អភូតហេតុស្នេហ៍(ចប់)

ភាគទី៤០:ភាពឈឺចាប់ដែលលាក់ទុក្ខ

អភូតហេតុស្នេហ៍

រឿងរ៉ាវឈឺចាប់ដែលកើតមានវាច្រើនណាស់គេស្ទើតែមិនអាចរៀបរាប់វាអស់ ម្ដងជាពីរដងរហូតវាទៅជាទម្លាប់ដែលគេត្រូវទទួល អារម្មណ៍ច្រណែន ខកចិត្តកាន់តែកើតមាន

<hello jiminទៅដើរលេងអត់>

{ទៅតើ ជួបគ្នាល្ងាច}

<អឹម ជួបគ្នាល្ងាច>

ល្ងាច

<hello jiminឯងដល់ណាហើយ>

{សុំទោសEnwoonខ្ញុំជាប់រៀនគួរជាមួយTaeហើយចាំថ្ងៃក្រោយចុះណា}

<អឹម មិនអីទេ ប៉ុណ្ណឹងបានហើយ>

<មិនអីទេEnwoonជិតដល់ឆ្នាំប្រឡងហើយពួកគេត្រូវខំរៀន ចុះម៉េចមិនបបួលខ្ញុំផង អា៎ឯងគិតអីនឹងឈប់គិតៗ>Enwoonទះខ្លួនឯងបន្តិចឲភ្ញាក់ពីគំនិតឆ្កួតឡប់ដែលចេះតែអន់ចិត្តរបស់ខ្លួន

<ji~>

<tae តោះទៅយើងឃ្លានហើយ>

<ចាំយូរហើយមែន>

<មិនយូរទេ>

<jimin ឯងចាំឆ្ងល់ទេថាថ្ងៃកំណើតឯងម៉េចបានខ្ញុំទៅយឺត ហាសហាឯងប្រហែលមិនសូម្បីចាំផងមិនមែនទេឯងមិនខ្វល់ច្រើនជាង ហឹកខ្ញុំទៅយឺតព្រោះខ្ញុំត្រូវសម្រាកនៅពេទ្យឯងក៏ដឹងមែនទេថាខ្ញុំមានរោគក្រពះ>ថ្ងៃខួបកំណើតjiminគេទៅគឺកម្មវិធីគេក៏ហួសពេលសំខាន់ហើយនៅតែពេលជប់លៀងប៉ុណ្ណោះព្រោះទម្រាំតែភ្ញាក់ពីថ្នាំដែលពេទ្យចាក់ឲក៏វាជ្រុលហើយ

<ឯងក៏ដឹងមែនទេថាខ្ញុំមិនអាចញុាំហឹរតែខ្ញុំនៅតែញុាំព្រោះអ្វីព្រោះវាជារបស់ឯងទិញឲ ជារបស់មិត្តសម្លាញ់ខ្ញុំទិញឲ មិត្តតែម្នាក់របស់ខ្ញុំទិញឲហឺតែ ហឹកតែ តែហេតុអ្វីរបស់គ្រប់យ៉ាងដែលtaeចូលចិត្តឯងបែរជាចាំ ហឹកត្រឹមចំណូលចិត្តខ្ញុំតែមួយចំណុចឯងមិនអាចចាំទេឬ តែមួយចំណុចទេjiminហឺវាមិនច្រើនពេកទេមែនទេសម្រាប់មិត្តភាពយើង6ឆ្នាំមកនេះហឹក ហឹកហឺ>មិត្តភាពរយៈពេល៦ឆ្នាំតើគ្រាន់តែរឿងបន្តិចបន្តួចនេះមិនអាចចាំឬវាមិនយល់ថាគួរឲអស់សំណើចទេឬ

<Enwoon ខ្ញុំ>jiminមានអារម្មណ៍ថាខ្មាសមាត់រអៀសចិត្តជាខ្លាំងពេលឮហើយខួរក្បាលក៏រំញោចដល់រូបភាពទាំងនោះ