Başımda hissettiğim korkunç ağrı ile gözlerimi aralarken, bileklerinde hissettiğim acı ile kaşlarımı çattım.
Gördüğüm şeyler bana yabancıydı.
"Günaydın Bade hanım."
Gözlerimi sesin geldiği yere çevirdim. 40 yaşlarında oldukça şık giyimli bir adam deri bir koltukta oturuyordu. Ne bulunduğum yere ne de başımda ki ağrıya ne de karşımda oturan adama bir anlam veremiyordum. Rüya mı görüyordum?
"Şaşkın olmalısınız kusura bakmayın. Bizim oğlanlar biraz sert davranmış herhalde."
Neyden bahsediyordu?
"Biraz kendinize gelin ben her şeyi anlatacağım size."
Gözlerimi etrafta gezdirdim. Başımın ağrısı giderek şiddetlenmeye başladığında gözlerimi sıkıca kapattım. Kulağıma birer uğultu gibi gelen sesler yavaş yavaş yok olurken göz kapaklarımı açmakta zorlanıyordum. Bilincim kaybolmadan önce son duyduğum şey arkadaşımın adıydı.
°°°°°°
Tekrar kendime geldiğimde bu sefer her şey biraz daha netti. Başımın ağrısı gitmişti. Olayları idrak etmeye başlayan beynim ile kalbim korkudan deli gibi atmaya başlarken gözlerimi hızla etrafta gezdirdim. Buraya nasıl geldiğim hakkında hiç bir fikrim yoktu zira en son canavarım ile konuşmuş ve hava almak için bahçeye çıkmıştım.
" Demek kendinize geldiniz."
Bu o adamdı. Yine aynı yerinde oturmuş, yüzünde zerre duygu olmadan gözlerimin içine bakıyordu.
"Benim adım Yıldırım. Sizinle bu şekilde tanışmak istemezdim üzgünüm ama başka şansım yoktu. Size kısaca anlatayım sizin çok yakınınızda olan biri benim çok sevdiğim kardeşimi öldürdü."
Bu o adamdı. Canavarın peşinde olan adamdı.
"Kardeşim için ateşe atamayacağım kimse yoktu ama o şerefsiz sırf zevkine benim kardeşimi öldürdü."
Gözleri öfke ile parlıyor, ses tonu birazdan beni parçalara ayıracakmış gibi sert çıkıyordu.
"Benim bir suçum yok." Dedim korku ile olduğum yerde çırpınırken. "Onu tanımıyorum bile."
Adam kafasını aşağı yukarı sallayıp ayağa kalktı.
"Biliyorum ama o seni tanıyor ve sana çok değer veriyor. Aslında sende onu çok iyi tanıyorsun."
Cevap vermedim. Onu çok iyi tanımak istemiyordum. Bana yakın birisi olmasını istemiyordum. Sevdiğim birinin böyle canavar olmasına dayanamazdım.
"Tanımıyorum." Dedim tanımadığını umut ederek.
Adam güldü. "Merak etme birazdan onu göreceksin itiraf etmeliyim onu görünce vereceğin tepkiyi çok merak ediyorum."
Buraya mı gelecekti? "O bir canavar buraya gelmez gelirse hepinizi öldürür." Dedim.
"O psikopat deli senin için cehennemin dibine bile gelir. Beni öldürme işine gelirsek merak etme bugün ondan kurtulacağız."
Ondan kurtulabilir mıydık sahiden? Bu fikir bana o kadar uzak geliyordu ki sanki bir kaç aydır değilde doğduğum andan itibaren benimleymiş gibiydi.
Adama cevap vermedim. Korkudan deli gibi ağlamam gerekiyordu ama garip bir şekilde korkmuyordum.
Çünkü seni kurtaracağını biliyorsun dedi kafamın içindeki ses.
Gerçekten beni kurtarmaya gelecek miydi? Buraya gelmesi ölüme gelmesi demekti. Tamam o güçlüydü ama bu adamlar hem kalabalık hem güçlüydü.
Bir kişi bu kadar kalabalık ile savaşabilir miydi?
