ကွင်းပြင်ကျယ်ကြီးထဲကကြီးမားပြီးနွေးထွေးတဲ့အဆောက်အဦးပေါ်မှာအစားအသောက်တွေကိုဝဝလင်လင်သုံးဆောင်နေရတဲ့ကလေးတွေကသူ့တို့ကိုသူတို့အိမ်မက်,မက်နေတယ်ထင်ပြီးစစ်သည်ရဲမက်တွေကိုအိမ်မက်လားအမှန်လားဆိုပြီးခန,ခနမေးနေခဲ့ကြတယ်။ရဲမက်တွေကစိတ်မရှည်တော့ပဲ
"အိမ်ရှေ့စံရဲ့အမိန့်ကွ,အမိန့်ဘာအိမ်မက်မှမဟုတ်ဘူးသူကမင်းတို့ကိုစောင့်ရှောက်ပေးမယ်ဆိုပြီးတာဝန်ယူထားတာဟုတ်ပြီလား"
ရဲမက်တွေကစိတ်မရှည်စွာအော်ဟစ်ပြီးထွက်သွားပေမယ့်ကလေးတွေရဲ့နှလုံးသားကတော့အိမ်ရှေ့စံဆိုတဲ့စကားလေးကနေရုန်းမထွက်နိုင်ကြတော့။နတ်သားလေးဆိုတာတကယ်ရှိမှန်းသူတို့လက်ခံလိုက်ကြပြီဖြစ်သည်။
ပါးဖောင်းဖောင်းနှင့်၅နှစ်အရွယ်ကလေးလေးကသူ့ရဲ့အမကြီးကိုကြည့်ပြီး
"မမအိမ်ရှေ့စံကသားတို့ရဲ့ဖေဖေလား"
အကြီးမလေးကသူ့မောင်လေးစကားကိုကြားပြီးအထိန့်တလန့်ဖြစ်သွားကာပါးစပ်ကိုအတင်းပိတ်လိုက်သည်။ထိုစဥ်နူးညံ့ပြီးချိုသာတဲ့အသံလေးကကြားဖြတ်ဝင်လာခဲ့သည်။
"အိမ်ရှေ့စံကိုဘာလို့သားရဲ့ဖေဖေလို့ထင်ရတာလဲ"
"မမပြောပြတာအိမ်နဲ့စားစရာကိုပေးတဲ့လူကဖေဖေတဲ့"
ဇာမဏီမျက်ဝန်းတွေညိုးမှိုင်းသွားသည်။အရင်ဘဝတုန်းကသူ့ဖခင်မဆုံးခင်အထိ,သူ့ကိုသိပ်ချစ်ပေးခဲ့တာ။
အကြီးမလေးကတော့အနည်းငယ်သိတတ်စပြုနေပြီဖြစ်တဲ့အတွက်ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်ရင်းတစ်ကိုယ်လုံးတုန်ယင်နေရှာသည်။သူမရဲ့မောင်လေးကအိမ်ရှေ့စံကိုစော်ကားမိလိုက်သည်မလား။သူမကမောင်လေးအစားပြစ်ဒဏ်ခံပေးချင်ပေမယ့်ဘယ်လိုစပြောရမှန်းမသိတာကြောင့်ခေါင်းငုံ့ထားရင်းမျက်ရည်တွေစီးကျလာခဲ့သည်။အဆုံးမှာတော့သူမက,ကလေးတစ်ယောက်သာဖြစ်သည်။
"ဟုတ်တာပေါ့ဒီနေ့ကစပြီးကိုကိုကမင်းရဲ့ဖေဖေလုပ်ပေးမယ်"
"ဖေဖေ!!!"
ကလေး,လေးကအကြိမ်ပေါင်းမျာစွားဖေဖေလို့ခေါ်ခဲ့ပြီးပန်ဒိုရာကိုဖက်ထားခဲ့သည်။ငေးကြောင်နေတဲ့ကလေးမလေးကိုပါဆွဲယူပြီးသူ့ရင်ခွင်ထဲထည့်လိုက်တော့သူမကရှိုက်ကြီးတစ်ငင်ငိုချလာခဲ့တော့သည်။
YOU ARE READING
ဘုရင်ကြီးရဲ့အနောက်ဆောင်ကအန္တာယ်များလွန်းတယ်!
Actionပန်ဒိုရာဟာနိုင်ငံအစိုးရကတောင်ဖူးဖူးမှုတ်ထားရတဲ့လက်နက်ရာဇာကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။သူ့ဘဝမှာတစ်ဖက်သတ်ချစ်ရတဲ့အကိုကြီးကလွှဲရင်ဘယ်သူ့အပေါ်မှမချိုသာဖူး၊မနှိမ့်ချဖူးခဲ့။ကိုယ်ကိုယ့်ကိုယ်မသေမျိုးတစ်ပါးလိုမျိုးစိတ်ကြီးဝင်နေခဲ့တဲ့ပန်ဒိုရာဟာတစ်နေ့မှာတော့ရင်ဘတ်ကိုဖေ...
