Erkek Arkadaşın Olmak İstiyorum

Anneye Kafa Atılır mı?

"Anne?

Anneme ASLA kafa atmazdım!

Annem elini zilden indirip GENİŞÇE bir anne gülümsemesi takındı.

"Annem!" Hızla bana uzanıp sarıldı. "Gel buraya benim koca bebeğim!"

Annemin sarılışına ilk birkaç saniye karşılık vermedim. Çünkü şaşkındım. Aklımda birkaç potansiyel soru dolanıyordu örneğin, annem burayı nasıl buldu? Neden bu kadar mutlu? Ve NOLUYOR BE!?

"Ne kadar da tatlısın, oy!"

Annem benden ayrıldığında ona baktım ve sordum,

"Burayı nasıl buldun?"

"Ben bulurum."

"Anne, ciddiyim?"

"Storylerinden ayol?" Diye cevap verip mükemmel derecede süslü giyimi ve çantasıyla içeriye adımladı. "Bir sosyal medya kullanmayı bilen siz misiniz?"

Kapıyı hızlıca kapatıp sırtımı dayadım kapıya. Annem güneş gözlüğünü çıkartıp uzun zengin sarısı saçlarına taktı. Berkan'la göz gözeydim şu an ve onun da bakışlarında benimkiler hakimdi: ŞAŞKINLIK.

Annem kısaca bir oflayıp,

"Havalar da çok sıcak ya." Birden karşısındaki Berkan'ı fark edip durdu. "Ay kim bu koca oğlan?"

Görünüşe göre Berkan'a big boy diyen sadece ben değilmişim. Kapıdan ayrılıp koştura koştura Berkan ve annemin arasına girdim.

"Anne bu Berkan," Deyip ona arkama aldım. "Kendisi benim-"

"Sevgilin?"

"Ne?"

Annemin yüzünde tabiri caizse güller açtı. Gözlerini kocaman açıp sırıtır şekilde geçti yanıma ve Berkan'ın koca kollarından birine elini atıp ellemeye koyuldu.

"Erkek arkadaşın mı yani, Deniz?"

Berkan'la göz göze geldiğimizde annemin beni YETERİNCE utandırdığını fark ettim. Muhtemelen Berkan benim deliliğimin nereden geldiğini anlamak üzereydi. Eh, söyleyecek bir şeylerim yoktu... Birkaç tahtamızın eksik olduğunu her zaman için biliyordum.

Kaşlarımı çatıp annemin kolunu NAZİKÇE ittirdim.

"Anne beni utandırıyorsun!" Diye de bağırdım.

"Ay ne var Deniz?" Annem de kaşlarını çatmıştı. "Utanılacak bir şey mi var?"

"Var anne. Erkek arkadaşım değil çünkü Berkan!"

Berkan benim ev arkadaşım!

Annem bu sefer şaşkınlıktan ağzını açtı. Evet anne, ZORT oldun!

"Merhaba efendim." Diyerek elini uzattı Berkan, anneme. "Adımı zaten duydunuz, Berkan."

Benim de ağzım açık kaldı tabii. Berkan'ı beyefendi modunda ilk defa görüyordum şayet. Böyle daha iyi olduğunu düşünmüştüm, bence hep böyle takılmalıydı. Bir takım elbise de giyseydi ona kör kütük aşık olabilirdim.

Annem gözlerini benden çekip Berkan'a baktı ve gülümseyip elini sıktı.

"Merhaba canım, ben de Irmak." Annem saniyelik bana bakıp konuşmasına devam etti. "Kusura bakma hayatım, ben şey sanmıştım..."

Berkan gülümsedi.

"Hayır efendim, arkadaşım olur kendisi." Berkan bana baktı. "Henüz."

"Henüz mü?"