Erkek Arkadaşın Olmak İstiyorum

Tamamen Ayık

"Kardeşim eve bir girdik sanırsın pavyon anasını satayım be!"

Dünyayı kurtarma(!) fasılının iki gün sonrasında Berkan ve arkadaşlarıyla kafe tarzı bir yerde locada oturuyorduk. Kafe denebilirdi ama alkol de satılıyordu. Arkadaşları daha ağır bir yerlere gitmek istemişlerdi ama Berkan istememişti. Sanırım benden kaynaklı olmalıydı.

Berkan beni dostlarıyla sonunda tanıştırmaya getirmişti ayrıca kafamın da dağılmasından falan bahsetmişti.

"He kanka sorma." Diye konuşan öteki kişiyle kafamı önümdeki alkollü kokteyl bardağından kaldırdım. "Kapının önündeki lavukları dövdük içeri geçtik, içeride şeytani tören vardı sanki lan."

Gayet abartıyordu şu an.

Bir tanesi gülmeye başladı. Bakışlarımız -evet benim de utangaç bakışlarım- oraya döndüğünde dış görünüş olarak Berkan'la yarışır bir adam kahkahaları arasında konuştu,

"Bir an bölüm sonu canavarını da haklayacağız sandım amına koyayım."

Ve ortamı kahkaha tufanı patladı.

Ben yalnızca kıkırdamakla yetindim ve başımı yeniden önümdeki bardağa indirip pipetimle oynamaya koyuldum. Berkan tam sağımda oturuyordu ve dibimdeydi. Başını bana çevirdiğini hissettim. Kısa bir süre öyle baktıktan sonra bölüm sonu canavarı mevzusundan bahseden arkadaşına döndürdü başını ve,

"Tamam lan uzatmayın," Diyerek konuşmaya başladı. "Hepsi o şerefsiz karı yüzündendi."

Başımı sağıma çevirip kafamı biraz kaldırarak Berkan'ı dinlemeye başladım. Berkan başını sola doğru indirip kaldırarak konuşmasına devam etti,

"Bitki çayı bilmem ne diyerek uyuşturuculu bir şeyler içiriyormuş bunlara. Sonradan ortaya çıktı polisle falan, biliyorsunuz." Dediği gibi birkaçı histerik TEPKİ verdi:

"Şerefsizi hatırlatma la!"

"Orospu!"

"Amın evladı."

Hızla başımı bunlara diyenlere çevirdim. Medyum karı HER NE KADAR kahpelik yapmış olsa da yine de dokunmuştu bana doğrusu. Lakin bir şey demedim. Valla ne diyebilirdim ki? Kadın hem bize şifalı ot diye diye beynimizi yıkadı hem de uyuşturucu ve çeşitli şeyler içirdi amına koyayım!

Doğruyu söylemem gerekirse bir şeylerin ters gittiğini anlıyordum. İlayda boş yere hastaneye yatırılmamıştı, annem sürekli bir mutluluk halindeydi ve ben de halüsinasyon ve gerçek olmayan şeyler görüp düşünüyordum. Tanrı biliyor ki mentalim ASLA yerinde değildi! Bunu şimdi daha net anlıyordum çünkü o sıralar her şey normal geliyordu.

"Hop beyler, ağır olun." Diye uyardı Berkan. "Neyse," Diyerek de indirdi başını bana doğru ve sol kolunu arkamdaki koltuğun başına attı. "Allahtan direkt olarak vermemiş hapları yoksa çoktan kafaları meftaydı."

Berkan'ın kokusu burnuma vururken başımı ona kaldırıp göz göze geldim.

Haklıydı.

Ufak ufak dozlarla aldığım şeyler BENİ bu hale soktuysa bütünler ne yapardı bilmiyordum. Muhtemelen kendimi örümcek adam sanıp beşinci kattan da ben atlardım gibi. Peki annem? Ne kadar da şifalı ve güzel kokuyor bunlar, diyerek poşete sarılmış ve içine de birkaç tane de sağlıklı(!) ot atılmış poşeti koklayıp koklayıp durmuştu.

"Allah korumuş gerçekten."

"Deniz, kanka bir daha yapmayın siz de şöyle şeyler oğlum."

Berkan bana göz kırptığında başımı benle konuşana çevirdim.