Kalbe Esir +18

7. Bölüm

Keyifli okumalaar :)

🍀🍀🍀

"Senin burada ne işin var?"

Arkamdan gelen sesle oraya döndüm. Tahminen benimle aynı yaşlarda, genç bir kız karşımda duruyordu. En çok dikkatimi çeken kızıl saçları oldu. Boyu çok da uzun olmamasına rağmen ateş kızılı saçları ve beyaz mini elbisesi onu çok dikkat çekici bir kadın yapıyordu.

Asıl soru, bu kadın kimdi?

"Anlamadım?" 

Yavaşça yanımıza doğru adımlamaya başladı. O yaklaşırken bende dikkatle yüzüne bakıyordum, çok tanıdık geliyordu nedense.

"Sen geçen abimin evindeki kızsın değil mi?" şimdi hatırlamıştım, beni Barlas'ın evinden çıkarken gören kızdı bu. Ayrıca bir kardeş daha mı, annesiyle babası hiç yorulmamış mıydı yahu?

Barlas'a doğru dönüp "Abi sevgilin mi?" diye sorduğunda hemen ortaya atladım, "Hayır hayır, Barlas Bey'in asistanıyım ben."

Gözlerinden inanmadığı anlaşılırken yine de bozuntuya vermedi ve elini uzattı sıkmam için. "Ben Beste Dağdelen, anladığın üzere Barlas abimin kız kardeşiyim."

Elini sıkarak, "Bende Ahu Birsen, memnun oldum." 

Kafasını salladığında orta yaşlarda bir kadın gelip yemeğe beklendiğimizi söyledi, bizde daha fazla bekletmemek adına yemek odasına ilerledik. Barlas önde biz Beste'yle arkasında ilerlerken Beste kulağıma eğilip sessizce konuştu.

"Birazdan yapacaklarımı sakın yanlış anlama, ilk  defa abimin yanında bir kız görüyorum ve onunla uğraşmasam olmaz."

Ne yapacağını bilmesem de sessizce başımı salladım, inşallah pişman olmazdım.

Barlas'ın arkasından girdiğimizde bir anda tüm ailenin gözlerinin bize dönmesiyle geriye dönüp kaçmak istedim, ben bu kadar kalabalık ortamlara alışık değildim ki. 

"Merhaba, canım ailem." Beste neşeyle masaya ilerlediğinde ona imrenmekten kendimi alıkoyamadım.

O yerine otururken herkes merakla bana bakıyordu, muhtemelen kim olduğumu çözmeye çalışıyorlardı. İki kişi hariç. Onlar da şirkette Barlas'ın yanında gördüğüm kişilerdi yani kardeşleri.

 Masaya oturduğumuzda bile bakışlar kesilmeyince Barlas herkesin bana attığı bakışı kesmek istercesine konuştu, "Ne düşündüğünüzü biliyorum ama yanlış düşünüyorsunuz. Ahu, asistanım."

 Beste alayla konuştu, "Sen her asistanını eve mi alıyorsun abi?"

Bu sefer de şaşkın bakışların göz hapsine maruz kalırken öksürmeye başladım, abisiyle uğraşmak için niye beni yakıyordu bu kız Allah aşkına.

Barlas önümüzde duran su dolu bardağı bana uzatırken Beste'ye ölümcül bakışlar atmayı ihmal etmiyordu. Teşekkür edip suyumu yudumladım. Bir süre sonra dikkatler üzerimizden çekildi ve herkes birbiriyle sohbet etmeye başladı. 

Bende arada Beste'yle ve Çağrı'yla sohbet ediyor ya da odayı inceliyordum. Oda beklediğimin aksine çok sade ve güzeldi. Abartılı olmayan bir yemek takımı masadaydı, duvarlar da tablolarla süslenmişti. Barlas'ın annesi zevkli kadındı demek ki.

