Horizon Pirates

Kabanata 43

- AZRA -

"There's no point of running. After I decapitate your head, the next on the line are your friends! Walang makakatakas ng buhay sa inyo!" Dinig kong pagbabanta ni Mellith. Tinadtad niya ako ng matutulis na tinik at tangkay kaya nagtago ako sa mga punong nadadaanan habang panay padin ang takbo.

My sight is getting narrower than before and my senses are slowly shutting down. Hindi ko na nga namalayan na may panibagong tinik nanaman pala ang bumaon sa aking braso, dinukot ko ito sa aking laman at tinanggal. I couldn't feel any pain, it's a scary feeling.

Nahihilo ako. Umiikot at gumegewang ang paligid. Hindi ko na nga matukoy kung naghahalusinasyon ba ako. Tama ba ang nakikita ko? The giant trees are moving like a living existence. Pinapaligiran nila ako. All the trees are circling and cornering me like a little rat caught in a trap.

Sinubukan kong tumakbo paalis at lumusot ngunit gumalaw ang tangkay ng puno, hindi ko ito inaasahan kaya hindi ko din naiwasan. Tumilamsik ako palayo at gumulong sa magaspang na lupa. Naramdaman ko ang pagkabagok ng aking ulo sa matulis na bato, isang daing ang lumabas sa aking bibig.

"Lend your ears again, there's is no point of escaping." a certain voice made my skin crawl. Iminulat ko ang mata at nasindak nang makita ang mukha ng kalaban. Dumaplis ang matalim na tinikang tangkay sa aking pisngi. Wala na talaga akong takas.

Using the back of my hands, binuhat ko ang sarili at sinipa siya sa mukha.

"Urgh...you!"

I didn't gave her the chance. Sinuntok ko siyang muli sa panga, sentido, leeg, dibdib, at solar plexus. I targeted the vital points because I'm at my limit. I have no energy and strength to shower her some shiny moves. Mukhang nasaktan ko naman ito dahil napadugo ko ang kanyang ilong. Tatadyakan ko sana ang sikmura niya nang magulantang ako sa sigaw nito.

"Don't you dare!" she's even more angrier now. Tumama lang ang sipa ko sa mga ugat na humaharang sa kanyang tyan, but because she's open, I used my left leg to kick her again on the face. I found it strange how she reacts when I attempted to kick her stomach, okay lang siya matamaan sa ibang parte pero sa tyan hindi? Maybe that's her weakness!

Desperada na nga talaga ako. I'm making conclusions without proper proofs. Sa lagay na'to, niloloko ko lang ang sarili para magkaroon ng pag-asa sa laban kahit alam kong malabo. Sobrang labo..

She's just too strong for me. What's the worth of my punches and kicks when this bitch controls plants?!

Kumapit ang mga ugat sa aking binti na parang ahas. Napanganga ako sa sakit nang binalibag ako nito sa lupa at nilampaso. My face was skinned when I hit a rough stone again, tuluyang natanggal ang umuuga kong ngipin. I tried to spit it out but because I'm spinning on the air, it accidentally went in my throat. Nabulunan ako.

"S-stop! Timeout!" pagmamakaawa ko. I grabbed the thick stems and tried to remove it from my feet but the result was reversed instead. Gumapang na parang ahas muli ang mga stems at braso ko naman ang pinuntirya. Napasigaw ako nang mabilis nitong nilamon ang katawan ko, ilang sandali pa ay hindi ko na magalaw pa ang kabuuan. Para akong lumpia na nakabalot sa mga tinik.

"That foolish kid. I have no idea why she chose a pest like you over her own mother. Over her own blood." sambit nito, lumapit siya sakin at sinampal ako.

"I..I have no idea what you're talking about." nanghihina kong saad. Dumuwal ako at sinuka ang dalawang ngipin na nalunok kanina.

"Disgusting." The woman's face crumpled, watching my deed. "There's no need for you to know. But since you're going to die, I have no problem telling you the details."