Mr.Rong's ချစ်မှုရေးရာ ဒိုင်ယာရီ

Chapter 8

Chapter 8

ရှေးဆိုရိုးစကားများအတိုင်း ကံဆိုးခြင်းသည် တစ်ခုတည်း မည်သည့်အခါမှ ရောက်မလာတတ်ပေ။

ရုန်ယီသည် တစ်ညလုံးနီးပါး အိပ်မပျော်။ သူမျက်လုံးများ မှိတ်ထားလျက်က ကားပါကင်၌ ချန်းခယ့်ယောင်နှင့် ပြောခဲ့ကြသည့် စကားများကို တွေးရင်း ဟိုလှိမ့်သည်လှိမ့် လုပ်နေမိသည်။ ၎င်းကို သတိရမိသောအခါ ဒေါသနှင့် အလိုမကျမှုထက် ပြင်းထန်သော နာကြည်းမှုကိုသာ ခံစားရလေသည်။

ဒေါသထွက်နေချိန်၌ သူ၏စကားလုံးများက သိသိသာသာ အားမပါတော့သလို ခံစားရသည်။ ထိုအခြေအနေကို ပြန်လည်တုံ့ပြန်ရန်အတွက် ပိုမိုကောင်းမွန်သည့် နည်းလမ်းကို သူ ရွေးချယ်ခဲ့သင့်သည်။

'အဲဒီအချိန်ကို ပြန်သွားနိုင်မယ်ဆိုရင် သူ့ကို ပြန်ချေပဖို့ ဆိုးဆိုးရွားရွား စကားတွေ ပြောပစ်မယ်'

'မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး၊ ငါ တကယ်ပဲ အတိတ်ကို ပြန်သွားလို့ရမယ်ဆိုရင် ငါတို့ ပထမဆုံးဆုံခဲ့တဲ့နေ့ကို ပြန်သွားဖို့ ရွေးချယ်မိမှာ။ ချန်းခယ့်ယောင်က ငါ့ကို ဓာတ်လှေကားစီးမလားလို့ မေးတဲ့အခါ စိတ်ပျက်တဲ့အကြည့်နဲ့ ကြည့်ပြီး အဲ့ဒီဂေးကို ငရဲမှာ သွားသေဖို့ ပြောခဲ့သင့်တယ်'

ကုတင်ပေါ်၌ အကြိမ် တစ်ရာ့ရှစ်ဆယ်ခန့် အပြန်ပြန်အလှန်လှန် လှိမ့်နေခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးတွင် သူ အိပ်ပျော်သွားသည်။ သို့သော် ထိုအချိန်၌ မိုးလင်းနေပြီ ဖြစ်၏။

ထို့ကြောင့် သူ ကုတင်ပေါ်မှ ကြိုးစား၍ ဆင်းလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် သူ ကြေကွဲစရာ နောက်တစ်ခုကို ထပ်မံ ကြုံတွေ့လိုက်ရ၏။ သူ၏ ID ကတ်မှာ ပျောက်ဆုံးနေသည်။

ရုန်ယီသည် သူ၏ ID ကတ်ကို နောက်ဆုံးအကြိမ် ထုတ်ခဲ့သည်မှာ ချန်းခယ့်ယောင်၏ ကားပေါ်တွင်ဖြစ်ကြောင်း ခပ်ရေးရေး သတိရမိသည်။ ၎င်းနောက်ပိုင်းတွင် သူ၏ စိတ်ခံစားချက်များ ပြင်းထန်နေသောကြောင့် အသေးစိတ်အကြောင်းအရာ အတော်များများကို မမှတ်မိတော့ပေ။ သူ မည်သို့ပင် ကြိုးစားစေကာမူ IDကတ်ကို သူ၏အိတ်ကပ်ထဲ ပြန်ထည့်ခဲ့၊မထည့်ခဲ့ကို သတိမရတော့။