RİTİM🔥🍀 (DEVAM EDİYOR)

28. Bölüm "Tekrardan kanayan yaralar"

Tekrardan hepinize merhaba Bal Peteklerimm!!!

Yeni bölümle tekrar ve tekrar karşınızdayım (bir saat geciktim kusura bakmayın lütfen.)

Çok birşey söylemeyeceğim, bölümü okuduktan sonra oylamayı unutmazsanız sevinirimm!❣

Tekrar görüşmek dileğiyleee!

Dün Atlas'ın dizinde bahçede uyuyakalmıştım. Uyuduğumu gördüğünde beni yatağa o yatırmış olmalıydı, başka türlü Atlas'ın odasında ve Atlas'ın yatağında uyanıyor olmamın başka bir açıklaması yoktu.

Yastığındaki kokusu bile ruhumu sarhoş ediyordu, onun kokusu bile zihnimi ele geçiriyordu.

Aşk, bir beyin oyunu derlerdi bazıları, bu bir oyun olacaksa beynimin değil onun kalbinin bedenime olan oyunuydu.

Yataktan doğruldum, üstümde dün giydiklerim değil bir pijama takımı vardı. Bunları o değiştirmiş, olamaz dı değil mi? Ve bunlar kimin di? Ve ben bunları bana kim giydirdiyse nasıl uyanamamıştım? Sanırım kokusu gerçekten beni mayıştırmıştı.

Dağılmış atkuyruğumu çözdüm ve elimle düzelttikten sonra odadan çıktım.

Atlas'ın odası ikinci katta olduğu için aşağıya indim, aşağıdan Atlas'ın ve tanıdık bir ses daha geliyordu.

Uykulu gözlerimi ovuşturarak salona ilerledim, tanıdık sesin Aras'a ait olduğunu gördüm.

"Ooo yenge, sen burada mıydın?" Yok değildim.

"Ay ışığı'm, Günaydın,"

"Günaydın," dedim uykulu sesimle.

Aras alttan alttan gülerken ona ters ters baktım.

"Komik olan ne?" Dediğimde ciddileşmeye çalışarak bana döndü.

"Siz geceyi beraber mi geçirdiniz?" Dedi ukala.

"Aras, kes sesini," dedi sinirle Atlas.

Boş olan koltuğa oturdum ve kollarını bacaklarımda birleştirdim.

"Şu arkadaşına söyle fesatlıklarını kendine saklasın, sabah sabah sabır çekmekten yoruldum." Dedim Aras'a ters bakışlarıma devam ederken. Bu Aras ilk gördüğümde fazlasıyla ciddiydi ne oldu bu çocuğa? Güya birde suikastçı.

"Yenge, ayıp oluyor. Ben fesat bir insan değilim. Sen yanlış anladın." Kesin öyledir bakışı attım, harbi benim kıyafetlerim neredeydi ya?

"Bay Deniz Göz, acaba benim kıyafetlerimin nerede olduğunu sorabilir miyim?" Dediğimde Aras yine sırıtmaya başlayınca ne var? Der gibi baktım.

"Dolabımın içinde, görmedin mi?" Önüme gelen saçlarımı arkaya attım.

"Yok, bakmadım oraya. Ve bu üstümdekiler kimin?" Aklımda bir kişi vardı ama umarım yanılıyorumdur.

"Onlar Efsun'un," dediğinde yanılmadığımı anladım, o çirkef nasıl oldu da bana pijamalarını vermişti?

"Peki, bunları bana kim giydirdi?" Dedim sakin olmayan bir sesle.

"Bana öldürecek gibi bakmanın sebebi üstünü benim değiştirme ihtimalimse yanılıyorsun, ben değiştirmedim. Kadın çalışanlarımızdan biri değiştirdi." Dediğinde rahatlayarak derin bir nefes verdim.

"Keşke kaldırsaydın beni, şimdi evdekiler merak etmiştir."

"Bayağı derin uyuyordun, bende kaldırmak istemedim. Annem de 'kaldırma' deyince kaldırmadım. Bu arada Aylin Hanımın ve babanın haberi var, söyledim merak etme."