Chapter 18

512 79 2
                                    


Chapter 18

အဲဲ့ဒါက စားလို့ကောင်းလား...





အရက်ထဲတွင်နစ်မြုပ်၍နေခဲ့သော ရုန်ယီ၏ဦးနှောက်က ကောင်းစွာအလုပ်မလုပ်ချေ။





“ဘာကိုလဲ...”





ချန်းခယ့်ယောင်ကပြန်မဖြေပဲ ကျိုးလီကိုကြည့်လိုက်သည်။ 





ကျိုးလီက အေးအေးချမ်းချမ်းအိပ်မောကျနေပြီး လှုပ်တောင်မလှုပ်ချေ။ အကယ်၍ ရုန်ယီတစ်လျှောက်လုံးသယ်လာရသည့် ခန္ဓာကိုယ်မှအနွေးဓာတ်ကြောင့်မဟုတ်ပါက အသေကောင်ဟု အထင်မှားမိမှာဖြစ်လေသည်။ 





ရုန်ယီက ချန်းခယ့်ယောင်၏နောက်ကိုလိုက်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ အလောင်းကောင်သဖွယ်အိပ်ပျော်နေသည့် ကျိုးလီကိုတွေ့လိုက်ရ၏။ 





“မင်းဘာလို့သူ့ကိုကြည့်နေတာလဲ...အဲ့ဒါအရမ်းရိုင်းတယ်...”





“ငါ…”

ချန်းခယ့်ယောင်အနည်းငယ်ရှက်သွားကာ အကြည့်လွှဲလိုက်၏။

“ငါမေးချင်တာက...သူ ...”





ရုန်ယီက သူ့ကိုစကားအဆုံးသတ်ခွင့်မပေးပဲ ခြေလှမ်းအနည်းငယ်လှမ်းလိုက်၏။





“ဟမ်...”





ချန်းခယ့်ယောင်က တံခါးဘောင်ကိုမှီ၍ရပ်နေရင်း ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားသော်လည်း ရုန်ယီ၏အကြည့်အောက်၌ ကိုယ်ကိုပြန်မတ်လိုက်သည်။





“မင်းငါ့အခန်းထဲမှာဒီလိုအချိန်ကြီးကျမှ ဘာလုပ်နေတာလဲ...”

ရုန်ယီသူ့ကိုလက်ညှိုးကလေးဖြင့်ထိုးလိုက်၏။





“မင်းဘာလုပ်ဖို့ကြိုးစားနေတာလဲ...”





“…ဒါငါ့အိမ်လေ”

“အိုး...ဟုတ်သားပဲ...”

ရုန်ယီခေါင်းတညိတ်ညိတ်ဖြင့် အခန်းထဲပြန်ဝင်သွားလေသည်။ ခဏအကြာတွင် သူက တစ်ခုခုမှားယွင်းနေသလို ခံစားလိုက်ရသည့်အတွက် ပြန်လှည့်လာခဲ့၏။

“ငါငှားခပေးထားတယ်လေ...ငါ့မှာကိုယ်ပိုင်နယ်မြေရှိတယ်...”

Mr.Rong's ချစ်မှုရေးရာ ဒိုင်ယာရီWhere stories live. Discover now