(Zawgyi code)
အခုန ေစာင္ ၂ ထည္နဲ႔မွ ေႏြးမယ္ဆိုတဲ့ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလးရဲ့အေအးဒဏ္ကိုလည္း တီခ်ယ္ေရာ အက္ဖီပါ ဘာအ၀တ္စားမွေတာင္ မပါပဲ အံတုႏုိင္ေနၿပီ။
"အား... အက္ဖီ..."
"တီခ်ယ္... အြန္း..."
အက္ဖီ့အနမ္းေတြဟာ တီခ်ယ့္ကို လံုေလာက္စြာေႏြးေထြးပူေလာင္ေနေစၿပီေလ။
အက္ဖီဟာ နမ္းရခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် အခုန ငတ္မြတ္ဆာေလာင္တဲ့ ေတာက္ေလာင္မႈ အနမ္းမ်ဳိး၊ အထိေတြ႕မ်ဳိးေတြ တျဖည္းျဖည္းအဆံုးသတ္လာၿပီး ညွင္သာမႈဖက္သို႔ တိမ္းယိုင္သြားျပန္ၿပီ။
တီခ်ယ့္မ်က္ႏွာေလးကို ၾကင္နာစြာခပ္ဖြဖြေလးပြတ္သတ္ရင္း မက္မက္ေမာေမာေငးၾကည့္မိတယ္။
အက္ဖီ့ၾကိဳးဆြဲရာအတုိင္း လိုက္လံက,ျပေနရတဲ့တီခ်ယ္ကေတာ့ လႈိက္ငင္စြာ ေမာဟိုက္ေနတုန္း။
တီခ်ယ့္ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးကို လက္မေလးန႔ဲ ခပ္ဖြဖြပြတ္သတ္ၿပီး ျမတ္ႏိုးစြာငံု႔နမ္းမိတယ္။
ပါးျပင္ေလးကို ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္သတ္ၿပီး မက္ေမာစြာ ငံု႔နမ္းမိတယ္။
လည္တိုင္မ်ားကို ပြတ္သတ္ရင္း အက္ဖီ့မ်က္၀န္းေတြက တီခ်ယ့္ကိုစိုက္ၾကည့္တယ္။
လည္တိုင္ေလးအေပၚ ျမတ္ႏိုးမႈ အနမ္းေတြေခၽြမိေတာ့ တီခ်ယ့္ဆီက ခ်စ္ျခင္းသေကၤတ ၿငီးျငဴသံေလးေတြ ထြက္ေပၚလာျပန္တယ္။
"အား... အင္း..."
တီခ်ယ့္ကို ကုတင္ေပၚသို႔ ညွင္ညွင္သာသာေလး လွဲအိပ္ေစလိုက္တယ္။
အင္ဖီ တံေတာင္ႏွစ္ခုကို ခြေထာက္ထားရင္း တီခ်ယ့္အေပၚမွ မိုးကာ မိနစ္အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ၾကည့္မိေနေသးတယ္။
ေအာ္ ငါသိပ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရတဲ့အမ်ဳိးသမီးက ေနာက္ဆံုေတာ့လည္း ငါ့ရင္ခြင္ထဲေရာက္လာၿပီလားဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ အက္ဖီ ရင္ခုန္လႈိက္ဖိုလာတယ္။
နဖူး၊ ႏွာေခါင္း၊ ပါး၊ လည္တိုင္ေလးေတြဆီ တစ္ခုခ်င္း ျမတ္ႏိုးစြာ အနမ္းေခၽြမိတယ္။
အက္ဖီ့အနမ္းေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းဆီသို႔ စီးဆင္းေလတယ္။
လည္တိုင္ရဲ့ ေအာက္ေျခပိုင္းမွာရွိတဲ့ တီခ်ယ့္ရင္ဘတ္ေတြဆီ အနမ္းေတြေရာက္ရွိသြားေတာ့ တီခ်ယ္တကိုယ္လံုး လူးလွိမ့္လာတယ္။ ေတာင့္တလာတယ္။ ေမာဟိုက္လာတယ္။
အက္ဖီ့အနမ္းေတြဟာ ရင္ဘတ္ဆီကတဆင့္ ခ်ပ္ရပ္ေနတဲ့ တီခ်ယ့္ဗိုက္ေလးဆီသို႔ေရာက္ရွိလာျပန္တယ္။
သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္ေနတဲ့ ခ်က္ေပါက္ေလးထဲ အက္ဖီငံု႔နမ္းေတာ့ တီခ်ယ္သိသိသာသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးက ေမႊ႕ယာထဲ အိ၀င္သြားတယ္။
"အြန္း... ဟင္း..."
