DOĞUYA UZANAN AŞK (TAMAMLANDI)

Bölüm 17

KEYİFLE OKUMANIZI DILİYORUM💐🥰

Beni güzel hatırla...Bu son satırlar..
Farzet ki bir rüzgardım esip geçtim hayatından...ya da bir yağmur.
Sel oldum sokağında sonra toprak çekti suyu kaybolup gittim...Belki de bir rüyaydım senin için...Uyandın
Ben bittim...

Genç Kadın,eski bir sandığa kilitlediği,tozlu raflara kaldırdığı hayal bile etmediği,bir korkusunu daha yenmişti bu gece,Bir kapı daha araladı.Tozlu raftan! küçük kız çocuğunun bir hayalini daha indirdi.
Adam önce lunapark'ın tam ortasında dans etti kadınla,ardından binmek istediği ne varsa hepsine bindirdi.En son dönme dolap,korkudan kocasına sığınmıştı.Ama çocuklar kadar da şen di.Hep çok istemişti lunapark'a gitmeyi hem de önünden bile geçerken kafasını kaldırmadan,bakmadan geçip giderdi.O lunapark hayalini kutlayamadığı son doğum günü gecesi sandığa kilitleyip kaldırmıştı.Bir daha da adını anmamak üzere eğer o gece yaşanmasaydı,anne ve babası ile yaşayacaktı bu mutluluğu,olmadı olamadı.Kadına da yaşayamadıklarına küsmek kaldı.

"Baran bu çok yüksek!"Baran göğsüne sardığı kadına sıkısıkı sarılıp şakağına dudaklarını bastırdı.Mutluydu adam.Karısını! küstüğü çocukluğuna geri döndermenin, hayalini gerçekleştirmenin mutluluğuydu.

"Çok yüksek güzelim."dedi adam, buruk bir tebessüm sundu.O küçük kız geldi gözlerinin önüne,daha da sarıldı karısına.

"Sen bu hayatta başıma gelecek en güzel varlık oldun adam.İyi ki geldin,o gün sana iyi ki rastladım.Beni iyi ki aradın buldun.Bu hayatta; Annem den sonra en çok seni sevdim Baran"

Gözlerin den hala mutluluk göz yaşı akıyordu kadın'ın,Belki de bu yaşına kadar hiç bu kadar mutlu olmamıştı.
Saat epey ilerlemiş,gitme vakti gelmişti.Baran karısına ne zaman istersen getireceğim seni diye söz vermişti.Arabaya binen ikili bir süre sessiz yolun seyrine daldı.Baran arada karısına bakıp yüzündeki mutluluğa o da eşlik ediyordu.Hazan sessizliği bozmak için arabanın radyosunu açtı.ilk açtığı anda, çalan şarkıya bağıra bağıra eşlik etti.

(Sezen aksu /aşktan ne haber)

Aç kalbini ben geldim
Sıkı sıkı tut bırakma
Zar zor yıktım duvarlarımı
Kıymetini bil uzatma

Bak yaldızlarımı döktüm
Açtım kapılarımı gir içeri
Gör parklarımı bahçelerimi anla
Ben büyük harflerden ürktüm

Ben anlamam toptan tüfekten
Ben anlamam taştan yürekten
Anlamam Akıntıya kürekten
Bunları boşver ne haber aşktan

Kendini anlattı adeta şarkı'da! Adam'ın da dediği gibiydi.'Her şarkıda kendine anlam yüklemen' açtım kapılarımı gir içeri derken gözleri kocasındaydı.

Mercedes E cabrio,olan arabanın üst tavanını açıp kendini dışarı bıraktı kadın,kollarını iki yana açıp özgürlüğünü ilan eder gibiydi.Kurtlulmaya çalıştığı prangaların zincirini tek tek kırmanın özgürlüğüydü bu! Çalan şarkıya rüzgara karşı bağıra bağıra eşlik etti.Çocuklar gibi mutlu!
Baran karısının bu hareketlerine başını iki yana salladı.Onun mutluluğu adam'ın mutluluğuydu.Hazan O kadar kaptırmıştı ki kendini! rüzgar'ın ve şarkı'nın sesinden Baran'ı duymuyordu bile.

"Hazan gir içeri,birşey olucak şimdi."
Tedirgindi adam,arabayı yavaş kullansa da kadına birşey olacak korkusu vardı.Hazan arabaya tekrar dönüp oturduğunda şarkının nakarat kısmını Baran'ın yüzünü okşarak seslendiriyordu.
Kadın'ın avuçları dudakları üstüne gelince uzunca bir öpücük bıraktı adam.Yüzünde beliren gamzelerine baktı kadın'ın gözünü yoldan ayırmadan kafasını kadına yaklaştırıp.