Sahalardaki Aşk *FENERBAHÇE*

37. BÖLÜM

Dünyanın en heyecanlı gününe gözlerimi açmıştım. Bugün bütün Fenerbahçe taraftarının ruhunun iyileşip iyileşmeğeceğini belirleyen gündü. Süper ligde 84 puan olan galatasaray ile, 83 puan olan Fenerbahçe karşı karşıya gelecekti. Ve en önemliside o maçta bende oynayacaktım...

"Sevgilim, ne düşünüyorsun?" İrkilerek düşüncelerden çıktığımda yanımda bebek gibi yatan ve beni izleyen Arda'ya baktım. "Hı? Ney? Noldu?"

"Saki ol güzelim, korkuttum mu?"
"Ha yok, bi' an dalmışım.."
"Ne düşünüyorsun ki?" Derin bir nefes aldım. İçimdeki his sadece korkuydu. Ben Fenerbahçe taraftarını kırmaktan korkuyordum..

"Korkuyorum arda..."dedim üzgünce. "Bugün şampiyonluğu kaybedersek, taraftarların beni kötülemesi beni çok korkutuyor.." arda sıkıntılı bir nefes verdi ve elini karnıma koyup konuşmaya başladı.

"Sevgilim.." dedi ilk olarak. "Ben senin başaracağını biliyorum. Her zaman arkanda olacağım, merak etme. Kimsenin ne dediği umrunda olmazsa başarırsın inan bana. Sen çok güçlü bir kızsın. Benim bu hayatta görüp görebileceğim en güçlü ve güzel kızsın. Sana asla yalan söylemem, söylemeyeceğim de. Sen başaracaksın arden. Ne olursa olsun, bütün herkese inat başaracaksın.başaramazsan bile ben senin yanındayım ve sana asla kızmam. Sana kızan olursa ona gereken cevabı veririm. Sen canını sıkma."

Gülümsedim. Haklıydı. Kimsenin ne dediğini umursamazsam başarabilirdim. 3 gündür çok sıkı çalışmıştım. Takım antrenmanı bitirip odasına çekilince ben ekstra antrenman yapıyordum. Bunu ben hariç kimse bilmiyordu. Arda bile.

"Bir şey söyleyeyim mi?" Dedim acılı bir gülümsemeyle.

"Dinliyorum sevgilim," dedi arda. Açıklamak, söylemek istiyordum. Nedense bir şey beni Arda'ya ekstra antrenman yaptığımı söylemeye itiyordu.

"Ben sizden daha fazla antrenman yaptım..."
"Ama hepimiz aynı aynda bitiriyoruz antrenmanı. Bu nasıl olabilir?"
"Ben... sizden sonra gece aşağı inip çalışıyorum. Sabaha kadar çakışıp sabahta sessizce yanına yatıyorum.."

Arda'nın sıratında şaşkınlık ifadesi oluştu. Acı ama gerçekti. O kadar korkuyordum ki linç yemekten, canım çıkana kadar antrenman yapıyordum...

"Arden, neden güzelim? Neden kendini yoruyorsun bu kadar?" Dedi arda. Ona doğru dönüp elimi yanağına koydum. "Biliyorsun arda..."

"Maalesef biliyorum arden."
"Kızdın mı bana?" Gülümsedi.

O da benim gibi yapıp elini yanağıma koydu ve başparmağıyla yanağımı yavaşça okşadı. "Sana kızmayı geç, dokunmaya bile kıyamıyorum." Dedi arda. Yüzümü gereksiz bir ateş sardı. Utançla başımı arkadaki tabloya çevirdim.

"Arden yılmaz kızarıyor mu?"
"Ne alakası var!" Hemen yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkamak için banyoya girdim. Arda'nın güldüğünü duymuştum. Başımı sudan kaldırınca hemen arkamdaki aynadan Arda'yı görmemle sıçrayarak ona doğru döndüm.

"A-arda ne yapıyorsun?" Dedim kekeleyerek. Elini belime yerleştirip burnunu boynuma gömdü ve derin bir nefes aldı. "Sevgilimin güzel kokusunu içime çekiyorum güzelim. Sen ne yapıyorsun?" Dedi gülerek.

Kaşlarım çatık, dudağımın bir köşesi kıvrık bir şekilde elimi boynuna doladım ve bende boynuna yaklaşıp minik bir Öpücük kondurdum. "Sevgilimin güzel boynunu öpüyorum canım," dedim.

Şampiyonluk maçının olduğu gün yaptığınız hareketlere bak amk.

"Hmm, peki benim güzel sevgilimin izni varsa dudağına ufak bir öpücük kondurabilir miyim?" Dedi arda. Hemen yanıtladım. "Yok. çünkü, güzel sevgilin ufak bir öpücükten fazlasını istiyor."