapısına geldim.

Kapıyı tıklattım. İçeriden ses gelmedi. Bir daha tıklattım.

"Gel." Diye bağırdı Zehra içeriden.

Kapıyı açıp içeriye girdim.

Yatağında uzanan Zehra beni görünce kaşlarını çattı. "Ahsen?" Dedi şaşkınca. "Senin ne işin var burada?"

"İstemiyorsan gideyim."

"Hayır ya saçmalama. Gel."

Kapıyı kapattım ve yatağa doğru ilerledim.

"En son ne zaman gelmişsindir benim odama hatırlamıyorum bile. Şaşırdım o yüzden."

"Şaşırtmayı severim." Dedim ve yatağa oturdum.

Güldü.

Kucağımda ki kutu dikkatini çekmiş olacak ki "Bu ne?" Diye sordu.

Derin bir nefes aldım.

"Bu." Dedikten sonra kutuyu Zehra'ya doğru uzattım. "Senin."

"Benim mi?"

"Evet."

"Sizde mi unutmuşum?"

"Hayır." Dedim gülerek. "Hediye."

"Hediye mi?" Dedi şaşkınca.

"Evet. Ama beklentin çok yüksek olmasın basit bir şey."

"Sen mi aldın?"

"Evet."

"Bak çok heyecanlandım şimdi." Dedi ve kutuyu alıp önüne koydu. Elleri kutunun kapağındayken "Büyük hissediyorum." Dedi.

Küçük bir kahkaha attım.