DOĞUYA UZANAN AŞK (TAMAMLANDI)

Bölüm 32

Keyifli okumalar dilerim 💐 çiçek gibi okuyucular....

Bu bölümden sonra bir iki bölüm RANA'yı yazacağım.Bilginiz olsun...

Sanki bir veda var kadife gözlerinin dibinde,Bir bakarsan eğer yollarımızı süpüren geçmişe,
Aslında her ayrılık bir hile.
Ayrılık bazen çare gibi görünse de unutma.
Çoğu zaman kar tanesi düşürür sıcak tene.

Hazan'ın ağzından.....

"Baran kızı Havin Özmen Haznedar.."

Ama bu bu nasıl olur? Elim ağzım da şaşkınca baka kaldım.Şaşkılıktan da öte bir durumdayım.Bu ne tesadüf olabilir di Ne de raslantı.
Baran benim yüz ifademe bakınca telaşlandı."Ne oldu? Birşeyin mi var?"diye sordu.Ben ise ne diyeceğimi bilemedim.Ama ona belli etmemem lazımdı.Bu işin aslını astarını çözmeden söyleyemezdim. Aklıma gelen ise:

"Baran bak soyadı tesadüf galiba"dedim.Emindim Baran tesadüf olduğunu düşünmezdi.Fakat şu anda ona takılacak kadar kafası yerinde değildi.İlk defa geldiği bir mezarlık ve ilk defa tanıştığı annesi.

Annesi...

Kafam da deli sorular var.Eğer ki düşündüğüm ve tahmin ettiğim şey ise...Söylemeye dilim bile varmıyor.Ben bu düşünceler ile boğuşurken Baran annesi ile konuşmaya başlamıştı.

"Ben..ben daha yeni öğrendim herşeyi,Herşeyden habersiz yaşamışım.Çaldılar çocukluğumu,Sol yanım hep acı'ya acı'ya çaldılar.Şimdi anlıyorum öz annenin ne demek olduğunu,Keşke yaşasaydın..! Keşke benimle olsaydın..!Yıllarca bir yalanın içinde,Bir yılan ile büyümüşüm.Bilmediğim; anne şefkatini, eksikliğini yıllar sonra karım ile tatdım.Bak an..anne..annem.Bak bu gelinin.Benim gökyüzüm,benim nefes alma sebebim."Baran konuştukça hem kendisini hem beni ağlattı.Ben alışkındım bu duruma ama onun sonra dan öğrenmiş olması ona daha ağır geldiğini biliyordum.

"Biliyor musun anne? Gelinin de benim gibi o da annesiz.Sanki kader bizi bile isteye birleştirmiş gibi,meğer ikimizin de acısı aynıymış.Hem bak o da anne olacak.O anne ben Baba olacağım.!"Daha fazla dayanamadım.Hem kendim için hem kocam için,bırakırsam kendini koyverir ve toparlanması zor olurdu.Baranı oradan uzaklaştırmadan önce mezar taşında yazılı olan isim'i telefona çektim.Bunu öğrenmem lazım dı.Eğer yanılmıyorsam Baran'a da dedesinin adı verilmiş.Hatta şöyle ki Dedem'in adı verilmiş.

"Baran hadi kalk birtanem.Hastaneye geç kalacağız."diye Baran'ı oradan uzaklaştırmak istedim.Baran benim söylediklerime gözlerinden akan yaşlar eşliğinde, buruk bir tebessüm ile kafasını salladı.Daha fazla beklemeden ayrıldık mezarlıktan.Bir süre sessiz kaldık ikimiz de Ben üzerine gitmek istemedim.O sessizlikte elimde telefon ile fotoğrafı gönderip mesaj yazdım.

"Dayıcığım bu fotoğrafta ki isim tesadüf olamaz değil mi? Bu mezar Baran'ın annesine ait,senden araştırmanı istiyorum.Bende evde araştıracağım bir kaç ipi ucu..Sana haber veririm."dedim.En iyi dayım çözerdi bu işi,Bende konakta araştıracağım.Arka bahçede bildiğim kadarı ile evin bodrumuna inen mahzen vardı Devran Baba Havin annenin fotoğraflarını oradan çıkarırken görmüş,öğrenmiştim mahzen olduğunu ilk oraya bakmam gerekecek.Diye düşüncelere dalmıştım:

"Sen mezar taşındaki isime neden takıldın Hatun? Baban ile akraba falan çıkar diye düşün müyorsun değil mi?"diye konuşunca Baran, onun sesi ile çıktım düşüncelerden.Ahhh Baran ne Babam'ı sanki benim soyadım Babam'ın soyadını ki.Demek istesem de dememiştim.

"Yoo..yok hayır tesadüf galiba diye düşündüm.Yoksa babam nere'li Siz nere'li" diye gülümseyip geçtim.Yoksa öğrenmeden kafa karıştıranazdım.Neyse ki artık mezar lık konusundan çıktık.Hastane,doktor,evdekilere söyleme derken.Cinsiyet konusuna ne ara geldik anlayamadım.