Inferno

Hoofdstuk 18

Beste lezers,

Mijn nieuwe boek, dust is online!

Het eerste hoofdstuk is klaar om gelezen te worden, dus geniet je van mijn fantasie verhalen, neem dan zeker een kijkje!

~

Langzaam opende ik opnieuw mijn grijze kluisje en knipperde met mijn ogen toen ik een envelop zag liggen. Deze envelop was net als de vorige volledig zwart met zilveren randen. Langzaam pakte ik de brief op en keek ik naar de voorkant van de envelop waar in zilveren sierlijke letters mijn naam stond geschreven. Ik beet zachtjes op mijn onderlip en keek om me heen, Lucas was druk achter me bezig om zijn kleren te verzamelen en hij had geen oog voor mij en buiten Lucas was de kluisjes gevormde gang verlaten. Snel keek ik weer terug naar de brief en draaide deze om, de stempel oftewel zegel was nog altijd hetzelfde. Het waren twee maskers tegen elkaar aan, het waren niet de maskers die ik kende van het toneelspel, nee dit waren echte gala maskers. Ik keek nogmaals om me heen om nog een keer te controleren of ik echt alleen was en opende vervolgens gehaast de envelop, proberend de brief niet te scheuren.

'' Het is donker en ik staar naar de maan, plots tussen de sterren zie ik je naam. Ik ga op in mijn fantasie, jij en ik op avontuur dat is wat ik zie. Ik voel me als een engel met vleugels, een oneindige reis tussen de sterren, niemand die ze vasthoudt die teugels. Wat een vrijheid, tijdloos verbonden in passie,lust, genegenheid en vertrouwen het is een bom van extase. Mijn ultieme droom is jou vinden, ook al zou dat jaren duren. Mijn ultieme droom is me aan je binden, ook al ben je zo ver. Mijn ultieme droom is je geluk brengen, ook al weet je niet wie ik ben.

Zeg maar niets in woorden, wees jezelf en wees maar stil. Ook zonder woorden, kan ik waarschijnlijk wel snappen wat jij wil. Zeg maar niets in woorden, laat in gedrag maar zien wat jij denkt, zeg maar niets in woorden, want gedrag is zoiets als een bepaalde hint, ook zonder woorden, kan ik vast wel achterhalen wat jij daadwerkelijk vind.

Dichter bij de dans, dansen we samen en volgen we ons tempo. Je ademt, je zweet, je pakt me beet.
Je weet niet hoe ik heet, maar je danst me bij naam. Ik glunder, ik knisper,ik knetter en geniet. In alles wat je ziet, dit is voor altijd mijn herinnering.

Durf je het aan?

U mysterieuze aanbidder in het zwart met het gouden masker''

Verbijsterd lees ik de tekst nog een keer en nog een keer. Ergens vind ik het spannend dat ik hem niet ken maar ergens ook angstaanjagend en daarbij, hoe is deze persoon binnen gekomen? Zou het werkelijk een persoon zijn die hier traint.. Als ik een hand op mijn schouder voel schrik ik op en prop ik de brief razend snel weer terug. ''Wat is dat,'' Zeg Lucas grijnzend als hij ziet dat ik nerveus iets voor hem verberg. ''Niks,'' Loog ik iets te snel waardoor Lucas alleen nog maar breder grijnst. ''Niks hé..'' Zegt hij en haalt vervolgens nuchter zijn schouders op. ''Goed, zoals je wilt..'' Zegt hij met zijn handen in de lucht waardoor ik weer ontspan. ''Dankje,'' Zeg ik maar voordat ik ook maar de brief weg kan stoppen grist Lucas hem uit me handen. ''Lucas! '' Roep ik verontwaardigd terwijl hij al lezend achteruit loopt. Een geluid van frustratie verlaat mijn keel terwijl ik mijn helm pak en mijn kluisje dicht gooi. Douche doe ik namelijk altijd thuis. Ik loop hem achteraan met gebalde vuisten. ''Lucas, geef verdomme die brief terug!'' Roep ik boos en versnel mijn pas. Lucas stopt de brief terug maar blijft op een afstand. ''Een geheime aanbidder zusje..'' Lacht hij. ''Hou je kop Lucas en geef me die brief..'' Grom ik terug. Lucas haalde zijn schouders op, ''Mweh, ik denk dat ik eerst eens naar de videobewaking ga om te kijken wie mijn zusje aan het aanbidden is.'' Zegt hij lachend en juist bij die woorden blijf ik verbaasd staan. Waarom had ik daar niet aangedacht?

''Zeg me nou niet dat je daar niet aan heb gedacht..'' Zegt hij bijna verontwaardigd en ik schud mijn hoofd. Lucas fronst, ''Dit is niet de eerste brief die deze vreemdeling heeft gestuurd niet?'' Vraagt hij en ik knik, ''De tweede keer, de eerste was thuis bezorgd. Door de raven.'' Zeg ik. ''Je moet oppassen Ayano, je weet niet wie het is en voor je het weet is het een Imporaanse spion.'' Zei Lucas serieus en ik kijk hem boos aan, ''Ik ben geen klein kind meer Lucas, ik weet best dat ik moet oppassen met wie ik omga in tegenstelling tot jij..'' Kaats ik terug. Ik zie de gebroken blik in Lucas weer verschijnen, een gepijnigde blik en hij draait zich om. ''We gaan naar de derde verdieping naar de beveiliggronden.'' Zei hij met een vlakke stem. Ik slikte om vervolgens stevig op mijn onderlip te bijten. Het was nog te vers om Lucas opnieuw met Lowri te confronteren en zeker op deze manier.