DOĞUYA UZANAN AŞK (TAMAMLANDI)

Bölüm 37

Keyifle okumanızı dilerim 💐 çiçek gibi okuyucular....

İnsanların iyi niyetlerini öldürmeyin,sonra kendiniz gibilerine kalırsınız.Olmadı bir başınıza yapayalnız kalırsınız...

Londra....

Londrada ki klinikte geçirdiği tedavi sürecinde onbeş gün önce kendine gelmişti Baran.Gözlerini açtığında ilk sordu soru; "Hazan,Hazan nerde?"demişti Genç adam.Bulunduğu yeri camdan dışarı baktığında anlamıştı. Yabancı bir ülke olduğunu, gözleri karısını aramış,aklı,kalbi onunla kalmıştı.Dayı Olanı biteni anlattı Baran'a,Londra'ya da mecburen getirdiğini söyledi.Lakin genç adam uyandı artık sağ salim ayağa kalktı.Dayı için asıl mesele anlatacağı konuya nasıl başlamaktı.Oniki gün süresinde Hazan'a görüntüde Baranı hep yatarken gösterdi.Ya uyuduğunda ya da dinleniyor olduğundaydı.Gitmek istiyorum dedi genç adam.Yeterdi bu kadar ayrılık,daha dayanacak gücü kalmamıştı.Hem karısı hamile son zamanları,hem de bir kaç gün sonra doğum günüydü.Dayı Hakan: "Göndereceğim seni tam da Hazan'ın doğum gününde Mardin'e indireceğim"demişti.Ardından"Ama önce seninle gitmemiz gereken bir yer var.Seni biri ile tanıştıracağım."deyip hastaneden çıkarmıştı.Uzun olmayan bir yolculuğun sonunda,kocaman bir arazi üzerinde bahçeli,her tarafı yeşillikler dolu iki katlı bir eve gelmişlerdi.Yol boyunca sorduğu ve konuştuğu tek kişi karısıydı Baranın.Ne durumda olduğu,Nasıl olduğu,sürekli ondan haber almak istedi.Telefon ile konuşmak istemişti.Fakat Dayı izin vermedi,heyecan yaparsa tehlikeli olur diye ikna etti Baranı.Geldileri evin önünde indiler arabadan.Etrafına baktı genç adam,nereye geldiğini anlayamamıştı.
"Burası neresi?"dedi Arabanın diğer tarafına gelip,koluna giren dayısına.

"İçeri girelim.Herşeyi öğreneceksin"dedi dayısı.Bahçe kapısından içeri girdiklerinde iki katlı evin kapısında onları orta yaşlarda bir kadın karşıladı.
"Hoşgeldiniz Hakan bey.Sizde hoşgeldiniz Baran bey."dedi kadın gülen yüzü ile.Baranın aklı almadı nereden tanıyordu bu kadın onu? Eve girdiklerinde gözlerini evln her köşesinde gezdirdi genç adam.Sanki tek kişinin yaşadığı bir ev değil gibiydi.Kapıda ki kadından başka kimse görünmüyor du.

"Hakan bey,yemek hazır.Önce yemek mi yersiniz,yoksa..?"dedi evin çalışanı kadın olduğu belli olmuştu.
"Yemek yiyelim ama birlikte."diye cevaplarken gözü ile de ne söylemek istediğini işaret etmişti Hakan dayı.
Evin çalışanı olan kadın,bulundukları katta merdivenlerin bitiminde bir odaya girmişti.Kadın gidince dayı ile Baran da yemek masasına oturmuşlardı.İki kaşı çatık olan genç adam hala ne olduğunu anlamamış.İçinde bulunduğu durumdan tamamen gerilmişti.Tekrar neler olduğunu soracaktı ki.Odaya yalnız giden kadın.İki kişi olarak geri dönmekteydi.Getirdiği kadın tekerlekli sandalye de oturmuş,hiçbir uzuvu hareket etmekteydi.

"Başkan..bu.kim?"diye sordu Baran.Gelen kadına hem şaşırmış,hem de yüzü tanıdık gelmiş gibiydi.Hakan Dayı oturduğu masadan kalkıp,tekerlekli sandalye ile yanına getirilen kadının dizleri önüne aynı hizaya gelecek şekilde çöktü.Önce kadının ellerini eline almış,avuç içlerini öpmüştü.Ardından bir Baran'a,bir de sandalye de oturan kadına baktı.Bakışları ikisi arasında dönerken,gözleri nemlendi dolu,dolu olmuş.Ağlamaya yüz tutmuştu.Daha fazla beklemeden kadının yüzüne bakarak kuruyan dudaklarını dili ile ıslatıp,konuşmak için araladı:

"Abla."dediği anda Baranın yüz hatları değişti.Oturduğu yerden hızla kalktı."Beni duyduğunu biliyorum.Yıllardır tek kelime çıkmadı ağzından.Bak.! Bak sana kimi getirdim."derken göz yaşları usul,usul akmış,sakallarından kendine yol aramıştı."Oğ..oğlun Baran'ın bak.! Baranı getirdim sana."ses tonu yüksek.Konuş artık der gibi de isyan vardı.Bağırdı Dayı "Oğlun Baranı"derken haykırdı.Genç adam duyduğu cümlelerler ayakta sendeledi.Yanı başında duran sandelyeye tutunarak destek aldı.
"Sen..sen ne diyorsun Başkannnn.?"diye de aynı tonda Baran karşılık verdi.Bu adamın aklı ile dalga geçer olmuşlardı.
Sandalye de oturan yaşlı kadın."Baran"adını duyduğu gibi onunda döküldü tane tane yaşları.
Hakan başkan çöktüğü dizlerinin üzerinden ayağa kalktı.Baranın sorduğu soruyu şimdilik es geçip,ablasının tepkisine odaklanmıştı.