DOĞUYA UZANAN AŞK (TAMAMLANDI)

Bölüm 2

Bu kadar konuşma oldu.Hep itiraz Hep kabulsüzlük.Bir kişi hariç o sadece izledi.O izleyenlerin içinde konak çalışanları bile dahildi.Kadın tekrar kapıya döndü.Arkasında canının yarısını bırakarak.Her attığı adımda bacakları titredi.Aynı sesin sahibi boğazı yırtılırcasına yine bağırdı."Yasaklara rağmen bu kadar sevdim seni.Kim bilir özgür olsaydım nasıl severdim?"dedi Adam.O anda bir çığlık koptu koskoca avluda ve bir de silahın tetik sesi"Baran dur yapma!! ne olursun dur."dedi genç kız İşte şimdi bu olanları izleyen tek kişi vardı dedik ya,asla dayanamayacağı görüntü vardı.Karşısında canından çok sevdiği gözümün nuru dediği torunu Baran'ı kafasına silah dayadı.Bu olanlara dur demesi gereken sözü çiğnenmeyen Şermin yade bütün otoriterliği ile bastonu yere vurduğu gibi avlunun ortasına dikildi."Baran neviye min (torunum) kure  min (oğlum) gözümün nuru hele indir o silahı kafandan,yoksa o tetiği sana bırakmam bilesin.Dilvan,Dilşah kalkın kızlar  bukeyi (gelini) Baran'ın odasına götürün ve bekleyin."İkiz kızlar apar topar Hazan'ı koluna sarıp merdivenlere doğru yöneldiler.Arkasına döndü ve Baran'a baktı.Baran gözleriyle çık dedi ona güven verircesine.Kızlar odaya giderken avludakilerin gözü yadenin üzerindeydi. Tam konuşacaktı ki Avşin gelin:

-Yade bu ne demek?Neden bizim fikrimizi sormazsın? sıradan bir kızı kabul etmemizi beklersin

- Kes sesini Avşin buke geldiğin yeri unutup herkese sıradan muamelesi yapma.
 
Yade gözlerini Devran ağaya çevirerek sözlerine devam etti:"Peki ya sen Devran ağa? Toprakta yatan babanın kemiklerini sızlattın bugün bilirsin değil mi? Sana baran doğduğunda ne dedi hatırlarsın.Dur ben söyliyeyim.Baran ağa olursa sözün üstüne söz söyleyene hakkım helal değildir.Baran benim vekilimdir. Verdiği karar ne ise o olacaktır. Hatırladın mı Devran?" Tabiiki baran biliyordu dedesinin bıraktığı vasiyeti.Babaanesi yıllar önce söylemişti bunu torununa.Genç ağa bu konuşmadan sonra bir zafer gülüşü ilan etti. O yakışıklı çapkın gülüşü çehresi ile " Hayde dağılın şimdi hazırlık yapın bir hafta sonra düğün vardır konakta." 

-Baran kure min 

-Söyle yadem

-Bukeyi alıp odama gelesin 

Devran ağa ve Avşin hanım büyük bir sessizlikle tek kelime etmeden odalarına çıktılar.Avşin hanım bu işi burda yarım bırakmayacaktı. O sırada evin küçüğü Boran Miran abisine dönerek şöyle dedi:

-Miran abi yaz bu şovu bak yarın bir gün sana da lazım olur.

-Ben niye yazıyorum oğlum sen yaz 

-Yok abi ben bu konakta seyirciyim

-Neyin seyircisisin lan

-HazBar çiftinin Savaş seyircisi

Tabi Miran'la Boran böyle konuşurken arkalarında onu dinleyen abisinden habersizlerdi.

-Lan boran sen hiç değişmicen mi?

-Yok be abi yaşlandık. Yalnız idolümsün Baran ağa.

"Lan boran HazBar  çifti ne lan?" 

-Ya Miran abi sen hala orda mı takılı kaldın? Sen bi format attır kendine arada takılıyon olmuyor böyle.

-Lan it elimde kalırsın he siktir git!!

-Neyse savaş bittiğine göre gidip odamda biraz takılayım. Hadi gençler bundan sonraki hayatınızda kolaylıklar.Bu arada Mİran abi ship diye bişey var ya , HazBar; Hazan ve Baranın kısaltması.Sen biraz şirketten uzaklaş bana takıl ahahahah.

Boran'ın gitmesi ile avluda kalan iki kardeş Baran ve Miran oldu.Baran yaşanan bu aksiyonun ardından biraz nefes almak adına sedire oturdu. bu sırada mutfak kapısında beliren evin çalışan Zenan göründü Miran:"Zenan sana zahmet bize iki kahve getirir misin? Zenan:"Tabi ağam hemen." Zenan kahveleri hazırlamaya koyulurken iki kardeş konuşmaya devam etti.