What Are We

Chapter 9

I don't know how many weeks have passed but it's now our periodical exam for third quarter.

Ang bilis talaga ng panahon, tapos sa susunod senior high na ako. Omay.

"Ala-EL."

"Hmm?" I said but not looking to whom called me. Hinahanap ko kasi 'yung mechanical pencil ko, hindi ako nakakapagreview nang wala 'yon sa upuan ko. And if I don't see that mechanical pencil, I won't be able to review or I'll use the mongol ones. Feeling ko kasi nagpapatalino ang mechanical pencil.

We're in our room right now. Vacant ulit namin ng one hour kaya napagpasyahan naming mag review na muna dahil bukas, Wednesday ay start na ng exams.

"Ala-EL." tawag ulit sa'kin.

Nilingon ko na siya. "What?"

Si Arryanea pala.

"Kasi Ala-EL.." her face is as if there's something either pain or wrong in her.

"What it is?" ipinatong ko muna sa tabi kong upuan ang bag ko tsaka humarap sa kaniya.

"Can you, hmm, go to Cain's room?" my forehead slightly furrowed. Why does she's asking me to go to section Larel that Zaffire is there too? Fudge, Lighht! You're also the one who giving malice to the both of you. I hate you self!

"Ah, oo naman pero bakit?" I asked her but she looked away.

"Kasi, ano... Gusto ko sanang ikaw ang humiram sa kaniya ng hot compress niya. Nasakit kasi ang puson ko eh. Syempre hindi ko na 'yon ibabalik."

"Ba't ayaw mong pumunta sa clinic? Saka eh bakit ako ang hihiram? Ba't hindi ikaw?" tinaasan ko siya ng kilay. Paniguradong may tampuhan na naman.

"Malayo ang clinic dito EL. At ano, alam mo na 'yon."

"Tss. Sige na nga." patayo na sana ako nang pinigilan niya ako. "Bakit?"

"Huwag mo sabihing ako ang nanghiram ah. Baka hindi niya ipahiram. Alam mo naman 'yong lalaking 'yon." Tinanguan ko lang siya at nalakad na palabas sa room.

Nang makalabas ako sa classroom ay maraming nakakalat na estudyante. Bakit naman kaya?

Ang alam ko ay kami lang ang vacant sa mga oras na ito dahil si Ma'am Dahi lang naman ang nag early out ngayong araw.

Naglalakad na ako papunta sa room ng section Larel at rinig ko na kaaagad ang katahimikang bumabalot sa silid nila. Bago 'to ah.

Siguro may Prof?

"Ah, excuse--" natutop ang bibig ko ng hindi Prof ang nakaupo sa unahan. Kundi si Zaffire.

Feeling boss yarn?

Naka-pasok na ang aking kaliwang paa at balak ko na sanang umatras nang lahat ng mata ay nakatingin saakin. Prenteng nakaupo si Zaffire sa harapan at pinaglalaruan ang, ano, ballpen yata, pero parang mechanical pencil rin na color blue habang seryosong nakatingin sa'kin na para bang hinihintay ang sasabihin ko.

"Ah, babalik na lang ako. Sorry." tumalikod na ako.

"Nandito ka na, bakit babalik ka pa?" natigilan ako at walang balak na harapin siya.

"Ah mamaya nalang." sabi ko ngunit nakatalikod parin.

I heard the sound of his shoes approaching me and only one would say. I turned around.

Napasinghap ako dahil muntik na akong mahulog dahil sa pagkagulat ko nang makitang sobrang lapit namin sa isa't isa.

Ang lakas ng tibok ng puso ko at ramdam ko ang init sa mukha ko gayong ang kamay ni Zaffire ay nasa likuran ko, sinalo niya ako.