အက္ဖီ့အနမ္းဟာ ခ်က္ရဲ့ေအာက္ဖက္ ဆီးစပ္မွတဆင့္ တျဖည္းျဖည္းအဆင့္ျမင့္လာၿပီး တီခ်ယ့္အရွက္တရားကို မငဲ႔ေတာ့ပဲ ဒါဟာ အက္ဖီ့အပိုင္ပါဆိုတဲ့ တံဆိပ္ကို ခပ္ႏွိပ္ရန္ၾကိဳးစားခ်ိန္တြင္ေတာ့ တီခ်ယ္တားျမစ္မွာလား၊ မလိုလားဘူးလားဆိုတာကို သိခ်င္လို႔ တီခ်ယ့္ကို တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္မိတယ္။
တီခ်ယ္ဟာ အက္ဖီဖန္တီးတဲ့ ခ်စ္သံစဥ္မွာ အလိုက္သင့္စီးေမ်ာဖို႔ သိသိသာသာ ေပ်ာ္၀င္လ်က္ရွိေနၿပီ။
ဒါ့ေၾကာင့္ အက္ဖီဟာ ဆက္၍တီခ်ယ့္ကို ဘ၀ယွဥ္သန္ရျခင္းရဲ့အဓိပၸါယ္၊ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုဖန္တီးရျခင္းရဲ့အဓိပၸါယ္ကို နားလည္သေဘာေပါက္သြားေအာင္ အနမ္းေတြနဲ႔အတူတူ ေဖာ္ျပမိတယ္။
တီခ်ယ္ဟာ အက္ဖီ့ အခ်စ္ရဲ့အဓိပၸါယ္ေဖာ္ၾကဴးေနမႈတြင္ ခါးေလး ေကာ့ကာ ေကာ့ကာျဖင့္...
လႈိက္လွဲဖိုငင္ေနတဲ့ အသက္ရွဴသံခပ္ျပင္းျပင္းေတြနဲ႔အတူ...
"အိုး... ... အင္း... အက္ဖီရယ္... အား..."
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ တီခ်ယ္ဟာ အက္ဖီ့ေၾကာင့္ပဲ ခ်စ္ျခင္းရဲ့ပန္းတိုင္သို႔ ဆိုက္ေရာက္သြားရေတာ့တယ္ေလ။
-------------------------------------
အက္ဖီအိပ္ရာႏိုးေတာ့ ေနက ေတာ္ေတာ္ျမင့္ေနၿပီ။
ကုတင္ေပၚက က်ံဳးထမယ္ျပင္ေတာ့ အိပ္ခန္းထဲ ေကာ္ဖီ ၂ ခြက္ကိုင္ၿပီး၀င္လာတဲ့ တီခ်ယ္က အၿပံဳးနဲ႔ႏႈတ္ဆက္တယ္။
"ေကာ္ဖီေသာက္လိုက္ဦးေနာ္... မင္းအၾကိဳက္ျဖစ္မယ္ထင္လို႔ ခါးခါးေလး ေဖ်ာ္ထားေပးတယ္"
တီခ်ယ္ကမ္းေပးတဲ့ေကာ္ဖီကို အက္ဖီယူေသာက္မိတယ္။
မေန႔ညက ဆႏၵရဲ့ေတာက္ေလာင္ခဲ့မႈေတြေၾကာင့္ တီခ်ယ့္လည္တိုင္မွာ အမွတ္သား တစ္ခ်ဳိ႕ကိုလွမ္းျမင္လိုက္ရၿပီး အက္ဖီ အားနာစိတ္ေလးျဖစ္မိတယ္။
ေကာ္ဖီက အက္ဖီေသာက္ေလ့ရွိတဲ့၊ ၾကိဳက္ေလ့ရွိတဲ့အရသာပါပဲ။ နဲနဲေလးပိုခါးေနတာကလြဲလို႔ေပါ့။
အက္ဖီ ထိုေကာ္ဖီကိုတစ္ငံုေလာက္ေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ အက္ဖီအ၀တ္စားေတြေကာက္၀တ္လိုက္မိတယ္။
ဖုန္းက အခ်ိန္ကိုစစ္ၾကည့္ေတာ့ မနက္ ၈ နာရီေတာင္မထုိးေသးဘူး။
ဒီေန႔မွဘာလို႔မ်ား ခါတိုင္းေန႔ေတြထက္ ေနမင္းဟာေတာက္ပစြာ သာထိန္လြန္းေနတာလဲ?
