Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bade;
Senin yüzünden dedi o ses. Senin yüzünden öldüler. Onları sen öldürdün. Kafamı hızla iki yana salladım. Ben değildim. Ne Tayfun pisliğinin ne de Burak’ın ölmesini istememiştim.
Cenk dedi aynı ses. Cenk’i unuttun mu? Onu da öldürdüğünü söyledi.
Sahiden Cenk’i de öldürmüş olamazdı değil mi? Hayır. Cenk ölmüş olamazdı.
Öldü dedi. Senin yüzünden öldüler.
Vicdanımla mantığımın girdiği savaşın galibi çoktan belli iken gözlerimi zorlayan göz yaşları gece boyunca akmıştı. Kanım donmuştu. Aklım donmuştu. Bedenim donmuştu ama gözyaşlarım akmaya devam etmişti.
Mesaj atanın kim olduğunu bile düşünememiştim. Sahi kimdi? Neden bunu yapıyordu? Ya da bunların hepsi bir şaka olabilir miydi?
Şaka olmadığını biliyorsun dedi.
Bilmiyordum. Kötü bir şaka olmalıydı. Kalbim güçlü bir el tarafından sıkılırken nefes almakta güçlük çekiyordum.
Güneş doğana kadar hatta güneş doğduktan sonra da yatmaya devam ettim. Erkenden kalkıp işe gitmem gerekiyordu ama ayağa kalkacak gücüm yoktu. Nefes almakta bile zorlanırken nasıl ayağa kalkabilirdim?
Saat sekizi geçerken odamın kapısı tıklatıldı.
Ardından yengemin sesi geldi. “ Bade müsait misin gelebilir miyim?”
Ses tonu...garipti. Kimse ile konuşmak istemesem bile dikkat çekmemek için “ gel yenge.” Dedim. İşe gitmediğim için merak etmiş olmalıydı.
“ İyi misin? Ağladın mı sen?” dedi odaya girip yüzümü gördüğü vakit.
“ Ağlamadım yenge, sadece biraz başım ağrıyor.”
“ Emin misin? Bir sorun varsa bana anlayabilirsin, veya abin ile konuşabilirsin.”
Ondan beklemediğim şekilde ilgi doluydu ve bu içimde ki ağlama isteğini körüklüyordu. Gözlerim sanki gece boyunca ağlayan kendileri değilmiş gibi tekrar dolduğunda derin bir nefes aldım.
“Bade sen iyi değilsin.” Dedi yengem endişe ile. İyi değildim. Korkuyordum. Sinirliydim. Üzgündüm. Vicdan azabı çekiyordum. Sanki milyon tane duyguyu bir anda bedenime yüklemişlerdi ve bedenim bu duyguları taşımakta güçlük çekiyordu.
Engel olamadığım bir damla yaş yanağıma doğru akmaya başladığına artık kendimi tutmam imkansız olmuş gözyaşlarım birbiri ardınca akmaya devam etmişti. Dudaklarım arasından çıkan iç çekişler dakikalar sonra hıçkırığa dönüştü ve ben içim çıkana kadar ağladım.
