Recenzownia "RiP: Read in Peace" - wymagająca, merytoryczna, bezkompromisowa i niebojąca się wskazywać autorom błędy oraz dawać rady.
Nie są Ci obce słowa "konstruktywna krytyka"? Gratulacje, RiP to miejsce dla Ciebie. Usiądź wygodnie i rozgość się...
Uniwersum: Atak Tytanów (jp. Shingeki no kyojin; ang. Attack of titan) – Hajime Isayama
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Niezbędne minimum, aby osoby niewtajemniczone mogły się zorientować:
"Akcja serii toczy się w postapokaliptycznym świecie, w którym ludzkość została niemal całkowicie wybita przez istoty zwane tytanami. Niewielka część ludzi, która przetrwała, schroniła się na terenie otoczonym trzema 50-metrowymi murami – Maria, Rose i Sina – będącymi dla tytanów przeszkodą nie do pokonania. Mieszkańcy miast od ponad stu lat nie zostali zaatakowani, lecz ich sytuacja nie jest stabilna, gdyż poza murami wciąż żyją liczni tytani, a każda wyprawa oddziału Zwiadowców poza mury kończyła się klęską". ~ Wikipedia
Tu już można zakończyć czytanie, ale gdyby ktoś chciał dalej...
"Jednak pewnego dnia jak spod ziemi wyrasta Kolosalny Tytan mierzący 60 metrów. Wraz z Opancerzonym Tytanem przebija się przez mur Maria i wpuszcza innych tytanów, którzy całkowicie niszczą wszystkie miasta i pożerają mieszkańców. Ci, którym udało się ewakuować, zamieszkali za murem Rose. Wśród nich jest trójka przyjaciół – Eren, Mikasa i Armin. Eren od dawna marzył o dołączeniu do oddziału Zwiadowców, aby zobaczyć świat zewnętrzny. Widząc jak tytan pożera jego matkę, chłopiec poprzysięga zemstę i kilka lat później wraz z przyjaciółmi zaciąga się do wojska". ~ Wikipedia
To naprawdę tyle. Muszę tutaj zaznaczyć, że NIE ZNAM TEGO ANIME i obejrzałam zaledwie dwa pierwsze odcinki, które mnie nie przekonały i po których zdecydowałam się na dobre porzucić Atak Tytanów. Dlatego każdą osobę, która jest zaznajomiona z fabułą i która jest w stanie dostrzec pewne nieścisłości, proszę o sprostowanie/skomentowanie.
PIERWSZE WRAŻENIE
Cóż... Nie ukrywam, że niezachęcające. Wybrałam tę książkę tylko ze względu na ilość rozdziałów (16). Okładka do mnie nie przemówiła, wydawała się taka bez życia, wyblakła. Może to z powodu pistacjowej zieleni zmieszanej z odcieniami szarości i czerni? Opierając się na researchu, jaki zrobiłam w trakcie czytania domyślam się, że przedstawia ona Leviego z jego matką, Kuchel – ale mogę się mylić. Pragnę podkreślić, że taki był mój odbiór jako osoby, która nie zna fandomu. Być może dla kogoś wtajemniczonego na widok okładki z umieszczonej na nim artem leci ślinka z kącika ust.
Nasycenie wulgaryzmami pierwszych rozdziałów utwierdziło mnie w negatywnym nastawieniu. Nie zrozumcie mnie źle – pierwsza rzucę soczystą kurwą, gdy coś lub ktoś wyprowadzi mnie z równowagi, ale brnięcie przez kolejne akapity po kolana w inwektywach nie jest czymś, co sprawia przyjemność. Nawet jeżeli jest to niezbędne dla kreacji świata. Susumemy wyjaśniła mi, że manga również jest przesycona wulgaryzmami, więc miało to stanowić swoistą kontynuację.
