Kalbe Esir +18

10. Bölüm

Keyifli okumalar :)

🍀🍀🍀

Hani gördüğünüz an da sevmediğiniz insanlar olurdu ya karşımdaki kadın da onlardan biriydi.

Barlas'ın kucağından kalkıp toparlandığımda kapı kapanmış ve kadın yanımıza gelmişti.

 Benim sinirli hallerine rağmen Barlas gayet sakindi. Koltuğunda geriye doğru yaslanmış,  rahat bir şekilde konuştu.

"Bir şey mi söyleyecektin Gözde."

Adının Gözde olduğunu öğrendiğim kadın konuştu. "Şirkette asistanınla mı fingirdiyorsun Barlas? "

Yavaştan sinirlenmeye başladığımı hissediyordum. Bu sefer de bana döndü, "Sen hala burada mısın?" 

İçimden sabır diliyordum. Benim tepki vermediğimi görünce daha da sinirlenip bağırmaya başladı. " Kovuldun. Eşyalarını topla sonra da defol git."

O anda Barlas'ın "Gözde!" diye bağıran sesi araya girdi. Beklemediğim için bir anda irkilirken dikkati bana kaydı.

"Ahu sen çıkabilirsin. Birazdan toplantıya gireceğiz Aslı'ya söyle sana gerekli bilgileri versin."

Kafamı sallayıp kapıya ilerlerken Gözde'nin sinirli bakışları benim üzerimdeydi. Barlas'ın onu yok sayıp benimle konuşması sinirini bozmuştu sanırım.

Vakit kaybetmeden odadan çıktım ve Aslı'yı aramaya koyuldum.

Barlas

Ahu odadan çıktığında sinirle Gözde'ye döndüm, haddini aşmıştı.

"Sen kimsin Gözde?"

Şaşırmış bir şekilde bana baktı böyle bir tepki beklemediği yüzünden anlaşılıyordu.

"Ne diyorsun Barlas, anlamıyorum."

"Diyorum ki sen kimsin, benim çalışanımı kovma hakkını nasıl kendinde bulabiliyorsun?"

"Barlas şirkette yaptığınız uygunsuz bir şey. Belli ki o kız aklını çelmiş, biri görse başına bela açılır."

Yok, bu kadın benim sabrımı sınıyor. "Ben aklı başında bir insanım Gözde, ne yapacağımı bilirim. Kimsenin benim aklımı çeldiği falan da yok."

"Ama-"

 konuşmasına izin vermedim. "Aması falan yok. Bir daha böyle bir olay yaşanmayacak, Ahu'yla da uğraşmayacaksın. Bu olay tekrarlanırsa sadece sözlü uyarmakla kalmam haberin olsun."

Elimle kapıyı gösterdim. " şimdi çıkabilirsin."

Sinirle arkasını döndü, kapıyı çarpıp çıktı.

Ahu

Aslı'yı bulduğumda kısa bir işi olduğunu, onu halledip bana yardım edeceğini söylemişti. Zaten çok bekletmeden de işini bitirdi.

Aslı yapmam gerekenleri anlattıkça daha da heyecanlanıyordum çünkü ilk defa böyle bir toplantıya katılacaktım. Sanki bir hata yapacakmışım gibi geliyordu ve bu beni daha çok strese sokuyordu.

İşe o kadar odaklanmıştım ki Gözde meselesi tamamen aklımdan çıkmıştı. Barlas'ın onunla ne konuştuğunu düşünmeden edemiyordum. Kapıyı dinlemeyi düşünsem de yakalanırım korkusuyla dinleyememiştim. Şimdi de meraktan ölüyordum.

Gözlerim Aslı'ya kaydığında ona sormayı nasıl akıl edemedim diye kendime kızdım. O kesin kim olduğunu biliyordur.

"Aslı." Bana döndü.

 "Efendim."

"Sana bir şey sorabilir miyim?"

Gülümseyip kafasını sallarken, "Tabi, sorabilirsin." dedi

"Az önce Barlas Bey'in odasına Gözde diye bir kadın geldi. Kim o?"

"Gözde Hanım Barlas Bey'in kuzeni. Babası şirketin küçük ortağı o yüzden burada çalışıyor."

