"အဲ့တော့ငါ့ကိုညတိုင်းတိုက်နေကျဆေးတွေကနတ်ရင်သွေးဆေးတွေပေါ့လေ"
ကုတင်အောက်မှာဒူးထောက်နေကြတဲ့လူငယ်ငါးယောက်ကအချင်းချင်းကြည့်လိုက်ပေမယ့်ဘာမှမပြောရဲကြချေ။
"အကုန်ထွက်သွားကြစမ်း!"
နန်းတော်တစ်ခုလုံးအမှားနည်းနည်းမှမလုပ်ရဲကြချေ။သူတို့အရှင်မင်းကြီးကအလွန်အမင်းဒေါသထွက်နေတယ်မဟုတ်လား။
ပန်ဒိုရာတစ်ဝေါဝေါနှင့်ရှိသမျှအစာ,အကုန်အန်ချပြီးနောက်မှာတော့အိပ်ယာပေါ်လဲချလိုက်သည်။လူကမအီမသာနှင့်ဘာမှမလုပ်ချင်မကိုင်ချင်။စားချင်သောက်ချင်စိတ်ကမရှိ။
သမားတော်မှာလည်းမျက်နှာပျက်ကာဘာလုပ်ရမှန်းမသိချေ။
"ဘာကြောင်ကြည့်နေတာလဲကလေးကိုဖျက်ချလိုက်လို့ပြောနေတာလေ"
"အရှင်..အရှင်ပြန်လည်စဥ်းစားပေးတော်မူပါကျွန်တော်မျိုးကတော်ဝင်သွေးကို..မထိ..မထိဝံ့ပါဘူး"
မထိဝံ့တာမဟုတ်ဘူးသူစဥ်းတောင်မစဥ်းစားရဲတာ။
"ငါကိုယ်တော်,ကိုယ်တိုင်ခိုင်းနေတာမဟုတ်ဘူးလားသမားတော်ကြီးရဲ့မိသားစုဝင်တွေကိုမသနားဘူးလားကိုယ်တော်သူတို့ကိုမသတ်ပြစ်ဘူးလို့ထင်နေတာလား"
"ခွင့်လွှတ်ပေးပါ..ဒီအပြစ်သားကိုခွင့်လွှတ်ပေးပါ"
သမားတော်ကြီးကနဖူးနဲ့ကြမ်းပြင်ထိအောင်ဝပ်တွားပြီးတောင်းပန်လိုက်သည်။
ထိုချိန်တွင်တံခါးဖွင့်ခံလိုက်ရပြီးနေသွေးမဂ္ဂကအငွေ့ထောင်းထောင်းထနေသောဆန်ပြုတ်ပန်ကန်ကိုကိုင်ပြီးဝင်လာခဲ့သည်။
"ဟမ့်!ငါ့အခန်းထဲကိုဝင်ဖို့ခွင့်ပြုချက်တောင်မလိုတော့ဘူးအပြင်ကအမှုထမ်းတွေကငါ့အမှုထမ်းတောင်ဟုတ်သေးရဲ့လား"
"အရှင်စိတ်မဆိုးတော့လို့မရဘူးလား"
"ဟမ့်!မင်းကဘာမလို့ငါ့ကိုဒီလိုပြောရဲရတာလဲဟက်!ပြောရဲမှာပဲလေဘုရင်တစ်ပါးကိုတောင်ကိုယ်ဝန်ဆောင်ခိုင်းခဲ့တဲ့လူတွေမလား"
ပန်ဒိုရာက,ဒေါသထွက်ထွက်နှင့်နေသွေးမဂ္ဂလက်ထဲကဆန်ပြုတ်ဗန်းကိုဆွဲလှန်ပြစ်လိုက်တော့ဆန်ပြုပူပူတွေကနေသွေးမဂ္ဂရဲ့လက်နှင့်ခန္တာကိုယ်အနှံ့အပြားပေါ်ဖိတ်စင်သွားသည်။
YOU ARE READING
ဘုရင်ကြီးရဲ့အနောက်ဆောင်ကအန္တာယ်များလွန်းတယ်!
Actionပန်ဒိုရာဟာနိုင်ငံအစိုးရကတောင်ဖူးဖူးမှုတ်ထားရတဲ့လက်နက်ရာဇာကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။သူ့ဘဝမှာတစ်ဖက်သတ်ချစ်ရတဲ့အကိုကြီးကလွှဲရင်ဘယ်သူ့အပေါ်မှမချိုသာဖူး၊မနှိမ့်ချဖူးခဲ့။ကိုယ်ကိုယ့်ကိုယ်မသေမျိုးတစ်ပါးလိုမျိုးစိတ်ကြီးဝင်နေခဲ့တဲ့ပန်ဒိုရာဟာတစ်နေ့မှာတော့ရင်ဘတ်ကိုဖေ...