အက္ဖီမီးဖိုခန္းသို႔၀င္ၿပီး ေပါင္မုန္႔မီးကင္လိုက္တယ္။
တီခ်ယ့္အတြက္ပါ ရည္ရြယ္ၿပီး ကင္ေပးလိုက္တယ္။
အက္ဖီန႔ဲ တီခ်ယ္တို႔ ထမင္းစားခန္းထဲမွာ အတူတူမနက္စာစားမိၾကေပမယ့္ ဘာစကားသံမွ ထြက္မလာ။
ေပါင္မုန္႔နဲ႔ေကာ္ဖီစားလို႔ၿပီးေလာက္မွ အက္ဖီ "အဟမ္း..."ဟု ေခ်ာင္းသံတစ္ခ်က္ဟန္႔ရင္း တိတ္ဆိတ္ေနမႈကို ၿဖိဳခြင္းျပစ္လိုက္မိတယ္။
"ေက်ာင္းသြားစရာ..."
"တို႔ဒီေန႔...ဒီအိမ္က..."
ဘာစကားမွ မေျပာေတာ့လည္း မေျပာလို႔။
ေျပာေတာ့လည္း ၿပိဳင္တူႀကီးေျပာလိုက္မိလို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုးစကားသံေတြတိမ္၀င္သြားရင္း အခ်င္းခ်င္းေၾကာင္ၾကည့္မိေနတယ္။
တီခ်ယ္က မခို႔တ႐ို႕ေလးေခါင္းငံု႔ၿပီး ၿပံဳးရွာတယ္။
အက္ဖီလည္း ေက်နပ္မႈဖီလင္ေလးနဲ႔အတူ ႏႈတ္ခမ္းေလး မဲ့႐ုံၿပံဳးမိတယ္။
"မင္းေျပာပါ..."
"အာ... တီခ်ယ္ေျပာပါ..."
"မင္းေျပာပါ အက္ဖီရယ္..."
"ဟို... အက္ဖီက ဒီေန႔..."
"ေဒါက္... ေဒါက္.... ေဒါက္..."
မထင္မွတ္စြာၾကားလိုက္ရတဲ့ တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ အက္ဖီ့စကားတို႔ တ့ံကုန္ရျပန္တယ္။
တီခ်ယ္ေရာ အက္ဖီပါ တံခါးဆီလွမ္းၾကည့္မိၾကေပမယ့္ တီခ်ယ္ကေတာ့ ဒီတံခါးအျပင္ဖက္မွာရွိေနမယ့္လူကို အက္ဖီသိႏွင့္ေနေလာက္ၿပီဟု တြက္ဆထားပံုရပါတယ္။
"ခဏေနာ္ တီခ်ယ္... တံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္ဦးမယ္..."
"ေအာ္... အင္း... အင္း..."
"ဟို... တီခ်ယ္စားႏွင့္ေနာ္... ေပါင္မုန္႔ေတြက ရွိေသးတယ္"
"ေအာ္... ဟုတ္..."
"ေကာ္ဖီကေတာ့ ဘယ္မွာထားလဲ့ဆိုတာ တီခ်ယ္သိေရာေပါ့..."
"အင္း သိႏွင့္ေနပါၿပီ..."
"အိုေက... အာ့ဆို ခဏေနာ္..."
အက္ဖီ တံခါးေပါက္၀နားသို႔ထြက္လာၿပီး တံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေဟမာန္ေလးျဖစ္ေနတယ္။
"အိုး... ေဟမာန္... ညည္း ေက်ာင္းမသြားဘူးလား?"
"သြားမလို႔ပဲ။ ဒါမဲ့ ခ်ယ္နဲ႔အတူတူ ေက်ာင္းသြားခ်င္လို႔ လာေခၚတာ။ တံခါးလာဖြင့္တာ ေနာက္က်တယ္ေနာ္။ ဘယ္သူရွီေနလဲလို႔?"
ဘယ္သူမွ မရွိပါဘူးဆိုၿပီး စကားနည္း၊ ရန္စဲေျပာဖို႔ပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ သူမေလး အိမ္ထဲအတင္း၀င္ၿပီး တီခ်ယ့္ကိုေတြ႕သြားမွ စကားအပိုေတြေျပာေနရမွာစိုးလို႔ အက္ဖီ အမွန္တိုင္းေျဖဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိတယ္။
"အင္း... တို႔ရဲ့တီခ်ယ္ေလ... မေန႔ညေနကေတာင္ေျပာေသးတယ္မို႔လား?"
"ဟုတ္လား... ခ်ယ့္တီခ်ယ္ဆိုေတာ့ သမီးရဲ့တီခ်ယ္ပဲေပါ့။ သမီးျမင္ဖူးခ်င္တယ္..."
ေျပာလည္းေျပာ။ ေဟမာန္ေလးက တံခါးကို တြန္းကာ အိမ္ထဲသို႔၀င္ၿပီး ထမင္းစားခန္းထဲတန္းသြားတဲ့အခါ အက္ဖီလည္း အေနာက္မွ လိုက္ရေတာ့တာေပါ့။
"အိုး... အန္တီက ခ်ယ့္တီခ်ယ္ေပါ့... ေခ်ာလိုက္တာ..."
