YÜZBAŞI ASRIN KURT
Acı
3 Harften oluşan ama içinde yüzlerce anlam taşıyan bu kelime vücudumda benliğimi etkileyecek düşünmemi önleyecek kadar ağırdı.
Bir kitapta okumuştum.
İnsan en büyük korkusunu yaşamadan ölmezmiş. Bu cümleyi okurken uzun uzun en büyük korkumun ne olduğunu düşünmüş durmuştum. Bir sonuca varamamıştım keza, şimdi ise kollarımda kanlar içinde yatan bu asi kadın için büyük bir kaybetme korkusu yaşıyordum.
Etrafımda sesler duyuyordum. Birileri bağırıyor dövüş sesleri geliyordu.
Benim aklım ise biraz önce şehadet getiren kollarımda ölü gibi yatan askerimdeydi.
Donmuştum.
Ben Yüzbaşı Asrın Kurt onca arkadaşını şehit veren şehit oğlu Yüzbaşı Asrın Kurt bedenimi hareket ettiremiyordum.
Bu ne boktan bişeydi böyle şu an kalbimde hissettiğim acı en büyük kurşun yarasından bile ağırdı.
Omzumun üstüne bırakılan el ile gözümü bile kırpmadan baktığım kanlı yüzden sıyrılıp kafamı kaldırdım. Pusat hızla omzumu sarsıp
" Kendine gel asrın kalk hastaneye gitmemiz lazım çok kan kaybediyor"
Bu sözlerle beynim sanki tekrar kontrolü ele almış gibi vücudum sarsıldı. Hızla yerimden kalktım. Kucağımda sırt çantam ağırlığında olan kadınla hızla arabaya doğru koştum.
" Hasan savcıyı bul hemen askeriye götür Yusuf etrafı toparla albaya haber verin AKİF ŞÖFÖR KOLTUĞUNA GEÇ HADİ"
Bindiğim araba hızla öne atılırken Yanımda oturan onur yırttığı tişörtünden parçayı boynuna bastırmaya çalışıyordu, çalışıyordu çünkü o küçük vücudunu o kadar kendime bastırmıştım ki nerdeyse görünmez hale gelmişti.
" Komutanım izin verin şah damarı yaralanmış kanı durdurmalıyız kalp ritmi çok yavaş "
Onurun konuşması ile asiyi dizime yatırıp hızla elindeki bezi aldım bir elimle kafasını tutuyor diğer elimle boynuna elimdeki bez parçasını bastırıyordum. Pusat bacağındaki yaraya bakmaya çalışıyor onur ise kolundaki kurşun yarasını sarıyordu. Pusat sinirli bir solukla
" Şerefsizler adi şerefsizler akif daha hızlı sür aslanım hadi " akif konuşmadan gaz pedalına daha hızlı basarken onur boşta olan eliyle kafasından boynuna doğru uzanan kanı silmeye çalışıyordu.
" Kafasını vurmuşlar hiçmi vicdanınız yok lan sizin dayan kızım hadi " onur pusat durmadan küfür ediyor akif arabayı hunharca kullanıyor dakikalar geçiyor ama ben tek kelime edemiyorum. Dilim lal olumuştu adeta kafasını bedenime daha çok bastırmaktan ve boş boş yüzüne bakmaktan başka bişey yapamıyorum.
Duran arabadan önce akif indi ve hastaneye doğru bağırıp sedye istedi. Gelen sedyeye bırakmak istemesem de resmen benimle bütünlenmiş bu küçük bedeni yavaşça bıraktım. Hızla ilerleyen sedyede ameliyat ünitesine doğru gitti ve gözden kayboldu.
Elimde biraz önce yerden bulduğum ve asiye ait olduğunu düşündüğüm ay yıldızlı bilekliği sıkı sıkıya tuttum. İçimden yeni yeni farkına vardığım intikam duygusu acıyı biraz bastırmış kendime gelmemi sağlamıştı.
Hayatıma bomba gibi düşmüştü bu küçük kadın şükrü albayın timine kadın bir üsteğmen gelecek dediğinde kan beynime sıçramıştı. Kesinlikle cinsiyetçi bir adam değildim aksine kadınların herşeyi bizden daha iyi yaptıklarına inanır ve elimden geldiğince desteklerdim.
