လွမ်းလည်း အ၀တ်အား ကျကျနန ၀တ်ပြီးသည့်နှင့်တပြိုင်တည်း အ၀တ်ခန်းမှ ထွက်လာကာ ကုတင်ထက်ထိုင်နေသော ရှင်းသွေးအားကြည့်ကာ
" ဘာလုပ်နေတာလဲ မနက်စာသွားစားမယ်လေ "
" ကြည့်နေတာလေ မိန်းမ "
" ဘာကိုကြည့်နေတာတုန်း "
" မိန်းမကိုလေ "
" ငါ့ကို ကြည့်ပြီးဘာလုပ်မို့လဲ "
" မိန်းမရဲ့ အလှကလေ ကိုယ့်ကို တက်လိုးပေးလို့ မြူဆွယ်နေသလို ခံစားရလို့ "
" လီးလိုခွေးရယ် တနေတနေ့ စောက်လီးက ထန်ကို ထန်နိုင်လွန်းတယ် အထန်လွန်းပြီး ကျိုးကြေနေမယ် "
" ဟော်ဗျာ မိန်းမကိုကြည့်ပြီးပဲ ထန်တာပါဗျာ ကိုယ်လိုလူက အမြဲထန်ဖို့ဆိုတာ ရှားတယ် "
" စောက်ရှက်မရှိတာလို့ခေါ်တယ် "
" ဟော်ဗျာ အဲ့ဒီ အရှက်မရှိသူအောက်မှာ ငြီးပေးနေတာ ဘယ်သူလေးပါ့လိမ့် "
" တောက်ခ် !! "
လွမ်းလည်း စကားနိုင်ပြန်မထိုးနိုင်သဖြင့် တောက်ခေါက်ကာ အခန်းထဲမှ ထွက်လာရင်း အိမ်အောက်ဆင်းကာ အိမ်မကြီး တံခါးပေါက်ကို မကွေ့ပတ်တော့ဘဲ လျောက်သွားတော့ တံခါးပေါက်ကို စောင်ကြပ်နေသောလူတွေမှ တားသည့်နှင့် တပြိုင်တည်း
" ဖယ်စမ်း !!! မင်းတို့က ဘာတွေမို့ ငါ့လမ်း လာပိတ်နေတာလဲ "
စောင့်ကြပ်နေသော လူတွေကလည်း မည်သည့်စကားကိုမှ မပြောဘဲ ငြိမ်ရပ်ကာ လက်ဖြင့် ပိတ်ကာ တားထားတယ်။
" ဟ့ မင်းတို့ လူစကားနားမလည်တာလား ? "
ပြောနေတုန်း ရှင်းသွေးဟာ အိမ်ပေါ်ထပ်မှ ဆင်းလာပြီး
" ကိုယ့်မိန်းမရယ် ကလေးတွေကို ခြောက်မနေပါနဲ့ လာပါ ကိုယ်နဲ့ မနက်စာအတူသွားစားတာပေါ့ "
" မစားဘူး မင်းပေးတဲ့ အရာဘယ်အရာမှ မလိုအပ်ဘူး !!! "
ရှင်းသွေးဟာ ထိုစကားကို မျကိမှောင်ကြုံမိကာ လွမ်းအနား အလျင်ဖြင့် လျောက်သွားပြီး လွမ်းရဲ့ နောက်စေ့က ဆံပင်တွေကို စုကာတင်းတင်း ဆွဲဆောင့်လိုက်ရင်း
YOU ARE READING
ရမ္မက်ပြင်းသောအတ္တဖြင့်ချစ်ခဲ့သည်
FanfictionDrama / Possessive / Soft စသည့် ရသပေါင်းစုံပေးနိုင်သည်။ အစပိုင်းကြမ်းတမ်းသောအသုံးနှုန်းများပါဝင်ကာ နောက်ပိုင်းပြေပြစ်ပါသည်။ စိတ်ထိန်းသိမ်းနိုင်ပါက မည်သူမဆို ဖတ်နိုင်သည်။
