Queen of Section A |✓ (Part two: The battle)

CHAPTER 120

A/N : Kamusta?sorry for late update:) nag pahinga kasi ako eh!! Na stress ako kay milan huhuhu,ewan ko ba!!

-CHAPTER 120-

***

"So disappointed!So disappointed zen!, Hindi mo ba alam ang kahihiyang ginawa mo?" Sigaw sakin ni daddy, Halatang galit! Kanina pa yan, ayaw nya tumigil kaka sigaw. Papatawag na sana ako pari.

"Im sorry" tanging sabi ko habang nakayuko. Kagigising ko lang dahil nawalan ako nang malay kanina, Hindi kona alam ang nangyari pero nagising nalang ako sa hospital bed, Habang nasa tabi ko si nicholas. Tapos sinisigawan nako ni papa.

"Dad" narinig ko ang iritang boses ni kuya. "Zen need to rest, Save your sermon, You didn't know what was happening earlier, Zen was just scared" dagdag pa ni kuya, pinagtatanggol nya ako, Alam ko yan.
May pasa din si kuya sa pisngi, halatang nakipag away kanina, Kung gising lang sana ako adi sana binanatan kona si dita!.

"Isa kapa!" Duro ni papa kay kuya. "Give me a Fvcking reason why you did that?Huh? Nanggugulo kayo nang tao nang walang dahilan? Anak ko ba talaga kayo?" Sigaw ni daddy.

Akmang lalapit si kuya nang mabilis na tumayo ako at niyakap sya palayo.
Kami lang lima nina mama sa loob nang room, Sina nicholas ay pinalabas dahil nagalit din sa kanila si mama. Nag aalala ako sa kanilang dalawa ni kole dahil ang dami nilang pasa sa mukha. Bakit kasi dinamdam? Nag away pa!.

"You don't know what's going on dad" madiing sabi ni kuya.

"Kuya,...Tama na"  nakakatakot sila mag away, Si mama naman na pinapanood lang kaming nag kakagulo na dito sa gitna. Hindi ko nalang sya pinapansin at baka naguguluhan din sya.

"Anong hindi ko alam? Bakit hindi nyo sabihin sakin!.... Hindi nyo ba alam kung gaanong kahihiyang ang binigay natin sa mga Martinez, Ano nalang ang sasabihin ko sa kanila!"
Gulong gulo na si daddy sa trabaho nya. Pero parang nakakainis dahil sya pa ang galit samin.

Hindi nya ba alam ang nangyari?. Sinabi ba ni kuya sa kanya? Bakit wala silang alam kung gaano kasama ang lalaking yun? Botong boto pa sila doon na akala mo anghel na binagsak ni satan sa lupa!. Pero may dahilan si kuya kung bakit ayaw nyang sabihin. Nagtitiwala ako sa kuya ko.

"talk to them, it's that easy" walang hiyang sagot ni kuya kaya lalong nag alburoto ang papa ko, Sasagot nalang pabara pa!!. Parang hindi anak!.

"Ace!, Watch your words!Daddy mo parin ang kausap mo!" Sigaw ni mommy, nakisama na din. "hindi nyo ba alam kung gaano kalaking pera ang mawawala satin sa ginawa nyo! Tinutulungan nila tayo sa utang natin sa ibang bansa! Tapos kung ano anong katarantaduhang ginagawa nyo!"

Natigilan ako.

Hindi ako makapaniwala sa narinig ko. Magulang ko ba ang mga to?. Maski si kuya Natigilan Nadin.... Bahagya akong lumayo kay kuya at kunot noong tumingin sa magulang ko. "Nagagalit kayo samin dahil mawawalan kayo nang pera?, Ano bang mapapala nang pera nyo sa buhay namin" kalmang sabi ko pero dumadaan na ang inis sa mukha ko. "Nagagalit kayo nang hindi alam ang dahilan, Tapos isusumbat nyo samin na Kami anh dahilan nang pagkawala nang pera natin.........Bakit parang mas mahalaga pa yan sa amin?"