Çok da büyük olmayan altı kişilik bir ailelerdi, annesi, babası ve üç kardeşi vardı. Serkan en büyük abileriydi ondan sonra sırayla Barlas, çağrı ve Beste geliyordu. Anladığım kadarıyla Serkan çok konuşkan bir insan değildi, arada konuşmaya katılıyor kısa süre sonra da yemeğine odaklanıyordu.

Çağrı ve Beste zaten ailenin enerji kaynağı gibi bir şeylerdi. Gülüyor, eğleniyor ve aileye neşe saçıyorlardı. Barlas da hem sakin olan hem de eğlenmesini bilen taraftı. Anne ve babasına çekmişti çünkü onlar da ağırbaşlı ama eğlenceli insanlardı.

Yemekten sonra Barlas, babası ve abisi iş konuşmak için çalışma odasına çıkarken bizde kahve içmek için salona geçmiştik.

"Seni daha önce görmedim kızım, yeni mi başladın?" 

 "Evet Serpil hanım daha yeni girdim."

"Hanım deme lütfen, Serpil teyze demen yeterli."

Kafamı sallayarak onayladım. Bana sanki bir şey soracakmış da çekiniyormuş gibi bakıyordu, "Bir şey mi söyleyeceksin Serpil teyze."

"Kızım yanlış anlamazsan, Barlas'ın evine gittiğin doğru mu?"

Yanaklarımın kızarmaya başladığını hissettim, ben bunu annesine nasıl açıklayayım şimdi. Halimi anlarcasına konuştu.

"Kızım söylemesen de olur ben sadece merak ettim ama şunu bilmeni istiyorum Barlas özel alanına girilmesinden hoşlanmaz bu yüzden seni evine götürmesine şaşırdım. Hatta buraya da kimseyi getirmez sen onun buraya getirdiği ilk kızsın."

Annesinin dediklerini aklımda tarttım, şaşırmıştım. Barlas yetişkin bir insandı ve illa ki sevgilileri olmuştur diye düşünüyordum hiç mi olmamıştı yani ya da olduysa da ailesiyle tanıştıracak kadar önemli değiller miydi. Beni niye getirmişti o zaman.

Ben aklımda sorularla boğuşurken Beste aklımı okumuşçasına konuştu. "Abim çok işkolik bir insandır, kadınlara ayıracağı vakti işine ayırmayı tercih eder. Şimdiye kadar yanında kimseyi görmemiştik bu yüzden seni görünce şaşırdık haliyle."

Ondan sonra konu kapanırken kahvelerimizi içmeye devam etmiş ve başka konulardan konuşmuştuk. Serpil hanım Barlas'ın çocukluk anılarını anlatırken merakla dinlemiş, hepsinde de çok eğlenmiştim.

Bugün Selen yüzünden erken kalkmıştım üstüne alışveriş de yapınca iyice yorulmuştum. Gözlerim kapansa da direnmeye çalışıyordum ancak sonunda kendimi uykunun kollarına teslim ettim.

Ne kadar süre geçti bilmiyorum ancak bir süre sonra boğuk boğuk sesler duymaya başladım.

"Uyudu mu?"

"Evet abi, uyandıralım isterse yukarıdaki odalardan birinde kalsın bugün."

"Gerek yok, gidelim biz."

Vücudumun havalandığını hissettiğimde kollarımı uyku sersemliğiyle Barlas'ın boynuna doladım. 

Dışarıya çıktığımızı üzerime vuran rüzgarla anladım, birkaç adımda arabaya binmişti ancak beni kucağından indirmemişti. Şoföre eve sürmesini söylediğini duydum.

Kısık sesle mırıldandım, "Barlas."

"Şşhh uyu, bana gidiyoruz."

Başımı boynuna gömüp iyice kucağına yerleştim. Elleri saçlarımda yerini bulurken ben huzurlu bir uykuya kendimi bırakmıştım.

Dünyanın en rahat yeri Barlas'ın kucağı olabilirdi.

🍀🍀🍀

Bölümü beğendiniz miii?