Chapter 25.

523 28 0
                                    

Evianna’s POV.

Losing yourself because of death was the hardest experience in my whole entire life. I really was thinking that it could be my last day on earth. I felt that I will die permanently. I felt sharp things buried into my body. I could felt was numb, worried, fear, and… hopeless.

Before I could closed my eyes on that day, I saw a vision. A vision that was visible on my eyes only. It was real. I know it was real because it happened.

I saw myself being born again. Not in someone’s womb, but my ashes has its own power to make me alive again. I thought it was just nothing. Nothing because I am dying. When I finally closed my eyes, tears flowing down to my cheeks. All I can think of is my sister and my only mate, Lucas. Until all I can see was darkness and all of my happiness vanished.

I never thought that it will come true. I am alive and kicking. Now, I am thankful to Lavander that she made me remembered the past. She gave my memories back. I never thought that she was that powerful. Now I know why she was the connection that the prophecy was pertaining to, the woman that gives the answer to all of your questions. I praised her for that.

I am not Evia Shy Lontio. I am Evianna Dela Cerna, the future Queen of Perilya Kingdom.

Mabilis akong napaiwas nang may maramdamang napakaraming palasong paparating sa pwesto ko. I sharply looked at the arrows before jumping. Tumambling ako upang maiwasan ang mga iyon. When I successfully avoided those, I stood confidently before looking at the two vampire who was grinning while staring at me. Those pesky vampires.

“Nice! Gumagaling na siya,” masayang sambit ni Elisha sa asawa niya na nasa tabi niya habang pumapalakpak. She was doing a little jump in the bleachers.

“Talaga. Akala mo naman talaga ay hindi naging sobrang inosente sa akto niya ngayon. Kala mo pasan-pasan ang mundo, super masungit.” Nakita ko pang bahagyang umirap si Ethan na akala mo hindi kalalaking tao—bampira. “Mas malala pa siya ngayon,” habol pa niya.

Kalalaking bampira, ang daldal. Kung hindi lang talaga siya asawa ng kapatid ko, matagal ko nang binulasan ang bibig niya. Nakakairita.

I rolled my eyes in the air and continue what I was doing. I was currently punching the punching bag, giving my all because of frustration. I need to let it all out before I could hurt someone.

“Dahil siguro hindi pa niya nakikita si Lucas,” Sabay ng pagkasabi ni Lisha no’n ay nabutas ko ang punching bag. Napalakas yata ang pagsuntok ko. Narinig ko ang pagsinghap nilang dalawa. “She is definitely scary when she’s frustration. Lalo na kapag galit siya.”

Narinig kong bahagyang umubo si Ethan. “Kawawa si Lucas.”

Seryoso kong kinalas ang telang nakapalibot sa pagkabilang kamay ko saka tinapon iyon kung saan.

We are here inside the training area, a place for us to train, obviously. Ewan ko lang sa dalawang denidistorbo ako kung bakit sila nandito. Eh, wala naman silang ginawa kung hindi tumayo lang doon, pinanood at pinag-usapan ako na para bang hindi ko sila naririnig. Alam kong alam nilang naririnig ko kaya ang sarap nilang panain. Alam ko ring sila ang pumana sa akin kanina para ma-istorbo ako. They’re must be thankful that I don't have the mood to kill anyone, specially one of the respected vampires.

Naglakad ako papunta sa lagayan ng aking gamit, sa baba ng bleachers na kung saan ay may upuan do’n. Kinuha ko ang water bottle at saka ininom iyon. Pagkatapos ay nilapag iyon muli saka kinuha ang panyo para ipunas sa aking mga pawis. Ramdam kong nakatingin pa rin sa aking dalawa pero binaliwala ko lamang iyon. They are just wasting my time. Argh!

V. Academy (Completed)Where stories live. Discover now