"සුදුවෝ.... සුදුවෝ...."
"අහ්ම්.... තව චුට්ටක් නිදා ගන්නම් අම්මා...."
"සුදුවෝ නැගිටපන් ලමයෝ.... නිමල් කිරි එක ගෙනල්ලා නැ ගිහින් අරන් වරෙන්....."
"ම්ම්ම්ම්හ්... හරි හරි අනේ....."
දොරට ගහන ගමන් අම්මා කැ ගහන නිසා සිතුක කෙදිරිගාන ගමන් නැටින්න හැදුවත් අඩුවකට අහු වෙලා වගෙ නැගිට ගන්න බැරි නිසා සිතුක ඇස් දෙක පොඩි කරන ගමන් එ මොකද කියලා බැලුවා. බෙබි හාමු තමන්ව තුරුල් කරන් ඉන්නවා කියලා දැක්ක සිතුක මුලින් බය උනත්. ටික්කින් තමා සිතුකට මතක් උනේ ඊයේ රැ බෙබි හාමු එයාගෙ කාමරෙට ආවා නෙද කියලා. ඊයේ රැ උන දෙවල් මතක් වෙලා හිනාවක් ගියත් එ හිනාව නැති වෙන්න ගියේ තප්පරයයි. මොකද තාම බෙබි හාමු ඉන්නෙ සිතුකගෙ කාමරෙ. අප්පච්චි එහෙම දැක්කනම් ඉවරයි කියල බය උන සිතුක දැන් කොහොමද බෙබි හාමුව කමරෙන් යවන්නෙ කියලා හිතුවා. එක පාරම කලබල උන සිතුක බෙබි හාමුටත් ගහන ගමන් බෙබි හාමුගෙ පපුව උඩට වැල මිට තියලා තද කරන් නැගිට්ටා.
"ආහ්හ්හ්හ්.... මොන හුත්......"
"ශ් ශ්.... බෙබි හාමු ඉක්මනට නැගිටනවා.... තමුසෙ තාම ඉන්නේ අපෙ ගෙදර මිනිහෝ.... ආයිශ් දෙන්නම හෙලුවෙන් ඔයි... කෝ කෝ ඉක්මනට නැගිටිනවා....." සිතුක ඇද ළඟ වැටිලා තියෙන එයාගෙ ඇදුම් අහුල අහුල ඇද ගන්න ගමන් බෙබි හාමුට කැ ගැහුවා.
"මොකද සිතු උදේ පාන්දර කැ ගහන්නෙ.... තව ටිකක් නිදා ගන්න දෙන්නකෝ...."
"නිදා ගන්න ඔන්නම් වලව්වට ගිහින් නිදා ගන්න බෙබි හාමු.... ඊට කලින් අපෙ ගෙදර එවුන්ට පෙන්න කලින් පැන ගන්න බලනවා...."
"මොකක්ද?.... ආහ් ශිට් සිතු මට පාන්දර ඇහැරෙන්න අමතක උනානේ ශික්.... කෝ යකොව් මගෙ ඇදුම්...."
"ඇදුම්?.... ඇඇදුම් ඇති විසි කරපු තැන් වල හොයාගෙන ඇද ගන්නවා.... සැක් ලැජ්ජවක් නැතිව හොල්ල හොල්ල ඉන්න හැටි...."
සිතුක කිව්ව දේත් එක්ක ඉන්නෙ කොහෙද කියලා මතක් උන බෙබි හාමු ඉක්මනට ඇදෙන් නැගිටලා ඇද රෙදි හිටන් ඇද ඇද එයාගෙ ඇදුම් හොයන්න ගත්තා.