Sadece kuzeni olduğu için mi öyle sinirli tepki vermişti yani.

"Barlas Bey'le aralarında bir şey mi var?"

Soruyu sorarken bile kendimi kötü hissetmiştim, bu ihtimali düşünmek bile istemiyordum.

Aslı ses tonunu düşürüp sanki sır veriyormuş gibi konuştu. "Gözde Hanım Barlas Bey'den hoşlanıyor ama Barlas Bey ona karşılık vermiyor. Gözde Hanım'ın babasının kendine ait şirketi var aslında, Barlas Bey'i görebilmek için burada çalışıyor."

Bakışları Barlas'tan hoşlandığını açıkça belli ediyordu ancak emin olmak istemiştim. İlk gördüğüm anda sevmemiştim zaten, şu an hiç sevmiyordum. 

Çok saçma olsa da Barlas'ı kıskanıyordum. Daha yeni tanışmış olabilirdik, aramızda duygusal bir ilişki de olmayabilirdi ancak onu kıskanmamı engelleyemiyordum. Yıllar sonra güvendiğim bir liman bulmuşken onun ellerimden gitmesini istemiyordum.

🌞

Aslı'nın yanından ayrıldığımda toplantı saati gelip çatmıştı bu yüzden odama geçmeden Barlas'ın odasına  gitmenin daha mantıklı olduğunu düşündüm.

Odanın kapısını tıklatıp beklemeden açtığımda Barlas telefonla konuşuyordu. Bana bir dakika işareti yapıp konuşmasına döndüğünde içeri girdim, kapıyı da arkamdan kapattım.

Yanına gittiğimde onunla uğraşma isteğime engel olamadım. Kollarımı beline dolayıp kafamı yukarı kaldırdım, boyu benden uzun olduğu için yüzüne yaklaşamamıştım. Masum bakışlarıma dayanamayıp dudaklarıma sessiz bir öpücük bıraktı.

Ben bununla yetinmeyip dudaklarımı boynuna bastırdım. Tepki vermeyince hafifçe burnumu sürttüm. Telefonun hoparlörüne elini koyup kendinden uzaklaştırdı ve fısıldadı.

"Uslu dur."

Daha fazla zorlamamak adına başımı göğsüne yasladım ve konuşmasını bitirmesini bekledim, ne de olsa daha çok uğraşırdım.

🌞

Telefonu kapattıktan birkaç dakika sonra gelen iş adamlarıyla toplantı odasına geçmiştik. Yaklaşık otuz kişinin sığabileceği boydan boya bir masa ve tam karşıda büyük bir ekran vardı. Barlas masanın başındaki sandalyeye oturdu, geri kalan herkes de yerlerine otururken ben  Barlas'ın yanına oturmuştum.

Toplantı başladığında herkes söz alarak konuşuyordu. Ben de bir yandan dinliyor bir yandan da not alıyordum. Barlas konuştuğunda dikkatim dağılsa da hemen topluyor ve işime devam ediyordum.

Bir süre sonra iyice sıkılmaya başlamıştım. Oflamamak için zor dururken Barlas'a baktım, odaklanmış bir şekilde konuşulanları dinliyordu. Sıkıntımı gidermenin yolunu bulurken bu işin sonunda Barlas'ın gazabına uğramamak için dua ediyordum.

Kimse bakıyor mu diye etrafı kolaçan ettikten sonra çaktırmadan elimi masanın altına soktum ve Barlas'ın bacağına koydu. Elimi hissetmesiyle duraksadığında elimi yavaşça kaydırarak erkekliğine götürdüm, üzerinde gezdirmeye başladım.

Beni durdurmak istediğini biliyordum ancak herkesin dikkati onun üzerindeyken yapamıyordu. Bir süre daha devam ettiğimde artık dayanamayıp hafifçe öksürdü ben ise gizlice sırıtıyordum.

Telefonunu eline alıp hızlıca bir mesaj yazdığında telefonum titredi. Herkesin dikkati ekrandayken telefonu elime alıp baktım, Barlas mesaj atmıştı.

Barlas: Bunun hesabı yalnız olduğumuzda sorulacak küçük hanım. Akşama kadar bu odada kalmaya hazır ol.

🍀🍀🍀

Ahu yandı gibi🙈