KİMSE MASUM DEĞİL (Tamamlandı)

Kimse Masum Değil 10

Bir kıyamet kopuyordu. Kolumdan süzülüp yere damlayan kanın sıcak hissi, sigaramdan süzülen duman, önümde yatan cansız beden,  kulaklığımdan gelen müzik ve alkol.

İşte ben buydum.  Pisliğin tekiydim ama kime ne? Kim ne diyebilirdi? Ben pisliktim ama diğer insanlar çok mu temizdi?

Sigaramdan derin bir nefes çektim.  Dumanın dışarı çıkmasını beklemeden alkol şişesini dudağıma yasladım. Aldığım büyük yudum boğazımı yaka yaka aşağı inerken kulaklıktan gelen ses yabancı bir kadına aitti. Kadının adını bilmiyordum. Gerçi şarkının bile adını bilmiyordum. Bu şarkıyı bir kafede duymuştum. Melodisi hoşuma gitmiş ve hemen indirmiştim. Sevdiğim şeylere hemen sahip olmayı severdim.

" Güzel şarkı değil mi?" Dedim yerde yatan bedene.  Karnından süzülen kan yerde köyü bir gölet oluşturmuştu. Kanın paslı kokusu odaya yayılmış  beni bile rahatsız etmeyi başarmıştı.

Tek kanayan yeri karnı değildi. Sağ kolunun üst kısmı ve kafasında da ciddi anlamda hasar vardı.
Bu zamana kadar aldığım canlar arasında beni en çok bu adam zorlamış olabilirdi. İlk defa birini öldürürken yaralanmıştım ama bu garip bir şekilde hoşuma gitmişti.

Öldürdüğüm insanların ölmeden önce yalvarmaları yerine savaşmalarını severdim, bu bana daha güçlü hissettiriyordu çünkü eninde sonunda ölüyorlardı. Yersiz çabaları takdire şayandı.

İçkiden bir yudum daha alıp ayağa kalktım. Kolumda hissettiğim acı dişlerimi sıkmama neden oldu.

Kahretsin. Canım cidden yanıyordu. Gülümsedim. Canım yanıyordu ama bu güzel hissettiriyordu.
Adımlarım boyunca yere damlayan kan, bir an önce yaramı tedavi etmem gerektiğini gösteriyordu ama bunu umursamadım.
Bir aydır olduğu gibi tek düşünebildiğim şey Bade Erez'di. Bir aydır onu görmüyordum ki bu artık delirmeme sebep oluyordu.

Ondan uzak kalmak diri diri ateş çukuruna atlamak gibiydi.
Dayanma noktam bu gece sona ermişti. Onu görmeliydim. Sesini duymalıydım.

Evden çıktığımda arkamda bıraktığım ceset zerre umurumda değildi. Sahi bu bir ayda arkamda kalan kaçıncı cesetti saymayı bırakmıştım. Kanlı ellerimi cebime sokup insanların az olduğu ara sokağa yöneldim.

Her haraketimle kolum biraz daha acıyordu. Yaram o kadar büyük değildi ama sanki kolum kopmuş gibi acıyordu.

Öldürdüğüm adam bir çete liderinin elemanıydı. İyi biri olup olmadığını bilmiyordum zira onu öldürme sebebim yolda giderken bana çarpıp özür dilemek yerine küfür etmesiydi.
Birine çarptığı zaman özür dilemeliydi. Aptal kendi sonunu hazırlamıştı. Özür dileseydi belki yarın sabahı görebilirdi ama o şansı çoktan kaybetmişti. 

Adımlarımı hızlandırdım.

Hem kolumun acısı hem ona duyduğum özlem beni fazlası ile zorluyordu. Kolumun açısına dayanabilirdim ama ona duyduğum özlem çok fazlaydı.
Onu bir an önce görmeliydim.

Beş dakikalık yürüyüşün ardından arabamı park ettiğim yere gelmiştim. Normalde daha erken gelebilirdim  ama her adım atışımda sızlayan kolum buna engel olmuştu.

Arabaya bindikten sonra hızla motoru çalıştırdım. İlk önce Bade'yi görüp kolumu daha sonra tedavi edecektim.

**