Recenzownia "RiP: Read in Peace" - wymagająca, merytoryczna, bezkompromisowa i niebojąca się wskazywać autorom błędy oraz dawać rady.
Nie są Ci obce słowa "konstruktywna krytyka"? Gratulacje, RiP to miejsce dla Ciebie. Usiądź wygodnie i rozgość się...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Witaj ponownie,
Za sprawą tej powieści i specjalnie dla niej pierwszy raz skorzystałam z Wattpada. Muszę przyznać, że do dzieł z aplikacji byłam nastawiona sceptycznie, ale od dawna śledziłam autorkę i jej wpisy na bookstagramie, więc wiedziałam, że zasługuje co najmniej na kredyt zaufania.
Fabuła odpowiada opisom wielu innych książek: młody chłopak przenosi się do nowej miejscowości i odkrywa, że mają tam miejsce niecodzienne zjawiska. A zarazem posiada predyspozycje lub namiastkę wiedzy, żeby je zrozumieć i sprowadzić na właściwe tory.
To, co wyróżnia neogotycką historię, to niesamowity styl - piękny, wyrafinowany i zgrabnie balansujący na granicy patetyzmu, jednocześnie unikający popadnięcia w przerysowanie czy edgy vibe. Fantastycznie zarysowany klimat grozy, gwarantujący głęboką immersję i ostatnie, ale nie mniej ważne - rzetelny research ludowo-obyczajowy, dodający wydarzeniom autentyczności i solidnie osadzający je w rzeczywistości, mimo że do niej nie należą.
Autorka wykorzystuje formę epistolarną, a konkretnie dziennik jednej z postaci, przez co narracja jest bardzo subiektywna, ale jako czytelnik miałam dostęp do myśli bohatera, a pisarka - dużą swobodę w obrazowaniu jego charakteru.
Chciałabym też zwrócić uwagę na pewien trop - kapłan czy duchowny zazwyczaj jest pomocnikiem jednej ze stron konfliktu w walce ze złem, a w tym przypadku jest głównym zainteresowanym i poniekąd zarzewiem konfliktu.
Ponadto momentami odnoszę wrażenie, że historia emanuje atmosferą RPG-owej rozgrywki - jest problem do rozwiązania i misja do wykonania. Jestem ciekawa, czy fabuła sprawdziłaby się jako scenariusz minikampanii.
Bardzo bałam się zakończenia, do tej pory wszystko szło gładko i spójnie, ale nie raz widziałam, jak książka traciła na jakimś absurdalnym rozwiązaniu akcji albo wydarzeniu, które nie było w stanie udźwignąć wcześniej zbudowanego napięcia, a w "Miłości wampira" atmosfera była naprawdę gęsta.
I co zrobiła autorka?
Rozwiązała to po mistrzowsku emocjonalną sceną, która miała konsekwencje dla wszystkich zainteresowanych i nosiła piętno nieodwracalności - nie skłamię jeśli powiem, że łzy zakłuły mnie pod powiekami.
W tym projekcie nie mam do czego się przyczepić, a jeśli ktoś czyta moje wypociny nieco dłużej, to wie, że lubię się czepiać. Zastanawiałam się, czy zarzucić fabule zbyt dużą prostolinijność, na miarę nowelki, ale nie mogę, skoro to pamiętnik bohatera, to opisał w nim to, co uznał za istotne dla sprawy, która była tematem przewodnim jego rozważań w danym czasie i wpisywało się w rozwiązywanie zagwoztki detektywistycznej.
Polecam i to bardzo, to pozycja, którą można by postawić na półce między "Draculą", "Carmillą" i "Portretem Doriana Greya", niczego im nie ujmując, gdyby oczywiście miała fizyczną formę, czego z całego serc jej życzę i na co będę (niezbyt) cierpliwie czekała. A jeśli dodatkowo zgodziłby się ją zilustrować jakiś utalentowany akwarelista, to myślę, że stałaby się ostatecznie komplementarnym dziełem i ozdobą każdej kolekcji 🤗
Nocne wzgórza, mgliste cmentarze, bagna na odludziu czy leśne eskapady przy blasku księzyca zdecydowanie zasługują na wizualizację w stylu Victorii Frances! Próbowałam rozejrzeć się za fanartami i niczego nie znalazłam, co oznacza, że albo nie potrafię efektywnie szukać, albo "Upierz" nie jest jeszcze tak popularny, jak na to zasługuje i grafiki wielbicieli jeszcze nie powstały.
P.S. Zdjęcie pochodzi z moich instagramowych zbiorów z profilu @chodz.na.strone, a projekt okładki zaczerpnęłam z Wattpada autorki Porcelanowysloik
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
