Ön yargılar bazen bize çoğu şeyi hatta hayatımızı bile zor kılar. Ancak buna rağmen ön yargılarımızdan kurtulamayız. önemli olan, çevremizdeki hiçbirşeyi asla ön yargı halinde görmememiz gerektiğidir. Ancak bunu çoğu insan dikkate almaz.
Asya bir kalp hastasıdır. Korktuğunda veya çok fazla heyecan anında krizler geçirirdi. Ama bugün çok başkaydı ...
13 yıl önce ...
Bir sabah uyandım ama bu uyanışım bi krizle oldu. Gördüğüm rüyanın etkisiyle o kadar büyük bir kriz geçirdimki, hiç böyle olmamıştım rüyamda bir uçuruma atlamış ve düşmek üzereyken bi kız beni kurtarmıştı. Evet benim tek takıldığım olay sanırım o kızın bana çok tanıdık gelmesiydi. Rüyanda gördüğün bi kız ne kadar tanıdık gelebilir ki insana? Bana gelmişti. Sanki önceden bu kızı tanıyormuşum gibi geldi, ama kim olduğunu anlayamadım. Annem ve babam küçük bi tatile çıkmışlardı, ve yanımda dadım vardı. Ve bana üzülmemem gerektiğini söyledi ilk başta neye üzülmemem gerektiğini anlamayıp dikkate almamıştım ama dadım 'annen ve babanı trafik kazasında kaybettik.' Dediğinde hayatım alt üst olmuştu. Tatil dönüşü eve gelirlerken çok büyük bir trafik kazası geçirmişler, ve bunu gören insanlar hastaneye götürmekte gecikmemişler. Fakat daha hastaneye varamadan kan kaybından dolayı ölmüşler...
Şimdiki zaman
Asya: o zamanlar sadece 7 yaşındaydım. Evet annemi babamı trafik kazasında kaybettiğimde 7 yaşımdaydım. Bu beni çok alt üst etmişti ve hala o gün dadımın bana söylediği zamandan itibaren o günü yaşıyormuş gibi hissediyorum. Tek çocuk olduğum için ne bir kardeşim ne ablam ne abim yoktu. Bu nedenle sadece tek yakınım dadım kalmıştı ama dadımda bu olayın
arasından 2 yıl geçtikten sonra vefat etti.
Nedeni dadımın son zamanlardaki normal hastalık olarak bildiği ama normal hastalıktan daha fazlası olan, kansere yakalanmasıydı. Ve bu da onun ömrünü çürütmüş ve yaşamının sonu olmuştu. Ben dadımı da toprağa verdikten sonra tek başıma hayatımı yürütmeye çalıştım, ve şuan 20. Yaş günümdeyim. Tek başıma bu yaşa kadar gelmem hiç kolay olmadı. Daha henüz dadım öldüğünde 10 yaşında olduğum için kendi ihtiyaçlarımı kendim gidermeye çalışıyordum. Ve giderdim 'de.
"Ben kendi kendimi büyüttüm."
Biz varlıklı bir aileydik. Ama babamın bir takım borçları olduğu için evimide benden almaları uzun sürmemişti. Sokaklarda hayatımı sürdürmeye başlamıştım. İlk günler aslında hiç kolay olmamıştı, banklarda uyumaya alışmam uzun sürmüştü ama alışmaktan başka çarem yoktu. Fakat tam alıştım herşey iyi gidiyor derken, bir gün gözlerimi açtığımda uyuduğum bankta değil bir bodrum katında olduğumu gördüm. Bir kaç dakika boyunca etrafıma baktım fakat kimse yoktu sonra bi kapı açılma sesiyle kapıya doğru döndüm ve 3 tane maskeli adamın, yanıma gelip bi şırıngayı bana uyguladıktan sonra gözlerimin kararmasıyla bayıldım çok bağırmıştım, o gün adamlar ise "Seni kimse duyamaz boşuna nefesini yorma" demesiyle bi krizin daha eşiğine gelmiştimki, şırıngadaki sıvıyı bana verene kadar..."sadece ritimler ölene dek birbirini takip eder..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RİTİM🔥🍀 (DEVAM EDİYOR)
Teen Fiction"Kalbimin ritimleri sende her attığında, seni canından çok seven benim olduğumu hatırla..." "Sende kalbini taşıyan kişinin, hep elini kalbine koyduğunda, aklına sen geldiğin için mutlu olup iyiki Atlas var, dediğini unutma..." KITABIMDA YAZAN HİÇBİR...
