လရောင်က,တော်ဝင်နန်းဆောင်ရဲ့အတွင်းပိုင်းထိရောက်အောင်လင်းထိန်နေသည်။အိမ်ရှေ့စံရဲ့အစေခံများကတစ်ရက်တာအားလပ်ရက်ရတာကြောင့်အိမ်ပြန်သူကပြန်,မြို့ထဲလည်ပတ်သူကလည်ပတ်နှင့်တော်ဝင်နန်းဆောင်ထဲလူခြောက်သာကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
လူအုပ်ကြီးရဲ့အလယ်မှာရှိနေသော,အကောင်သေးသေးလေးမှာချွေးတွေစိုချွဲနေပြီးခုန်ပေါက်ရင်းအလုပ်ရှုပ်နေသည်။အရှင့်သားကတကယ်ပဲသူတို့ကိုအပြစ်ပေးခဲ့ပြီးပြစ်ပေးနည်းကလည်းရက်စက်လွန်းလှသည်။တစ်ချိန်လုံးသူ့စိတ်ကြိုက်လှုပ်ရှားနေပြီးတခြားလူများကိုတော့ပြန်လည်တုန့်ပြန်ခွင့်မပြုချေ။
မင်းစေမဟာလက်နှစ်ဖက်ကိုမြှောက်လိုက်ပြီးအရှင့်သားရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုဆွဲပွေ့ချင်ပေမယ့်
"လက်ကိုပြန်ချထားလိုက်!"
"အရှင့်သား!"
"ဘာမှမကြားချင်ဘူး"
မင်းစေမဟာမှာငရဲနှင့်နတ်ပြည်ကိုကူးသွားကူးလာလုပ်နေရသလိုပင်။အရှင့်သားကသူ့ရဲ့အပေါ်မှာခုန်ပေါက်နေလို့စိတ်တွေလွှတ်ထွက်ချင်နေပေမယ်နည်းနည်းလေးမှထိကိုင်ခွင့်မရ။တစ်ချက်,တစ်ချက်အားနည်းလာတဲ့အရှင့်သားကြောင့်အားမလိုအားမရဖြစ်ကာဆောင့်ပြစ်ချင်ပေမယ့်တစ်ချက်ဆောင့်မိရင်တစ်လတိတိထိခွင့်မရှိဘူးဆိုသည့်စည်းမျဥ်းကြီးကရှိနေပြန်သည်။
အရှင့်သားရဲ့အဖိုးတန်အပေါက်လေးဆီထိုးဝင်ထားတဲ့သူ့ရဲ့ ညီငယ်လေးကချက်ချင်းဆိုသလိုလွှတ်ထွက်သွားသည်။နွေးထွေးနေသောနေရာလေးမှာချက်ချင်းအေးစက်သွားပြီးအရှင့်သားကတစ်ခြားတစ်ယောက်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာအမောဖြေနေသည်။အရှင့်သားဆီမှဖြူပျစ်ပျစ်ရေများကသာသူဗိုက်ပေါ်မှာကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
မင်းစေမဟာအံကြိတ်လိုက်ပြီး
"အရှင့်သားကျွန်တော်မျိုးကိုဒီလိုလုပ်မှဖြစ်မှာလား"
"မသိဘူးလေငါပြီးသွားမှတော့ဆက်မလုပ်ချင်တော့ဘူး"
"ကျွန်တော်မျိုးလုပ်ပါ့မယ်"
"ဒီညမင်းတို့ထဲကဘယ်သူကမှငါ့ကိုလုပ်ခွင့်မရှိဘူး"
မင်းစေမဟာအံကြိတ်လိုက်ပြီးလက်နဲ့ပွတ်ဆွဲဖို့လုပ်လိုက်ပေမယ့်ချက်ချင်းရိုက်ထုတ်ခံလိုက်ရသည်။
YOU ARE READING
ဘုရင်ကြီးရဲ့အနောက်ဆောင်ကအန္တာယ်များလွန်းတယ်!
Actionပန်ဒိုရာဟာနိုင်ငံအစိုးရကတောင်ဖူးဖူးမှုတ်ထားရတဲ့လက်နက်ရာဇာကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။သူ့ဘဝမှာတစ်ဖက်သတ်ချစ်ရတဲ့အကိုကြီးကလွှဲရင်ဘယ်သူ့အပေါ်မှမချိုသာဖူး၊မနှိမ့်ချဖူးခဲ့။ကိုယ်ကိုယ့်ကိုယ်မသေမျိုးတစ်ပါးလိုမျိုးစိတ်ကြီးဝင်နေခဲ့တဲ့ပန်ဒိုရာဟာတစ်နေ့မှာတော့ရင်ဘတ်ကိုဖေ...