တီခ်ယ္ကေတာ့ စကားတတ္လွတဲ့ ေဟမာန္ေလးကို ၾကည့္ၿပီး အံ့အားေတြသင့္ေနတယ္။
အက္ဖီကေတာ့ ေဟမာန္ေလး စကားေတြရင့္ရင့္သီးသီးေျပာလိုက္မွာကို စိုးရိမ္မိေနတယ္။
ေဟမာန္ေလးကေတာ့ တီခ်ယ္နဲ႔ အက္ဖီတို႔ဆက္ဆံေရးကို အကဲခတ္ေနၿပီေလ။
"တီခ်ယ္လို႔ပဲ ေခၚမယ္ေနာ္... အန္တီတီခ်ယ္ေပါ့..."
"ရပါတယ္ သမီးရယ္။ ေခၚပါ..."
"ခ်ယ္နဲ႔ တီခ်ယ္က သိတာၾကာၿပီေပါ့ေနာ္..."
"အင္း... ၾကာၿပီ ေဟမာန္။ ကဲ ေက်ာင္းသြားေတာ့မယ္မို႔လား? သြားေတာ့ေလ။ ဒီေန႔ တီခ်ယ္ေနာက္မွ လိုက္ခဲ့ေတာ့မယ္"
အက္ဖီက ေဟမာန္႔စကားေတြရင့္သီးမွာစိုးလို႔၊ တီခ်ယ္စိတ္အေနွာင့္ယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ေဟမာန္ေလးကို အတင္းႏွင္လႊတ္မိတယ္။
ဒါေပမဲ့ ေဟမာန္က မသြားေသး။
တီခ်ယ့္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ့ကို အကဲခတ္ေနေသးတာ။
"ခ်ယ္ကလည္း... သမီးက ဒီကအန္တီတီခ်ယ္ကိုေမးတာ။ ဘာလို႔ ခ်ယ္က ၀င္ေျဖေပးေနတာလဲ?"
"သမီးက အက္ဖီ့ကိုခ်ယ္လို႔ေခၚတာလား?"
"ဟုတ္..."
"သမီးက အက္ဖီ့ေက်ာင္းသူေတြထဲက တစ္ေယာက္ေပါ့..."
"ဟုတ္ကဲ့..."
"သမီးနာမည္က ေဟမာန္တဲ့လား?"
"ဟုတ္ကဲ့။ အန္တီတီခ်ယ့္နာမည္ကေရာဟင္?"
"ေဟမာန္ပါပဲ... တို႔ေတြနာမည္တူေနၾကတယ္ေနာ္"
"အင္းေနာ္... အံ့ၾသစရာပဲ... ခ်ယ္... အံ့ၾသစရာပဲေနာ္..."
ေဟမာန္ေလးက စကား၀ိုင္းထဲ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အက္ဖီ့ကိုလွမ္းေမးလို႔ အက္ဖီေခါင္းညိတ္ၿပီး ေျဖေပးရေသးတယ္။
"အင္း..."
"အက္ဖီ..."
"ရွင္..."
"ဒီက ေဟမာန္ေလးက အက္ဖီ့ကိုေခၚတာ ခ်ယ္တဲ့လား?"
"ဟုတ္ကဲ့... ေဟမာန္ေလးက တျခားကေလးေတြထက္ အက္ဖီနဲ႔ပိုရင္းႏွီးတယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္..."
"ပိုရင္းႏွီးတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေျပာျပလိုက္ေလ ခ်ယ္ရယ္။ သမီးက ခ်ယ့္ခ်စ္သူဆိုတာ..."
ခပ္တည္တည္နဲ႔ေျပာလိုက္တဲ့ ေဟမာန္႔စကားေၾကာင့္ တီခ်ယ္ ေဆြ႕ခနဲၿပံဳးလိုက္မယ္လို႔ အက္ဖီထင္ထားတာ။
ဒါေပမဲ့ တီခ်ယ္က မၿပံဳး။
အက္ဖီ့ဆီ ၀မ္းနည္းတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ လွမ္းၾကည့္တယ္ေလ။
"ခ်စ္သူတဲ့လား အက္ဖီ"
-------------------------------------
ဆက္ရန္...
-------------------------------------
YOU ARE READING
အသည်းနင့်အောင်... ချစ်တယ်
Romanceချစ်ခြင်းကို နူးညံ့မှုလို့ ခေါင်းစဉ်တပ်မယ်ဆိုရင် ကျမ ရယ်မောမိပါလိမ့်မယ်။
