អភូតហេតុស្នេហ៍(ចប់)

ភាគទី១២:ក្មេងបាតថ្នាក់

អភូតហេតុស្នេហ៍

∆ភូមិគ្រឹះJoen

ផ្ទៃមេឃប្រែជាងងឹតញុាំងឲអំពូលភ្លើងអគ្គិសនីបើកចោលពាសពេញទីក្រុង   ខណៈឡានទំនើបរបស់នាយសង្ហាក៏បោលខ្លួនចូលមកក្នុងបរិវេណវិមាន។

<យ៉ាងមិចហើយJungរៀនថ្ងៃនេះកូន>zhanដែលនៅក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវក៏សួរទៅកូនប្រុសដែលដើរមករកខ្លួន

<គឺធម្មតាappa>ត្រូវហើយគេមានជាមនុស្សពូកែចឹងរៀនអីក៏ឆាប់ចេះឆាប់យល់ដែរ

<ព្រឹកនេះកុំភ្លេចទៅយកប្អូនទៅសាលាផង ហាមប្រកែក>គ្រាន់តែឃើញកូនចង់ប្រកែកappaវ័យក្មេងក៏ហាកាត់ភ្លាម

<បាទ>ទោះចង់ប្រកែកក៏មិនកើតបើappaគេនិយាយប្រាកដថ្នាក់នេះ

_________

<Taeយើងទៅវិញហើយណា ព្រឹកចាំយើងមកទទួល>ក្រឡេកមកមើលភូមិគ្រឹះkimនេះវិញ ក្រោយញុាំអាហារពេលល្ងាចហើយjiminក៏រៀបត្រឡប់ទៅវិញ

<អឹម យើងដឹងហើយសុបិន្តល្អ>រាងតូចសម្លឹងមើលឡានចេញផុតដាច់កន្ទុយភ្នែកទើបដើរចូលភូមិគ្រឹះវិញ

<Taeប៉ាឮថាកូនចង់ដូរបន្ទប់មែនទេ>Namjoonដែលអង្គុយក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវក៏សួរឡើង

<បាទប៉ា>រាងតូចចូលមកអង្គុយជិតប៉ាតបយ៉ាងស្រទន់

<ចង់កូនចង់ឲរៀបចំយ៉ាងមិច>

<គឺយកដូចបន្ទប់ចាស់ប៉ាតែកូនសុំដូរតែព៌ណចេញដាក់ព៌ណប្រផេះចំណែកវាំងននយកព៌ណស្ដើងសក្រហមនិងស្វាយឯតុក្តាកូនយកតែTaTaបានហើយប៉ា>Taeរៀបរាប់តាមចំណូលចិត្ត រៀបរាប់ផងកាយវិការផងធ្វើឲអ្នកជាប៉ាតាមមើលទាំងញញឹមស្ងួត

<អឹម ប៉ាដឹងហើយ>គ្រប់យ៉ាងកន្លងយូរហើយតែគេមិនអាចបំភ្លេចសោះអារម្មណ៍តែងតែប្រាប់ថា...😌វាមិនអាចទេ

<កូនឆាប់សម្រាកទៅ ព្រឹកប្រញាប់ទៅសាលាផង>ព្រឹកជាថ្ងៃចូលរៀនវិញទើបណាមជូនប្រញាប់ឲអ្នកជាកូនចូលគេងខកលាចព្រឹកក្រោកមិនទាន់ឬគេងមិនគ្រប់គ្រាន់

<បាទប៉ាក៏ដូចគ្នា>ថាហើយក៏ឡើងទៅបន្ទប់បាត់ ចំណែកNamjoonក៏ដើរទៅបន្ទប់សៀវភៅដករូបថតចេញពីថតតុសម្លឹងមើលវាទាំងស្រក់ទឹកភ្នែកមកមួយតំណក់តែគេប្រញាប់វាសចេញ