Erkek Arkadaşın Olmak İstiyorum

Hetero Erkek Terörü

Banyodan çıkışım sonrasında alt katta salonda oturuyorduk. Karşımdaki koltukta kendisi kollarını birbirine sarmış çatık kaşlarıyla bana bakıyordu ben ise sağa sola ve daha çok yerdeki desensiz tüylü halıya. İnternette sürekli görürdüm, babası tarafından azarlanan insanların halı desenlerini izlediğini. Hiç yaşamadığım için anlamazdım ama şimdi bir şekilde anlayabiliyorum.

Babasız değildim de babam beni hiç azarlamazdı. Hayata bana bunun simülasyonunu yaşattığı için minnettarım. Hadi şimdi de bana sıfırdan zengin olmayı göstersin.

Halıya bakışım, oturşum, duruşum falan o kadar acizdi ki resmen yuva yapmayı becerememiş ucube bir güvercin gibiydim.

"Beş tane de valiz getirmiş."

Kafamı kaldırıp benimle konuşan adama baktım. Oturuşunu, yüz ifadesini ve sözlerini SÖYLERKENKİ ses tonunu inceledim. Tıpkı her şeye bir sözü olan, atmışlarının sonunda çok bilmiş süslü teyzelerden farkı yoktu üstüne üstük çok Allahsız gibi görünüyordu.

"Evet?" Diye konuşurken sesim içime kaçmıştı da. "Çünkü eşyalarım..."

"Gezmeye gelir gibi gelmişsin." Diye kinaye yaptı.

Sinirleniyordum artık ama!

Ama yine de yapabileceğim bir şey yoktu tabii orası ayrı. Bir daha bir yerlere çarptırılmak istemiyordum. Hele ki koltuk üzerindeyken ASLA.

"Kalacak yere ihtiyacım vardı geldim işte."

Kısa bir sessiz seansı. Adam beni şöyle bir süzmeye başladı ve ben de rahatsızca yerimde kıpırdandım. Süzülmeyi severdim elbette ama bakışlar ile aşağılanmak amaçlı süzülmek O KADAR kötüydü ki insan yeryüzünden büyülü bir biçimde yok olmak isterdi.

Keşke bacağımdaki kılları alsaydım.

Yapacak bir şey olmayınca ben de onu süzdüm. Kollarının iriliğine baktım. Spor yapıyor olmalıydı ki bu benim zaaflarımdan biridir. Kolundaki dövmeler de gözüme çarptı. Dövme de severdim elbet. Adam uzun boyluydu ve esmerdi. Bütün zaaflarım toplanmıştı ama bunlar önemli değildi.

Çünkü bir kere kendisi zorbaydı.

Çatılı kaşlarıyla bir anda,

"İlayda'yı nereden tanıyorsun sen?" diye sordu.

Göz devirmemek için kendimi o kadar zor tuttum ki anlatamazdım. Heteroseksüel bir erkeğin kız kardeşini korumaya çalışmasından daha can sıkıcı ne olabilir? Eşcinsel olduğumu söylersem hayatımın gerçekten tehdit altına girebilecek olabilmesiydi tabii.

"Liseden arkadaşım." Diye cevapladım sorusunu.

Köprüyü geçene kadar ayıya dayı demekten başka çarem yoktu gibi.

"Hiç bahsetmedi senden ama."

İşte şimdi kaşlarımı çatma sırası bendeydi.

"Sen hırsız mısın?" Diye sordum. Çünkü bana göre de o hırsızın tekiydi. İlayda eşcinsel olduğumu biliyor? Yani illaki bana abisini ayarlamaya falan çalışırdı, eğer ki OLSAYDI. Yani karşımdaki kişi buranın sahipsiz olduğunu fark ederek DADANAN hırsızın tekiydi.

"Ne diyorsun lan sen!"

Aniden köpürmesi ve bağlı olan kollarını açması durumun ciddiyetini bana hatırlatmıştı yeniden. Büyük ihtimalle kendisini fark ettiğim için sinirlendi. Polise gideceğimden falan korkuyor olmalıydı.

TEHLİKE!

"Özür dilerim." Diyerek ayağa kalktım. Heteroseksüel bir erkeğe kendisini güçlü hissettirmek onları yatıştırırdı. Çünkü yabani hayvanlardan farkları yoktu. "Önce bir üstümü giyebilir miyim?"

Sesimin tonuna çok dikkat ettim. Hâlâ bornozlaydım ve bacaklarım da kıllıydı eğer ki başıma bir şey gelecekse bu şekilde cenazemin görünmesini istemezdim.

Kafasını yana eğip kaldırarak merdivenleri işaret etti. Böylece adımlamaya başladım merdivenlere doğru.

Önünden geçerken güzelce kırıtmayı düşündüm ama hemen vazgeçtim. Çünkü kendisi hırsız olabilirdi ve hırsızlar ilgimi çekmiyordu. Bir suçluya cilve yapmamalıydım.

"Üzerindekini de makineye at bir daha da giyme."

Gözlerimi bu sefer devirdim işte. Ne kadar da kırıcı bir insan... Bana pis diyor? Peki ben çıkıp diyor muyum ona hiç o kafanın içine o beyin olmuş mu diye? Belki de bornozu da kıskanmış olabilir. Bir daha da giyme derken onun beni hak etmediğini söylüyor. Benden hoşlanmış olmalı.

"Cevap versene lan!"

Neyin öfkesi bu amına koyayım ya? Sanki banyodan çıkarılıp salonda dayakla tehdit edilen kendisiymiş gibi! Allah sorsun hesabını!

Çünkü benim gücüm yetmiyor.

Merdivenlerden çıkmaya başlarken,

"Tamam!" Diye seslenmek zorunda kaldım.

Bir an önce polisi aramalıydım yoksa birçok şey için geç olunmuş olacaktı.