KİMSE MASUM DEĞİL (Tamamlandı)

Kimse Masum Değil 12

Bana birisi en çok neyden nefret ediyorsun diye sorsalar düşünmeden iki yüzlü insandan derdim.
Her şeye bir şekilde katlanabiliyordum ama iki yüzlü insanlara katlanamıyordum.

Korku evinin önündeydik. Dün akşam bugünün detaylarını konuşmak için buluşmuştuk ve Serdar'ın bahsettiği iki arkadaşta gelmişti.
Cenk ve Burak.
Cenk ilk görüşte hem göze hem kulağa hitap eden bir tipti. Gülen yüzü ve samimi tavırları ile oldukça cana yakın birisiydi. Onunla iki dakika sohbet eden biri hemen arkadaş olabilirdi. Siyah saçları, esmer teni ile uyum içerisindeyken estetik olduğuna emin olduğum ama orjinal olduğunu iddia ettiği güzel bir burna sahipti. Gercekten orjinalse oturup  ağlayabilirdim. Boyu ne çok uzun ne de kısaydı. Büyük ihtimal 175 ten uzun olmalıydı. Kilosu boyu ile orantılıydı.

Burak Cenk' e göre biraz daha resmi duruyordu. Sanki ikisi arasında olgunluk görevini o üstlenmiş gibiydi. Cenk'ten çok az bir şey kısa ve birazcık daha kiloluydu ama yüzü güzeldi. Kirli sakalları kemikli yüzüne güzel oturmuştu. Boyu uzun olsaydı eminim bir çok kızın hayalini süslerdi ki bu hali ile bile can yaktığına emindim.
Tanışma faslından sonra bir süre muhabbet etmiştik. Muhabbetleri güzeldi. Samimiydi.
Daha doğrusu güzel rol yapıyorlardı.

Onlar sigara içmek için dışarı çıktıklarında bir süre sonra abimle konuşmak için bende çıkmıştım kafeden ve işte o zaman görmüştüm gerçek yüzlerini.

" Abi bunların hepsi mal lan." Dedi Cenk sigarasının dumanını dışarı bırakırken. " Serdar'dan duyduğum kadarı ile Gizem ve Melisa zenginmiş. Erzen denilen salaktada güzel para varmış. Biz bunları iyi yeriz ya."

" Bade de güzel kız ama. Biraz soğuk falan duruyor ama gideri var ya."

Öfke damarlarımda gezinmeye başladığında ona eşlik eden şey mide bulantısıydı. Kimse kimseyi sevmek zorunda değildi ama onların yaptığı şey bambaşkaydı.

" Neyse oğlum bir kaç hafta sabr edelim bu mallara. Biraz takılır yolumuzu buluruz, hem eğleniriz. Sende bu arada belki Bade'yi ayarlarsın."

Burak Cenk'i onaylarcasına kafasını sallarken yüzünde iğrenç bir gülümseme vardı.
Şiddete karşıydım ama şu an o gülen yüzünün ortasına okkalı bir yumruk atmak için her şeyi yapabilirdim.

Sigaraları bitmeye yaklaştığın içimde biriken tüm zehri şimdilik demir bir sandığa kapatıp, onlar gibi yüzüme sahte bir maske taktım. Şimdi bir şey yapmayacaktım. Serdar'ın yarın ki korku evi türü için ne kadar heyecanlı olduğunu biliyordum. Bizimle tanıştırmaya getirdiği arkadaşlarının aslında nasıl biri olduklarını öğrendiğinde değil yarına heyecanı kalmak bir hafta yüzümüze bakmaz hayatı kendine zindan ederdi.

Onlara görünmeden içeri girdiğimde yüzüme bana bile ağır gelen bir gülümseme vardı. Çok değil benden bir dakika sonra Burak ve Cenk' te gelip yerlerine oturdular.

Ortamdaki muhabbete katılırken öyle doğal ve samimi görünüyorlardı ki az önce duyduğum şeyleri bana başkası söylese onların aslında böyle bir insan olduğuna hayatta inanamazdım.

" Bade sen biraz korkuyormuşsun galiba." Dedi Burak iğrenç bir gülümseme ile bana bakarak.

" Çok değil." Dedim ses tonumu olabildiğince normal tutmaya çalışarak. Onunla muhatap olmak istemiyordum. Ona bakmak bile istemiyordum.

" Ben yanında olacağım korkmana gerek yok."

Melisa ve Gizem anında bana dönüp gülmeye başladıklarında Adnan'da Burak'a baktı.
"Biz yanındayız zaten kardeşim."

Adana'nın korumacı tavrı hoşuma gitse de gülemeyecek kadar gergin hissediyordum. Serdar ve Erzen her zamanki gibi sessizlerdi ama onların da Burak'ın bu yersiz samimiyetinden hoşlanmadımları bakışlarından belli oluyordu.