RİTİM🔥🍀 (DEVAM EDİYOR)

25. Bölüm "Fark edilen hisler"

Ballarım, 25. Bölümü normalde 14 şubatta atmayı düşünüyordum ama yetişmedi bu yüzden lütfen kusura bakmayın.

Bu bölüm 14 şubata özel bir bölümdü, umarım okurken keyif alırsınız.

Lütfen okuduktan sonra oylamayı unutmayın!

İyiki varsınız.❣

Önceden sahip olduğunuz her şeyi başkası sahiplenince anlıyordunuz hiçbir şeyin sizde kalıcı olmadığını, gerçi biz de bu dünyada kalıcı değildik. Bunlara fazla takılmamak lazım dı.

Gizlice kumar oynamalarını ve evin içini izlerken bir anda kapı açıldı ve kolumdan tutarak beni birisi içeri çekti. Kumar oynayan beş adamdan başka adam yoktur diye düşünmüştüm. Fakat fark etmiş olmalılardı ki beni kolumdan yakalamayı başarmışlardı.

"Bırak kolumu!" Diyerek tam bir mafya babasını andıran adama bir tekme savurdum. Fakat kurtulmuştu ve kolumu daha sert sıktı.

"Kimsin sen!" Cılız adam benden birkaç santim kısa olduğu halde ölümcül bakışlarla karşımda dikilmişti.

"Sanane benim kim olduğumdan?!" Dediğimde kolumu sanki çok sıkmıyormuş gibi biraz daha sıktı.

"Buradan cesedin çıksın istemiyorsan sorularıma cevap vereceksin!" O sırada cılız adam konuştu.

"Abi bu kız dün yanında bir erkekle evin içini görmek istediklerini söylediler, casus bunlar. Kesin bizi polise verir bu kız." Polise vermeyi düşünmemiştim, sadece evi görmek istemiş ve sonra satın alma kararını vermiştim.

"Ne casusu be, biyerlerinden birşeyler uydurup durma!" Bunu benden kısa olan cılız adama eğilerek söylemiştim. Sonrasında başımı mafya babasına benzeyen adama çevirdim.

"Ben Asya Korkmaz, sadece evi görmek istedim." Dediğimde adamın şaşkınlıkla kaşları kalktı.

"Asya Korkmaz, babanın adı nedir?" Diye sorduğunda Korkmaz'larla bir bağlantısı var mı? Diye düşündüm.

"Arda Korkmaz." Sıktığı ve morardığına emin olduğum kolumu ateşe dokunmuş gibi hızla çekti.

"Arda abiyi severim, lütfen burada olan hiçbir şeyi anlatma." Sıktığı kolumdan bahsediyordu.

"Bir şartla," ufak bir anlaşma yapabilirdik.

"Ne şartından bahsediyorsun?"

"Babamla ne alakanız olduğunu bilmiyorum ama burada hiçbir şeyin babamın kulağına gitmesini istemiyorsanız bu evi bana satacaksınız." Dediğimde mafya adam afallarken cılız adam hemen söze atıldı.

"Abi düpedüz tehdit bu, kabul etmeyeceksin değil mi?" Diğer kumar oynayan adamlar kumar masasında bizi izliyorlar hiçbir şeye karışmıyorlardı.

"Sen bu evi neden bu kadar önemsiyorsun?" Diye sordu mafya türü adam.

"Ailevi meseleler karıştırmayın oraları, siz bana bu evi satıyor musunuz? Satmıyor musunuz?" Mafya türü adam güldü.

"Arda abi ne kadar canımızı okuyacak olsa da hayır, burası bizim kumar yerimiz. Satmıyoruz, ha eğer polise gitmeye kalkarsan o zaman büyük bir savaş başlatmış olursun küçük kız."

"Bir daha düşün istersen, ne olursa olsun bu evi bana satmalısınız." Bu konuda kararlıydım, annemin ve çocukluk anılarımın geçtiği bu evin bir kumar yerine dönüşmesine izin vermemeliydim! Fakat ben evin boş olduğunu ve kimsenin kalmadığını duymuştum. Bir kumar yeri açıldığı nasıl kulağıma gelmezdi?!