Horizon Pirates

Kabanata 40

- THIRD PERSON'S POV -

"Human, I'll give you the honor to entertain me more until your last breath." Herco muttered provokingly as he threw the katana back to Zech's direction. Matagal tagal nadin kasi simula nang umalis sila sa islang 'to, Herco has never met an opponent that could withstand his powerful attacks until now. Until Zech appears before him. Sa isip-isip ni Herco, wala namang mali kung makikipaglaro muna siya ng ilan pang minuto.

Iyon ang pag-aakala niya. Kung may kakayahan lang siyang makita ang hinaharap, paniguradong malalaan niya kung saan nagkamali.

‘An honor to entertain?’ Dumura ng dugo si Zech sa lupa, kinuha niya ang armas na ihinagis ni Herco makanina lang. Bumabakat ang mahahabang ugat sa nakakuyom niyang kamao na mahigpit ang hawak sa puluhan ng matalim na katana. Zech mashed his teeth in pure frustration.

It hasn't been long since he was beaten up by a random freak with shadow ball back in Weipan Island. Hindi man halata, walang araw at oras na hindi ito dinadamdam ni Zech. Umaga, tanghali, hapon, at maging bago matulog, he's aching to get revenge and let out all the frustrations building up inside him. Kung may isang bagay man na hindi gusto ni Zech, iyon ay ang palaging matalo at maging mahina lalo na sa mga ganitong sitwasyon. Pero heto nanaman, nakikipaglaro nanaman sa kanya ang tadhana. Zech once again found himself in a pinch situation.

Isang sitwasyon kung saan alam niya mismo na lamang sa kanya ang kalaban. Isang sitwasyon na nagpapaalala sa kanya kung gaano talaga siya kahina. Isang sitwasyon kung saan malabong manalo.

"You're the same with that guy." sambit ni Zech, tinutukoy si Ren na minsang nakatunggali sa Weipan Island. "Acting all high just because you have superpowers and shit." Zech used his thumb to wipe off the bloodstain on the corner of his lips, mabagal na kumurba sa isang sadistang ngisi ang kanyang labi. "Makes me want to destroy you even more."

Sa isang iglap ay naglaho na parang bula ang anino nito. Kusa nalang napaharang ang magkabilaang braso ni Herco matapos maramdaman ang bumubulusok na pwersa. Gulat siyang napaamang sa pambihirang pagbabago, kung kanina ay lupaypay na ang duguang katawan ni Zech, ngayon ay parang sinapian naman ito ng biglaang lakas.

"Don't make me laugh. Were you hiding your true strength?" giit ni Herco, bumabaon ang talampakan niya sa durog na lupa upang mabalanse ang sarili laban sa labis at nag uumapaw na pwersa. The sound of blade slicing through thin air made the slumbering crows flew away. Nanatiling nakaharang ang mga braso ni Herco sa harapan upang kontrahin ang mga atake ni Zech. If Herco is an ordinary person, his arms might be flying somewhere in no time, but then, he's no ordinary—but a fairy. His physique and instincts are more advance than humans, the layers of his hard and shell like skin was enough to be on par with any strong force and sharp objects.

Kaya ganon nalang mapabuntong hininga si Herco dahil sa pagkadismaya, "Is this all you got? Akala ko ay alam mo na kung gaano kawalang kwenta ang mga atake mo sakin."sambit nito habang sinasalag ang katana na walang habas sa pagkumpas. Ganunpaman ay napakunot nalang ang noo ni Herco dahil anumang subok niya ibalik ang balanse ay patuloy padin siya sa pag usad paatras. Aminin man o hindi, something has changed to Zech's strength and way of attacking. Bilib siya sa kakayahan nitong makapalag padin matapos makatanggap ng malalalim na sugat.

‘I'm guessing that he's currently under adrenaline rush to ignore the injuries in his body... he's self destructing.’ tahimik na analisa ni Herco sa isipan. He's observing quietly while defending himself to Zech's attacks. Hindi nga siya mali dahil halata na sa binata ang pagod sa bawat pag atake. This fight will end soon. And Herco knows who will be the winner.